فضائل امیرالمومنین علی (علیه السلام)

[مصباح]

حيدر كرار نيم خانه نشينم ولي

جان به فداي جگر سوخته ات ياعلي

دست هاي پينه بسته ي علي به همراه منه

خونه نشيني علي آتيش به جونم نيزنه

توكوله بار شعر من اسم قشنگ علي يه

قافيه ي تنگ دلم از دل تنگ علي يه

تو كوچه هاي غربتم نشوني از مولا ميدن

اهل محل سلامم رو جواب سر بالا ميدن

به من ميگن علي كيه؟!

علي امام عاشقاست

به من ميگن علي چيه؟! داغ دل شقايقاست

توي نجف يه كوچه بود كه ديواراش كاه گلي بود

اسم صاحاب اين خونه مولاي مردان علي بود

نصفه شبا بلند ميشد/ يك كيسه داشت كه برميداشت

خرما و نون وخوردني / هرچي كه داشت تو اون ميذاشت

راهيه كوچه ها ميشد تا يتيمارو سير كنه

تا سفره ي خاليشون رو پراز نون و پنير كنه

شب تا سحر پرسه ميزد پس كوچه هاي كوفه رو

تا پر بارون بكنه باغ هاي بي شكوفه رو

عبادت علي مگه ميتونه غير از اين باشه

بايد مثل علي بشه هر كي كه اهل دين باشه

بعدعلي كي ميتونه محرم راز من بشه

درد دلم رو گوش كنه تا چاره ساز من بشه

فردا اگه مهدي بياد دردهارو درمون ميكنه

آسمون شهرمون رو ستاره بارون ميكنه

((شعر از مرحوم آغاسي))براي شادي روحشان صلوات