صهیونیسم شناسي

[hamed]

ستاره داوود

ستاره داوود نشانه آمیزش نهایت و بی نهایت، جهان دیدنی و جهان نادیدنی است. نخستین حضور این نشان به تاریخ هفتم پیش از میلاد بر می‌گردد. بر طبق نظر علمای تورات ستاره شش گوشه دارد که نشان از شش روز هفته دارد. مرکز ستاره را نماد روز هفتم می‌دانند که روز استراحت است. این معنا به نوعی همان جامعیت و تقدس عدد هفت است.
اگر به این ستاره شش گوش دقت کنید متوجه می شوید که می توان ان را ترکیبی از 2 مثلث متساوی الاضلاع نامید که یکی از انها از قاعده بر روی زمین قرار دارد و دیگری از نوک ... به تعبیری گفته می شود که مثلثی که از قاعده بر روی زمین است نشان از حفظ موقعیت و آرامش و تعادل است و مثلثی که از نوک بر روی زمین است زیبایی در حفظ تعادل را نشان می دهد .
تا قرن شانزدهم میلادی ستاره داوود نشانی محافظت کننده محسوب می‌شد و نشان یهودیت محسوب نمی‌شد، اما پس از اخراج یهودیان از اسپانیا در قرن شانزدهم و با توسعه این امپراتوری این نشان به علامت یهودیت بدل شد و اکنون در تمام اثار تاریخی یهود و حتی پرچم انها شاهد این سمبل می باشیم .
در کتاب ستاره نجات به سیر یهود در مکان و زمان با استفاده از این ستاره پرداخته اند در این کتاب نوشته شده است که هر یک از شش پر ستاره اسمی خاص دارد : خداوند و جهان و انسان در یک سمت و آفرینش و تجلی و نجات در سمت دیگر . در تفسیر این امر گفته می شود که " خداوند در جهان به وسیله انسان به واقعیت می پیوندد . تجلی خدا در انسان به یک باره نیست بلکه سیری دنباله دار است و انسان را وا میدارد تا برای همه بشریت نجات را به ارمغان اورد "
عده ای از علمای یهود نیز می گویند که این نماد شش گوشه شکلی است که از یک مرکز شکل گرفته و مرکز نمایش دهنده بعد معنوی جهان است که توسط ابعاد مادی احاطه شده است .
و اما در متون کابالا ( مجموعه اموزه های یهود ) دو مثلث به دوگانگی درون انسان تعبیر شده است : خیر در برابر شر ، روح در برابر جسم و ... . و هم چنین می گویند دو مثلث نشانه ارتباط دو طرفه قوم یهود و خداست . مثلث رو به بالا نشانه کارهای خوبیست که به سمت بالا جریان می یابند و به نوبه خود خیر را از سوی خداوند به سمت پایین جاری می کند .
معروف است که سلیمان نبی(ع) اولین بار از آن به عنوان مهر استفاده نمود. بنابراین این علامت مهر یک پیامبر و در نتیجه نشانی الهی است.
و اما این که چرا این ستاره را به داوود نبی منتسب می دانند :
یهودی ها در اکثر طول تاریخ شان، قومی سرگردان بوده اند که بدون داشتن حکومتی خاص، تنها حامی خود را خداوند می دانسته اند. ستاره داود را بسیاری از علمای یهودی، نمادی شش گوشه دانسته اند که نشان دهنده حاکمیت خداوند بر کهکشان و حمایت وی از یهودی ها از هر شش جهت است (شمال،* جنوب، شرق، غرب، بالا و پایین). با همین استدلال، آنچیزی که ما آن را ستاره داود می نامیم، در زبان عبری Magen David یا "سپر داود" خوانده می شود و گفته می شود که داود در جنگ ها این ستاره شش گوش را به نشانه تحت حمایت قادر متعال بودن خود، بر سپرش نقش می کرده است.
تئوری دیگر این است که در طول شورش های Kochba ( در قرن اول ) روشی جدید برای ساخت سپرها کشف شده بود که طی آن با استفاده از دو مثلث به هم پیچیده در پشت سپر، قدرت دفاعی آن را تقویت می کردند.
البته قابل ذکر است که مشابه این ستاره در تاریخ بسیار بوده است برای مثال ستاره شش گوش نشان چاکرای قلبی و به عنوان نماد مقدس اتحاد زن و مرد که در یونان به عنوان نماد ازدواج مقدس بوده است و در هند به معنای رقص کیهانی شیوا و شاکتی .
فرماسونها نیز از این ستاره بسیار استفاده می کنند و در اجرای مراسم ماسونها در لژ فرماسونی نامزد عضویت پس از این که طنابی به گردنش انداختند اولین کاری که باید انجام دهد بوسیدن ستاره داوودی است .