+- تالار گفتمان وب سایت ختم قرآن مجید (https://forum.ghorany.com)
+-- انجمن: فرهنگی و هنری (/forum-1.html)
+--- انجمن: شعر (/forum-10.html)
+--- موضوع: شهادت امام صادق (ع) (/thread-866.html)
شهادت امام صادق (ع) - مشکات - ۱۲ مهر ۱۳۸۹ ۱۰:۲۲ صبح
شهادت امام صادق (ع)، مرد آسمانی مدینه، چشمه جود و سخاوت
کوه حلم و بردباری، تجسم اخلاص و صبر و دریای عمیق علوم
بر پیروان آن حضرت تسلیت باد
![[تصویر: 672414c8vxi9fnql.png]](http://i4.glitter-graphics.org/pub/672/672414c8vxi9fnql.png)
کوه حلم و بردباری، تجسم اخلاص و صبر و دریای عمیق علوم
بر پیروان آن حضرت تسلیت باد
امام غريب
همان امام غریبی كه شانهاش خم بود
به روی شانهی پیرش غم دو عالم بود
میان صحن حسینیهی دو چشمانش
همیشه خاطرهی ظهر یك محرم بود
دل شكستهی او را شكستهتر كردند
شبیه مادر مظلومهاش پر از غم بود
اگر تمام ملائك ز گریه میمردند
به پای خانهی آتش گرفتهاش كم بود
حدیث حرمت او را به زیر پا بردند
اگر چه آبروی خاندان آدم بود
شتاب مركب و بند و تعلل پایش
زمینههای زمین خوردنش فراهم بود
مدینه بود و شرر بود و خانهای ساده
چه خوب میشد اگر یك كمی حیا هم بود
امان نداشت كه عمامهای به سر گیرد
همان امام غریبی كه شانهاش خم بود
"علی اكبر لطیفیان"
همان امام غریبی كه شانهاش خم بود
به روی شانهی پیرش غم دو عالم بود
میان صحن حسینیهی دو چشمانش
همیشه خاطرهی ظهر یك محرم بود
دل شكستهی او را شكستهتر كردند
شبیه مادر مظلومهاش پر از غم بود
اگر تمام ملائك ز گریه میمردند
به پای خانهی آتش گرفتهاش كم بود
حدیث حرمت او را به زیر پا بردند
اگر چه آبروی خاندان آدم بود
شتاب مركب و بند و تعلل پایش
زمینههای زمین خوردنش فراهم بود
مدینه بود و شرر بود و خانهای ساده
چه خوب میشد اگر یك كمی حیا هم بود
امان نداشت كه عمامهای به سر گیرد
همان امام غریبی كه شانهاش خم بود
"علی اكبر لطیفیان"
![[تصویر: emam.gif]](http://vofir.persiangig.com/image/emam.gif)
خدایا بحق امام صادق(ع) ، ایمان عارفانه و عمل صادقانه به همه ما عنایت بفرما
آمین
التماس دعا
آمین
التماس دعا
RE: شهادت امام صادق (ع) - هُدهُد صبا - ۱۹ مرداد ۱۳۹۴ ۱۰:۲۰ عصر
داغ صادق
شاعر : سيد رضا مؤيد
داغ صادق شرر سينه ام افروخته کرد
جگرى سوخته ياد از جگر سوخته کرد
جگرى سوخته کز داغ بر افروخته بود
باز هم از اثر زهر جفا سوخته بود
بر جگر آنکه ولايت به موالى همه داشت
محنت کشتن اولاد بنى فاطمه داشت
آن امامى که لواى شرف افراخته بود
زهر منصور به جانش شرر انداخته بود
آه از آنروز که بگرفت زطاغوت زمان
آتش از چار طرف خانه او را به ميان
وندر خرمن آتش ولى رب جليل
راه مى رفته و ميگفت منم پور خليل
شعله را چون به در خانه تماشا مى کرد
ياد آتش زدن خانه زهرا مى کرد
آنکه هم ظاهر رو هم باطن ما مى داند
با دلش زهر چه کرده است خدا مى داند
روح دين بود ولى بى تب و بى تابش کردند
شمع کانون وفا بود که آبش مردند
چارمين قبله عشق است به دامان بقيع
رونق ديگر از او يافت گلستان بقيع
