+- تالار گفتمان وب سایت ختم قرآن مجید (https://forum.ghorany.com)
+-- انجمن: مذهبی (/forum-3.html)
+--- انجمن: تفسیر قرآن (/forum-8.html)
+--- موضوع: آیه روز (/thread-2170.html)
RE: آیه روز - آشنای غریب - ۱۰ آذر ۱۳۹۳ ۱۰:۱۷ صبح
![[تصویر: besm.gif]](http://www.erfan.ir/farsi/quran/quran_proj/display/images/besm.gif)
8- وَ جَعَلَني مُبارَكًا أَيْنَ ما كُنْتُ وَ أَوْصاني بِالصَّلاةِ وَ الزَّكاةِ ما دُمْتُ حَيًّا
و مرا ( حضرت عیسی ع )-هر جا كه باشم- وجودي پربركت قرار داده; و تا زماني كه زنده
ام، مرا به نماز و زكات توصيه كرده است! (مريم - 31)
[font=tahoma][/font]
RE: آیه روز - آشنای غریب - ۱۱ آذر ۱۳۹۳ ۱۱:۲۸ صبح
9-إِنَّني أَنَا اللّهُ لا إِلهَ إِلاّ أَنَا فَاعْبُدْني وَ أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْري
من الله هستم; معبودي جز من نيست! مرا بپرست (منظور نظر اینجا حضرت محمد ص میباشد ) ، و نماز را براي ياد من بپادار! (طه - 14)
[font=tahoma][/font]
RE: آیه روز - آشنای غریب - ۱۲ آذر ۱۳۹۳ ۰۸:۱۴ صبح
وَ أْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلاةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَيْها لا نَسْئَلُكَ رِزْقًا نَحْنُ نَرْزُقُكَ وَ الْعاقِبَةُ لِلتَّقْوي
و خانواده خود را به نماز دستور ده (خداوند به حضرت رسول میفرمایند) و بر انجام آن شكيبا باش ما از تو روزي نميخواهيم بلكه ما به تو روزي ميدهيم و عاقبت نيك براي تقوا است. (طه - 132)
[font=tahoma][/font]
RE: آیه روز - آشنای غریب - ۱۳ آذر ۱۳۹۳ ۰۴:۱۶ عصر
11_ الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ بِاْلآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ
همان كساني كه نماز را برپا ميدارند، و زكات را ادا ميكنند، و آنان به آخرت يقين دارند. ( النمل
-3 )
برای مشخص شدن اینکه چه کسانی نماز را بر پا میدارند به آیه اول و دوم این سوره نگاهی می اندازیم
1-این است آيات قرآن و [آيات] كتابى روشنگر
2-وسيله هدايت و بشارت براي مؤ منان است.( وادامه آیه که به مومنان اشاره شده است )
RE: آیه روز - آشنای غریب - ۱۶ آذر ۱۳۹۳ ۱۰:۴۵ صبح
12_فَسُبْحانَ اللَّهِ حِينَ تُمْسُونَ وَ حِينَ تُصْبِحُونَ (17)
پس خدا را تسبیح گویید به هنگامى كه وارد شب مىشويد و هنگامى كه به صبح
درمىآييد. (روم- 17)
[font=tahoma][/font]
RE: آیه روز - آشنای غریب - ۶ دي ۱۳۹۳ ۰۳:۳۹ عصر
13- قُلِ ادْعُوا اللّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمنَ أَيًّا ما تَدْعُوا فَلَهُ اْلأَسْماءُ الْحُسْني وَ لا تَجْهَرْ
بِصَلاتِكَ وَ لا تُخافِتْ بِها وَ ابْتَغِ بَيْنَ ذلِكَ سَبيلاً
بگو: الله را بخوانيد يا رحمان را، هر كدام را بخوانيد، (ذات پاكش يكي است; و)
براي او بهترين نامهاست! و نمازت را زياد بلند، يا خيلي آهسته نخوان; و در ميان
آن دو، راهي (معتدل) انتخاب كن! (الاسراء - 110)
[font=tahoma][/font]
RE: آیه روز - pdf-doc.ir - ۷ دي ۱۳۹۳ ۰۸:۴۰ عصر
سلام دوستان من تازه وارد این تالار شدم واقعا مطال زیبایی نوشتید استفاده کردم دست همگی درد نکنه
RE: آیه روز - آشنای غریب - ۱۴ دي ۱۳۹۳ ۱۰:۰۷ صبح
۱۴- أَقِمِ الصَّلاةَ لِدُلُوكِ الشَّمْسِ إِلي غَسَقِ اللَّيْلِ وَ قُرْآنَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ كانَ
مَشْهُودًا
نماز را از زوال خورشيد (هنگام ظهر) تا نهايت تاريكي شب ( نيمه شب) برپا دار; و
همچنين قرآن فجر ( نماز صبح) را; چرا كه قرآن فجر، مشهود (فرشتگان شب و
روز) است! (الاسراء - 78)
RE: آیه روز - آشنای غریب - ۱۶ دي ۱۳۹۳ ۰۳:۵۸ عصر
وَ أَقِمِ الصَّلاةَ طَرَفَيِ النَّهارِ وَ زُلَفاً مِنَ اللَّيْلِ إِنَّ الْحَسَناتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئاتِ ذلِكَ ذِكْرى
لِلذَّاكِرِينَ
و نماز را در دو طرف روز و اوايل شب بپادار، (زيرا) بدرستى كه كارهاى نيكو
(همچون نماز)، بدىها را محو مىكند، اين (فرمان)، تذكّرى است براى اهل ذكر(هود_۱۱۴)
RE: آیه روز - نورالمجتبی علیه السلام - ۱۷ دي ۱۳۹۳ ۱۰:۱۲ صبح
خوب در این «إِيَّاكَ نَعْبُدُ» چند نکته را باید عرضه بداریم؛ نکته‌ی اوّل اینکه اینجا می‌گوییم فقط تو را می‌پرستیم، در جملات عربی باید بگویند «نَعْبُدُکَ» اوّل فعل می‌آید بعد فاعل و بعد مفعول، روال کار این است بعد یک قاعده‌ای است در ادبیات عرب می‌گویند «کُلُّ مَا وَجَبَ التَّأْخيرُهُ يُفيدُ تَقدیمُهُ الْحَصْر» هر چه که باید در آخر قرار بگیرد اگر او را مقدم بداریم افاده‌ی حصر می‌کند و برعکس آن هم همین طور است، آنچه که باید در اوّل قرار بگیرد اگر در آخر قرار بگیرد باز افاده‌ی حصر می‌کند «نَعْبُدُکَ» فعل و فاعل و مفعول، می‌پرستیم تو را اینجا حصر نیست معنای آن نیست که غیر تو را نمی‌‌پرستیم، امّا اگر گفتیم «إِيَّاكَ نَعْبُدُ» و «إِيَّاكَ نَعْبُدُ» اگر مفعول را جلو آوردیم در حالی که جای او آخر کلام است، اینجا افاده‌ی حصر می‌کند یعنی فقط و فقط تو را می‌پرستیم، این یک نکته البته یک نکته‌ی ظریف دیگری را هم در اینجا بیان کردند و آن اینکه مؤمن در مقام گفتگوی با پروردگار اوّل نام او را می‌برد و بعد نام خود را اوّل به او توجّه می‌کند و بعد به خویشتن اگر بگوییم «نَعْبُدُکَ» اوّل خود را مطرح کرده‌ایم در کلام و بعد او را کما اینکه درباره‌ی پیغمبر اکرم این‌چنین است، در غار وقتی که آن همراه پیغمبر اکرم مضطرب بود و نگران که الآن دشمنان و کفار فرا می‌رسند و ما را دستگیر می‌کنند، پیغمبر اکرم فرمودند که «لا تَحْزَنْ إِنَّ اللهَ مَعَنا» نفرمودند با من است خدا، فرمودند خدا با ماست یعنی اوّل کلمه‌ی الله را آوردند بعد خویشتن را، بعضی‌ها گفتند یک تفاوت لطیفی است بین کلام حضرت موسی بن عمران (سلام الله علیه) و کلام پیغمبر اکرم درباره‌ی قوم موسی وقتی که مضطرب می‌شوند که الآن فرعونیان به ما می‌رسند حضرت موسی فرمودند که «كَلاَّ إِنَّ مَعي رَبِّي سَيَهْدين»[4] با من است پروردگار من به زودی راه را به من نشان می‌دهد که چه کنم که همین‌طور هم بود، خداوند خطاب کردند به او که عصای خود را به دریا بزن و منطقه‌ی خشکی پدیدار شد و بنی اسرائیل عبور کردند، پیغمبر اکرم در بحرانی تقریباً در همان حالت فرمودند: «إنَّ اللهَ مَعَنا» خدا با ماست، در حقیقت یک لطافت تعبیر در اینجا دیده می‌شود که اوّل خدا را مطرح می‌کند، بعضی‌ها گفتند غیر از اینکه «إِيَّاكَ نَعْبُدُ» جهت حصر دارد، جهت یک حرمت و ادب کلام در آن رعایت شده می‌گوییم «إِيَّاكَ نَعْبُدُ» تو را می‌پرستم، نمی‌گوییم که من می‌پرستم تو را که اوّل خود ما مطرح شده باشیم.
برگرفته از سایت دکتر سید محسن میرباقری