تالار گفتمان وب سایت ختم قرآن مجید

روزی که میگرفتند پیمان ز نسل آدم
عشق از میان ذرات در جستجوی ما بود
غبار همدانی

سرو چمان من چرا ميل چمن نمي كند

همدم گل نمي شود ياد سمن نمي كند

حافظ

ما به انداز ی هم سهم ز دریا بردیم
هیچ‎کس مثل تو و من به تفاهم نرسید
خواستی شعر بخوانم دهنم شیرین شد
ماه طعم غزلم را ز نگاه تو چشید
من که حتی پی پژواک خودم می‎گردم
آخرین زمزمه‎ام را همه شهر شنید
شعر های عاشقانه: شعری از استاد محمدعلی بهمنی

در رهگذر باد چراغی که تراست

ترسم که: بمیرد از فراغی که تراست

بوی جگر سوخته عالم بگرفت

گر نشنیدی، زهی دماغی که تراست!

رودکی

آنان كه خاك را به نظر كيميا كنند

آيا بود كه گوشه ي چشمي به ما كنند؟