امام باقر سلام الله عليه:
تَخَلَّص إلى راحَهِ النَّفسِ بِصِحَّةِ التَّفويضِ وَاطلُب راحَةَ البَدَنِ بإجمامِ القَلبِ؛
با واگذارىِ [همه چيزِ خود به خدا] ، به آسايشِ ضمير خويش دست ياب و آسودگى تن را در آسايش (و آرامش) دل بجوى.
گزيده تحف العقول - جلد 1 ص 44
امام باقر عليه السلام:
ما أقبَحَ القَسوةَ عَلَى الجارِ، ومُشاحَنةَ القَريبِ، والخِلافَ على الصاحِبِ، وسوءَ الخُلقِ عَلَى الأهلِ؛
چه زشت است سنگدلى با همسايه، و دشمنى با خويشاوند، و مخالفت با همراه، و بدخويى با خانواده.
من لا يحضره الفقيه: ج ۴ ص ۳۹۰ ح ۵۸۳۴ / چشم تماشا، ص162
امام باقر سلام الله عليه:
ثَلاثَةٌ مِن مَكارِمِ الدُّنيا وَالآخِرَةِ أن تَعفُوَ عَمَّن ظَلَمَكَ وتَصِلَ مَن قَطَعَكَ ، وتَحَّلَمَ إذا جُهِلَ عَلَيكَ؛
سه چيز، از كرامت هاى دنيا و آخرت است: آن كس را كه به توستم كرده ببخشايى، به آن كه از تو گسسته بپيوندى، و چون بر تو جهالتى رود، بردبارى كنى.
كافي ج ۲ ص ۱۰۷ ، گزيده تحف العقول - جلد 1، ص 46
امام على عليه السلام :
الدَّهرَ يَومانِ يَومٌ لَكَ ويَومٌ عَلَيكَ ، فإِذا كانَ لَكَ فَلا تَبطَر ، وإذا كانَ عَلَيكَ فَاصبِر؛
روزگار، دو روز است: روزى سازگار با تو و روزى ناسازگار. اگر با تو ساز بود، سرمستى مكن و اگر ناساز بود، شكيبا باش.
نهج البلاغة : حكمت ۳۹۶ ؛ الگوي شادي از نگاه قرآن و حديث ج 1، ص 406
امام باقر سلام الله عليه:
أربَعٌ مِن كُنوزِ البِرِّ : كِتمانُ الحاجَةِ وكِتمانُ الصَّدَقَهِ و كِتمانُ الوَجَعِ وكِتمانُ المُصيبَةِ؛
چهار چيز از گنجينه هاى نيكى است: نهان داشتن نياز، پنهان دادن صدقه، پنهان داشتن درد، و نهان داشتن مصيبت.
امالي مفيد، ص 208؛ گزيده تحف العقول، ص 47
امام جواد سلام الله عليه :
مَن شَهِدَ أمرا فَكَرِهَهُ كانَ كَمَن غابَ عَنهُ ومَن غابَ عَن أمرٍ فَرَضِيَهُ كانَ كَمَن شَهِدَهُ؛
هر كه حاضر و ناظر كارى باشد و آن را ناپسند دارد، مانند كسى است كه [آن هنگام] غايب بوده، و هر كه در كارى حاضر و ناظر نباشد، ولى بِدان راضى باشد، مانند كسى است كه خود در آن حضور داشته است.
كنز العمّال : ج ۳ ص ۸۳ ح ۵۶۰۲ .گزيده تحف العقول، ص 63
مناسبتهاي روز:
روز سلامتي (روز جهاني بهداشت)
پيامبر خدا صلى الله عليه وآله:
لَيسَ يَنبَغي لِلعاقِلِ أن يَكونَ شاخِصاً إلاّ في ثَلاثٍ مَرَمَّةٍ لِمَعاشٍ أو خُطوَهٍ لِمَعادٍ أو لَذَّةٍ في غَيرِ مُحَرَّمٍ؛
خردمند را نشايد كه جز در سه كار بكوشد: نيكو ساختن زندگانى ، گام‌سپارى براى رستاخيز، و كاميابى از غيرِ حرام.
گزيده تحف العقول، ص 22
پيامبر صلى الله عليه وآله:
إذا كانَ عِندَ خُروجِ القائِمِ يُنادي مُنادٍ مِنَ السَّماءِ: أيُّهَا النّاسُ! قَطَعَ عَنكُم مُدَّةُ الجَبّارينَ ووَلِيَ الأَمرَ خَيرُ اُمَّةِ مُحَمَّدٍ فَالحَقوا بِمَكَّةَ؛
آن گاه كه وقت خروج قائم مىشود، منادىاى از آسمان ندا مىدهد: «اى مردم ! مدّت حكومت جبّاران بر شما، به پايان رسيد و بهترين فرد امّت محمّد، حكومت را به دست گرفته است، پس به مكّه برويد».
بحار الأنوار : ج ۵۲ ص ۳۰۴ ح ۷۳، دانشنامه امام مهدي عج ، ج 9 ص 169
امام على عليه السلام :
أفضَلُ الأَدَبِ أنْ يَقِفَ الإنسانُ عِندَ حَدِّهِ ولا يَتَعدّى قَدرَهُ؛
بهترين ادب آن است كه انسان در حدّ و مرز خود بماند و
از اندازه خويش فراتر نرود.
غررالحكم و دررالكلم ، ح ۳۲۴۱ / آينه يادها، ص 123
[font=tahoma][/font]