ارسال پاسخ 
 
امتیاز موضوع:
  • 2 رأی - میانگین امیتازات: 5
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
یاد بگیریم عذرخواهی کنیم نه بهانه تراشی
۳۱ شهريور ۱۳۸۹, ۱۰:۴۷ صبح
ارسال: #1
یاد بگیریم عذرخواهی کنیم نه بهانه تراشی
"هیچ راهی نتیجه بخش تر از عذرخواهی نیست" بنجامین فرانکلین

تمامی ما در زندگی خطاهایی مرتکب شده ایم، ولی آیا خود شما وقتی برای اشتباهاتان مورد مواخذه قرار می گیرید، آن را می پذیرید؟

معمولاً این طور نیست! البته این مسئله چیز جدیدی نیست، چرا که با یادآوری داستان "آدم و حوا" اولین بهانه تراشی را در تاریخ بشر می یابید، وقتی خداوند به آدم دستور می دهد که اگر از آن درخت سیبی بخورد نافرمانی کرده است، و آدم سیب را می خورد و زمانی که خداوند از او می پرسد که چرا از آن درخت سیب را خورده است، آدم می گوید: "آن زنی که شما فرستاید به من سیب را داد و گفت بخور!" و بعد خداوند از حوا می پرسد که تو چرا سیب را خوردی، او پاسخ می دهد: "ابلیس مرا وادار کرد تا سیب را بخورم!"

در واقع بهانه تراشی فرار از مسئولیت است، این در حالیست که اندیشه و مسئولیت پذیری، عامل متمایز کننده ی انسان و حیوان است.

انسان به عنوان اشرف مخلوقات، باید در برابر اعمال خود مسئولیت پذیر باشد. اگر برای موفقیت ها به خود افتخار می کنیم، در مقابل، قصورات خود را نیز باید بپذیریم. اگر سر خود را مثل کبک در برف فرو کنیم، عواقب اشتباهات ما بیشتر خواهد شد.

همانطور که شکسپیر می گوید:

" لازم است برای قصورات خود عذرخوهی کنید، چرا که با پنهان کردن خطاهای خود، تنها خود را بی اعتبار خواهید کرد"

بهانه تراشی، در نهایت منجر به عدم موفقیت و یک نوع عادت در زندگی می شود، و به مرور زمان ملکه ی ذهن می شود.

بطور مثال، فروشنده ای که جنس خود گران می کند و یا کم فروشی می کند، وقتی با شکایت مشتریان روبرو شود، با آوردن بهانه اینکه بازار کار خراب است، تنها می خواهد بر عیب خود لاپوشی کند، در حالیکه اگر واقعیت را بگوید که هزینه تولید جنس با درآمد آن تناسب ندارد و به ضرر اوست، شاید قابل قبول تر باشد و مشتریان با صداقت او و پذیرش دلیل منطقی، دوباره از وی خرید کنند.

با قبول تقصیرات و گناهانمان، می توانیم اعمال خود را بررسی کنیم و ایرادهای زندگیمان را تشخیص دهیم و در ادامه به تکامل فکری دست یابیم.

با بهانه تراشی ها در قصوراتمان، خیلی فرصتهایی را در زندگی مثل، افزایش عزت نفس، افتخارات و اعتماد به نفس را از دست می دهیم. مسئولیت پذیری، قدرت و شایستگی ما را پرورش می دهد.

با انجام تعهداتمان نسبت به اطرافیان، اعتماد خود را نزد آنها افزایش می دهیم و در نتیجه، رابطه ای مفید و دوطرفه بین خودتان و آنها ایجاد می کنید و با افزایش همکاری ها در اجتماع به درجات عالی نیل پیدا کنید.

راهکارهایی برای عذرخواهی و عدم بهانه تراشی

1-بپذیرید که در زندگی شکستها و موفقیت ها بستگی به خود شما دارد. انتخاب و روش زندگی شما است که نتایج زندگی را نمایان می سازد. یاد بگیرید از همین امروز قبول مسئولیت کنید و به دنبال بهانه ای برای شانه خالی کردن از آن نباشید.

همانطور که وینستن چرچیل میگوید: "مسئولیت پذیری بهای بزرگواریست"

2- اشتباهات خود را توجیه نکنید. خیلی از ما از بیان واژه ی "معذرت خواهی" خجالت می کشیم، در مقابل سعی می کنیم بجای پذیرش آن، تنها دیگران را به اجبار توجیه کنیم، ( عذر بدتر از گناه آوردن!)، همچنین در چنین موقعیتهایی بر اعصاب خود مسلط باشید، چرا که عصبانیت، ضعف شما را نشان می دهد، و مسلمًا دیگران می گویند: "اگر واقعاً بی گناه هستید چرا عصبانی می شوید"

3- به تدریج و به دفعات، عملکرد و پیشرفت خود را بسنجید . نتیجه مسئولیت پذیری خود را هر بار در ذهن خود مرور کنید و مزایای آن را در مقابل روش قبلی خود که همان بهانه تراشی بوده، مقایسه کنید.

4 - مهم ترین گام این است که عذرخواهی کنید و از آن درس عبرت بگیرید تا دیگر اشتباه خود را تکرار نکنید.

5- بذرهای موفقیت را به ترتیب زیر در مزرعه زندگی خود بکارید:

گام اول: صبوری، خوش بینی، مقاومت،

گام دوم: نابودی بهانه تراشی، انتقاد و عیب جویی

گام سوم: مسئولیت پذیری، معتمد بودن، مصمم بودن

گام چهارم: در موقعیت های حساس زندگی، انعطاف پذیرباشید، همواره لبخند بر لب و با اطمینان و قوت قلب پیش بروید.
یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
 سپاس شده توسط کبوتر حرم ، zeinab ، مشکات ، فاطمه گل
۳۱ شهريور ۱۳۸۹, ۰۳:۲۰ عصر (آخرین ویرایش در این ارسال: ۳۱ شهريور ۱۳۸۹ ۰۳:۲۳ عصر، توسط کبوتر حرم.)
ارسال: #2
RE: یاد بگیریم عذرخواهی کنیم نه بهانه تراشی
سلام ذوالقرنین عزیز

ممنون بابت متن کاربردی و قشنگت.
اما من زیاد این جمله رو قبول ندارم:
«عصبانیت، ضعف شما را نشان می دهد، و مسلمًا دیگران می گویند: "اگر واقعاً بی گناه هستید چرا عصبانی می شوید"»

بعضی از اوقات عصبانیت و ناراحتی به خاطر این هست که ما واقعاً اشتباه نکردیم ولی کسی باور نمی کنه.
مثلاً من خودم به شخصه از دروغ خیلی بدم میاد و تمام سعیم رو می کنم دروغ نگم،شاید راست نگم و طرف رو بپیچونم که یه جورایی در این کار استاد شدم ولی تا جایی که بتونم دروغ نمی گم.
خوب حالا با این تفاسیر که ما مبنامون رو گذاشتیم رو راست گویی بعد یه نفر هی بگه:خالی نبند،بی خیال بابا مگه میشه،راست میگی!!! عمراً !!
وجدانی این جور مواقع آدم ناراحت نمیشه؟؟؟

در مورد عذرخواهی هم واقعاً کلمه ی خوبیه،چقدر خوبه که تو جامعه و بین همه رواج پیدا کنه تا اگه یه نفر استفاده کرد برای دیگران غیر عادی نباشه!



[تصویر:  imam_reza_06.jpg]


[تصویر:  images?q=tbn:ANd9GcQ-ZD_iIZqFSfZpRm-xxLT...xDLhNJO-cY]

آقاجان بدانید و بدانند که لبخند رضایت شما را با هیچ چیز عوض نخواهیم کرد
مشاهده وب‌سایت کاربر یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
 سپاس شده توسط مشکات ، فاطمه گل
۳۱ شهريور ۱۳۸۹, ۰۴:۴۸ عصر (آخرین ویرایش در این ارسال: ۳۱ شهريور ۱۳۸۹ ۰۴:۴۹ عصر، توسط safirashgh.)
ارسال: #3
RE: یاد بگیریم عذرخواهی کنیم نه بهانه تراشی
بسم الله الرحمن الرحیم

سلام بر شما یاران قرآنی

جناب ذواقرنین سپاس

حال اگر طرف مقابلمون فردی بسیار بی منطق بود آن وقت چه کنیم

باید گفت ببخشید که با شما هم کلام شدم !!!!!!!!!!!!!!

بسم الله الرحمن الرحیم
حسبنا الله و نعم الوکیل ... آل عمران 173...پشت و پناه ما خداست و چه پشت و پناه خوبی.
مشاهده وب‌سایت کاربر یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
۳۱ شهريور ۱۳۸۹, ۰۵:۳۳ عصر (آخرین ویرایش در این ارسال: ۳۱ شهريور ۱۳۸۹ ۰۵:۳۵ عصر، توسط ذوالقرنین.)
ارسال: #4
RE: یاد بگیریم عذرخواهی کنیم نه بهانه تراشی
سلام :

کبوتر حرم عزیز ، منم با شما موافقم . نمیشه بی خیال و راحت ایستاد تا هر کس هر چی دلش می خواد نثار آدم کنه ، به قول شما مخصوصا اگه دروغ باشه یا تهمت ...

اگه قرار باشه در مقابل اونایی که خیلی راحت زور میگن سکوت کنیم و با سکوتمون میدون بدیم به اونها برای ادامه ی رفتار زشتشون ، تهمت ها و دروغ هاشون اون موقع که دیگه

سنگ رو سنگ بند نمیشه !!!!

یه نکته ای بگم ، اینکه این مطلب و خیلی از مطالب دیگه مقاله هایی هستند که من از اینترنت یا کتاب ها و مجلات جدا کردم و تو تالار هم گذاشتم . که متاسفانه منبع این مقاله رو نداشتم .

یه نکته ی دیگه این که تو هر مقاله ، کتاب و هر منبع دیگه ای ، موضوعات و مسائلی وجود دارند که ما با اونها موافق نیستیم و بر خلاف رای و نظرات ماست .

حالا در مورد این مقاله :

اگه یه بار دیگه به اون پاراگراف نگاهی بندازید ، می بینید که اول جمله این طور شروع شده :

"اشتباهات خود را توجیه نکنید " . پس به نظر میرسه که نویسنده هم خلاف نظر ما رو نگفته ، وقتی عصبانیت نشانه ی ضعف هست که واقعا اشتباهی وجود

داشته باشه ، یعنی از طرف ما اشتباهی رخ داده باشه و ما به جای پذیرفتن اشتباهمون و سعی برای رفع اون ، خودمون رو به آب و آتیش میزنیم تا اشتباهمون رو توجیه کنیم یا کس دیگه ای

رو مقصر معرفی کنیم .

اما اگه حق با ما باشه ، به نظر من باید سعی کنیم خونسردی خودمون رو حفظ کنیم ( که واقعا واقعا واقعا کار سختیه ) و سعی کنیم از طرف مقابلمون عذر خواهی کنیم و بپذیریم که اشتباه کردیم

و از دلش در بیاریم . حداقل کاری که میتونیم انجام بدیم تو اون لحظه اینه که آرومش کنیم و نذاریم ناراحتی که بوجود اومده باعث دور شدن ما از هم بشه .

موافقید ؟

اما اگه طرفمون آدم بی منطق و یا خودرایی بود ، به نظر من بعد از اینکه تشخیص دادیم هر آنچه لازم بوده گفتیم ، شرایطمون رو براش توضیح دادیم و عذر خواهیمون رو هم انجام دادیم

( البته واقعا بیاییم توجیه نکنیم ، بهونه نتراشیم : ، بپذیریم و یه مدت شاید سکوت کردن بهتر باشه )

بهتره سکوت کنیم ، بعضی از آدم ها شاید اون لحظه حرف ما رو قبول نکنن اما ممکنه تو خلوتشون و وقتی آتیششون سردتر شد به حرفامون فکر کنن و یه جورایی بهمون حق هم بدن ،

شاید خود اونها هم چنین تجربه هایی رو داشتند .

بعضی ها هم کلا حرف حرف خودشونه ، نرود میخ آهنین در سنگ .

ما تا جایی که وظیفه داریم باید صحبت و بحث کنیم ، بقیش به نظرم اتلاف وقت و انرژی میاد .
یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
 سپاس شده توسط zeinab ، مشکات ، safirashgh ، کبوتر حرم ، فاطمه گل
ارسال پاسخ 


پرش به انجمن:


کاربرانِ درحال بازدید از این موضوع:
1 مهمان

بازگشت به بالابازگشت به محتوا