نهج البلاغه و سخنان گرانقدر مولا علی ع

[faezeh]

- حکمت 413 / راه تحمل مصیبت ها :
در مصیبت ها یا چون آزادگان باید شکیبا بود یا چون ابلهان خود را به فراموشی زد .

- حکمت 451 / روش برخورد با مردم :
دوری تو از آن کس که خواهان تو است ، نشانه ی کمبود بهره ی تو در دوستی است و گرایش تو به آن کس که تو را نخواهد ، سبب خواری تو است .

- حکمت 379 / اقسام روزی و پرهیز از حرص خوردن :
ای فرزند آدم ! روزی تو 2 گونه است ، روزی که تو آن را می جویی و روزی که تو را می جوید ، که اگر به سراغش نروی به سوی تو می آید . پس اندوه سال خود را بر اندوه امروزت منه که برطرف کردن اندوه هر روز از عمر تو را کافی است . اگر سال آینده در شمار عمر تو باشد ، همانا خدای بزرگ در هر روز سهم تو را خواهد داد . و اگر از شمار عمرت نباشد تو را با اندوه آن چه کار است ؟ که هرگز جوینده ای در گرفتن سهم روزی تو بر تو پیشی نگیرد و چیره شونده ای بر تو چیره نگردد . و آنچه برای تو مقرر گشته بی کم و کاست به تو خواهد رسید .

" یا علی "

[منتظر]

سلام
حضرت علی _علیه السلام_ در نهج البلاغه می فرمایند:
ارزش پشیمانی و زشتی غرورزدگی
گناهی که تو را پشیمان کند بهتر از کار نیکی است که تو را به خود پسندی وا دارد.
نهج البلاغه حکمت 46

[مشکات]

سلام.
"منتظر" عزیز ممنون بابت ایده ی ارزشمندتون.

حکمت 59 - ارزش تذكّر دادن اشتباهات (اخلاقى ، اجتماعى)



مَنْ حَذَّرَكَ كَمَنْ بَشَّرَكَ

آن که تو را هنگام اشتباهات هشدار دهد، چون کسی است که به تو مژده داده است.

كسى كه بجان داردت بر حذر
ز جرم و گناهت، براه و گذر
نظير كسى باشدت در روال‏
دهد مژدگانى فخر و كمال

[safirashgh]

بسم الله الرحمن الرحیم

خطبه (5)

و من كلام له عليه السلام لما قبض رسول الله صلى الله عليه و اله و خاطبه العباس و أبو سفيان بن حرب في أن يبايعا له بالخلافة

أَيُّهَا النَّاسُ شُقُّوا أَمْوَاجَ الْفِتَنِ بِسُفُنِ النَّجَاةِ وَ عَرِّجُوا عَنْ طَرِيقِ الْمُنَافَرَةِ وَ ضَعُوا تِيجَانَ الْمُفَاخَرَةِ أَفْلَحَ مَنْ نَهَضَ بِجَنَاحٍ أَوِ اسْتَسْلَمَ فَأَرَاحَ مَاءٌ آجن وَ لُقْمَةٌ يغص بِهَا آكِلُهَا وَ مُجْتَنِي الثَّمَرَةِ لِغَيْرِ وَقْتِ إِينَاعِهَا كَالزَّارِعِ بِغَيْرِ أَرْضِهِ فَإِنْ أَقُلْ يَقُولُوا حَرَصَ عَلَى الْمُلْكِ وَ إِنْ أَسْكُتْ يَقُولُوا جَزِعَ مِنَ الْمَوْتِ هَيْهَاتَ بَعْدَ اللَّتَيَّا وَ الَّتِي وَ اللَّهِ لَابْنُ أَبِي طَالِبٍ آنَسُ بِالْمَوْتِ مِنَ الطِّفْلِ بِثَدْيِ أُمِّهِ بَلِ انْدَمَجْتُ عَلَى مَكْنُونِ عِلْمٍ لَوْ بُحْتُ بِهِ لَاضْطَرَبْتُمْ اضْطِرَابَ الْأَرْشِيَةِ فِي الطَّوِيِّ الْبَعِيدَةِ



***************************************************

خطبه 5

آگاهي از فتنه‏ها

آنگاه كه پيامبر عزيز - درود خدا بر او و خاندانش - به ملكوت اعلي پيوست ابو سفيان، عبّاس را پيش انداخت تا به بهانه بيعت با امام، فتنه آغازد. آن حضرت چنين فرمود:

اي مردم، امواج فتنه را با كشتي نجات بشكنيد، و راه اختلاف و درگيري را سدّ كنيد، و تاج كبر و غرور را از سر برگيريد. پيروز آن كس كه به پشتيباني ياران بپا خيزد و گر نه آرام گيرد و راحت گذارد، كه اين خلافت و رياست، گندابه‏اي را مانَد و يا لقمه‏اي گلوگير و مرگ آور باشد. اكنون زمان قيام نيست، كه ميوه نارس چيدن، چون كشت در زمين غير، بهره بيگانه است. اگر از خلافت سخن گويم، شيفته آنم خوانند و اگر دم فرو بندم، هراس از مرگ را به من بندند. دريغا چه دور است اين نسبت، پس از آن همه جبهه و جهاد به خدا سوگند، فرزند ابو طالب با مرگ مأنوس‏تر از كودك به سينه مادر است. نه، چنين نيست. سكوت من از دانشي است كه اگر آن را آشكار سازم، پريشان و بي‏تاب شويد همان گونه كه ريسمان در چاه عميق به شدّت لرزد و تعادل از كف دهد.

[safirashgh]

بسم الله الرحمن الرحیم


خطبه (7)

و من خطبة له عليه السلام

اتَّخَذُوا الشَّيْطَانَ لِأَمْرِهِمْ مِلَاكاً وَ اتَّخَذَهُمْ لَهُ أَشْرَاكاً فَبَاضَ وَ فَرَّخَ فِي صُدُورِهِمْ وَ دَبَّ وَ دَرَجَ فِي حُجُورِهِمْ فَنَظَرَ بِأَعْيُنِهِمْ وَ نَطَقَ بِأَلْسِنَتِهِمْ فَرَكِبَ بِهِمُ الزَّلَلَ وَ زَيَّنَ لَهُمُ الْخَطَلَ فِعْلَ مَنْ قَدْ شَرِكَهُ الشَّيْطَانُ فِي سُلْطَانِهِ وَ نَطَقَ بِالْبَاطِلِ عَلَى لِسَانِهِ


*****************************


خطبه 7

امام (ع) مخالفت مخالفان خود را تبيين مي‏كند

آنان در كارشان به شيطان تكيه كرده و ابزار دست او گشته‏اند. پس او در سينه‏هاشان لانه كرده و به زاد و ولد پرداخته و دامانشان را پرورشگاه خود يافته است. پس چشم و زبان آنان، چشم و زبان شيطان شده است، و در نتيجه لغزشها را بر آنان حاكم گردانيده و خطاهاي زشت را برايشان آراسته است، و در نهايت همكار شيطان و گوياي باطلهاي او گشته‏اند.

[کبوتر حرم]

از قَدَر پرسیدند،فرمود:

راهی است تاریک، آن را مپیمایید، و دریایی است ژرف؛ وارد آن نشوید، و رازی است خدایی، خود را به زحمت نیندازید.

حکمت 287

[مشکات]

سلام.
میشه لطفا در مورد این حکمت توضیح بدید.
این یعنی اینکه وارد مقوله ی قضا و قدر نشیم؟

[safirashgh]

بسم الله الرحمن الرحیم


حكمت 300

وَ قَالَ عليه السلام مَوَدَّةُ الْآبَاءِ قَرَابَةٌ بَيْنَ الْأَبْنَاءِ وَ الْقَرَابَةُ أَحْوَجُ إِلَى الْمَوَدَّةِ مِنَ الْمَوَدَّةِ إِلَى الْقَرَابَةِ


حكمت 300

دوستي پدران، درس دوستي به فرزندان است

دوستي پدران سبب خويشي فرزندان خواهد بود، و نياز خويشاوندي به دوستي، بيش از نياز دوستي به خويشاوندي است.

[safirashgh]

بسم الله الرحمن الرحیم



خطبه (165) و من خطبة له عليه السلام

لِيَتَأَسَّ صَغِيرُكُمْ بِكَبِيرِكُمْ وَ لْيَرْأَفْ كَبِيرُكُمْ بِصَغِيرِكُمْ وَ لَا تَكُونُوا كَجُفَاةِ الْجَاهِلِيَّةِ لَا فِي الدِّينِ يَتَفَقَّهُونَ وَ لَا عَنِ اللَّهِ يَعْقِلُونَ كَقَيْضِ بَيْضٍ فِي أَدَاحٍ يَكُونُ كَسْرُهَا وِزْراً وَ يُخْرِجُ حِضَانُهَا شَرّاً

منها افْتَرَقُوا بَعْدَ أُلْفَتِهِمْ وَ تَشَتَّتُوا عَنْ أَصْلِهِمْ فَمِنْهُمْ آخِذٌ بِغُصْنٍ أَيْنَمَا مَالَ مَالَ مَعَهُ عَلَى أَنَّ اللَّهَ تَعَالَى سَيَجْمَعُهُمْ لِشَرِّ يَوْمٍ لِبَنِي أُمَيَّةَ كَمَا تَجْتَمِعُ قَزَعُ الْخَرِيفِ يُؤَلِّفُ اللَّهُ بَيْنَهُمْ ثُمَّ يَجْعَلُهُمْ رُكَاماً كَرُكَامِ السَّحَابِ ثُمَّ يَفْتَحُ لَهُمْ أَبْوَاباً يَسِيلُونَ مِنْ مُسْتَثَارِهِمْ كَسَيْلِ الْجَنَّتَيْنِ حَيْثُ لَمْ تَسْلَمْ عَلَيْهِ قَارَّةٌ وَ لَمْ تَثْبُتْ عَلَيْهِ أَكَمَةٌ وَ لَمْ يَرُدَّ سَنَنَهُ رَصُّ طَوْدٍ وَ لَا حِدَابُ أَرْضٍ يُذَعْذِعُهُمُ اللَّهُ فِي بُطُونِ أَوْدِيَتِهِ ثُمَّ يَسْلُكُهُمْ يَنَابِيعَ فِي الْأَرْضِ يَأْخُذُ بِهِمْ مِنْ قَوْمٍ حُقُوقَ قَوْمٍ وَ يُمَكِّنُ لِقَوْمٍ فِي دِيَارِ قَوْمٍ وَ ايْمُ اللَّهِ لَيَذُوبَنَّ مَا فِي أَيْدِيهِمْ بَعْدَ الْعُلُوِّ وَ التَّمْكِينِ كَمَا تَذُوبُ الْأَلْيَةُ عَلَى النَّارِ أَيُّهَا النَّاسُ لَوْ لَمْ تَتَخَاذَلُوا عَنْ نَصْرِ الْحَقِّ وَ لَمْ تَهِنُوا عَنْ تَوْهِينِ الْبَاطِلِ لَمْ يَطْمَعْ فِيكُمْ مَنْ لَيْسَ مِثْلَكُمْ وَ لَمْ يَقْوَ مَنْ قَوِيَ عَلَيْكُمْ لَكِنَّكُمْ تِهْتُمْ مَتَاهَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَ لَعَمْرِي لَيُضَعَّفَنَّ لَكُمُ التِّيهُ مِنْ بَعْدِي أَضْعَافاً بِمَا خَلَّفْتُمُ الْحَقَّ وَرَاءَ ظُهُورِكُمْ وَ قَطَعْتُمُ الْأَدْنَى وَ وَصَلْتُمُ الْأَبْعَدَ وَ اعْلَمُوا أَنَّكُمْ إِنِ اتَّبَعْتُمُ الدَّاعِيَ لَكُمْ سَلَكَ بِكُمْ مِنْهَاجَ الرَّسُولِ وَ كُفِيتُمْ مَئُونَةَ الِاعْتِسَافِ وَ نَبَذْتُمُ الثِّقْلَ الْفَادِحَ عَنِ الْأَعْنَاقِ

خطبه 165

دين شناس باشيد

خردسالان بايد از بزرگ سالان پيروي كنند و بزرگ سالان نسبت به خردسالان مهربان باشند. و شمايان نبايد چون جفا كاران دوران جاهليّت باشيد كه نه دين شناس بودند و نه خداشناس، مانند تخم سنگخواره در سنگواره كه شكستنش گناه، و نگه داشتنش شرّ و فساد است. از همين خطبه است امان از اين ياران كه پس از الفت و سازواري پراكندند، و گروهك خوارج وحدتشان را شكستند، و از مركزيّت و امامشان دست شستند. در اين فتنه برخي ملازم حق بودند و شاخساري از آن درخت تناور را محكم گرفتند و به هر سو كه مايل مي‏شد، ميل كردند. تا آن روز كه خداي تعالي آنان را براي سرنگوني بني اميّه چون ابر پاييزان دوباره گرد هم آورَد و ميانشان سازگاري افكنَد، و آنگاه چون ابر به هم فشرده متّحد شوند و به دنبال آن، درهاي پيروزي به رويشان گشوده گردد، و از پادگانها و اردوگاهها چون سيلاب ويرانگر باغهاي «سبا» سرازير شوند، چندان كه ديگر هيچ چيز سر راه خود باقي نگذارند و هيچ مانع و سدّي جلوه‏دارشان نباشد، و از حمله و هجوم آنان رشته كوههاي به هم پيوسته و ارتفاعات بلند مانع نشود. خداوند آنان را در دامن درّه‏ها و مخفيگاه كوهها مستقر گردانَد، سپس چون‏ چشمه‏ساران كه به هم پيوندند، سيل‏آسا حمله كنند و حقّ مظلومان را باز ستانند و ستمگران را از شهر بيرون بريزند و اهل حق را جايگزين سازند. و چنان شود كه - به خدا سوگند - آنچه بني اميّه از قدرت و مكنت در دست دارند، از دست دهند همان گونه كه آتش پيه را آب كند. اي مردم، اگر به ياري حق برمي‏خاستيد و از باطل حمايت نمي‏كرديد، كسي كه همرديف شما نيست (معاويه) به شهرهاتان چشم طمع نمي‏دوخت و توان آن را نمي‏يافت كه بر شما چيره شود. ولي شما بر اثر فرمان نبردن از امام خود، چون قوم موسي سرگردان شديد. و به جان خودم سوگند كه سرگردانيتان پس از من افزوده خواهد شد، زيرا حق را پشت سر نهاديد و از ياري آن دست برداشتيد، و از آشنايان و خدمتگزاران بريديد و به بيگانگان پيوستيد. بدانيد اگر شما به نداي امامتان پاسخ مثبت مي‏داديد و او را پيروي مي‏كرديد، به راه پيامبر سوقتان مي‏داد، و از رنج ظلم و سرگرداني رهاتان مي‏ساخت، و سنگيني كُشنده و جانكاه را از دوشتان برمي‏داشت.

[منتظر]

اجرکم عندالله
سلام
امیر مومنان حضرت علی (ع) در خطبه 23 می فرمایند:
ای مردم انسان هر مقدار که ثروتمند باشد باز از خوشاوندان خود بی نیاز نیست که از او با زبان و دست دفاع کنند. خوشاوندان انسان بزرگترین گروهی هستند که از او حمایت می کنند و اظطراب و ناراحتی او را میزدایند و در هنگام مصیبت ها نسبت به او پر عاطفه ترین مردم می باشند. نام نیکی که خدا در میان مردم رواج دهد بهتر از میراثی است که دیگری بردارد.

[zeinab]

((به نام خدا))

سلام

سرای رنج

چه گویم از سرایی که آغازش رنج است وانجامش نیستی؟!حلال آن حساب دارد وحرامش کیفر در پی آرد.ثروتمند آن گرفتار است وتهیدست آن غمگسار.

آن که در رهش رفت وشتافت،آن را هیچ نیافت وآن که از طلبش نشست،آن را بدست آورده است.هر که به چشم دل او رادید،آن را بینا کرد،وهر که برآن دیده بردوخت،او را کور کرد.خطبه 82