اي نفس بدانديش مزن نيش به جانم

[کبوتر حرم]

اي نفس بدانديش مزن نيش به جانم


بگذار رفيق ره دلدار بمانم


بر باد مده اين همه ايمان ضعيفم


در مسلخ لاقيدي شيطان بكشانم


تا چند پي وسوسه هايت بكشاني


بگذار به بيچارگي خويش بمانم


بس كن كه دگر مفتضحم كرده ايي اي نفس


بردي همه آبرو و صبر و توانم


آن عزت نفسي كه ز ارباب عطا شد


بردي و نمودي هدف زخم زبانم


گر طالب آدم شدنم مستطعم كن


اينگونه مي از خوشه گندم نچشانم


جايي كه خطا هست دگر شرم و حيا نيست


بايد دل از اين وسوسه هايت برهانم


بگذار كنون با دل خون بر سر دارت


حلاج صفت اني انا الله بخوانم