جمله هاي آموزنده اخلاقي با ذكر منبع

[یوسف زهرا]

سلام.
ذكر وياد خدا
از دانشمندی پرسیدند: کسی که قرآن می خواند و نمی داند که چه می خواند، آیا هیچ اثری دارد؟ گفت: کسی که دارو می خورد و نمی داند که چه می خورد، اثر می کند؛ چگونه قرآن اثر نکند، بلکه بسیار اثر می کند!؟ پس چگونه خواهد بود، اگر بداند که چه می خواند.

---

از حکیمی پرسیدند: روز خویش را چگونه آغاز کردی؟ گفت: در حالی آغاز کردم که دنیا، مایه اندوهم بود و آخرت، موجب کوششم

[hamed]

آری، زندگی را آنگونه که دوست داری تصور کن تا آنگونه شود!

<font style="font-sizemall">آنتونی رابینز در شرح این جمله ارزشمند پایانی می گوید :<font style="font-sizemall"> ذهن ما بهترین دوست ماست و ما را به کارهایی هدایت می كند كه حس می کند به نفع ماست. اگر آمال و آرزوهایی که دوست دارید را در ذهن خود تجسم کنید ذهن پرقدرت ما این طور احساس می کند که با بدست آوردن آن آرزو به شادی می رسیم، در نتیجه ما را واردار می کند تا به موارد دوست داشتنی خود دست یابیم تا از این راه اربابش را خشنود سازد. به طوری كه همانند آهن ربایی پر قدرت عمل كرده و موارد مورد نیاز برای رسیدن به زندگی دوست داشتنی را هویدا می سازد و جالب اینجاست كه این عوامل از قبل در اطراف ما وجود داشتند ولی چون ذهنمان حس نکرده بود که ما به چه چیز علاقه مندیم به همین خاطر نمی توانستیم عوامل رسیدن به زندگی دوست داشتنی را مشاهده كنیم. پس بهتر است زندگی را آنگونه که دوست داری تصور کنی تا آنگونه شود ...

[آشنای غریب]

وقتی راه رفتن آموختی، دویدن بیاموز. و دویدن که آموختی ، پرواز را.
راه رفتن بیاموز، زیرا راه هایی که می روی جزیی از تو می شود و سرزمین هایی که می پیمایی بر مساحت تو اضافه می کند.
دویدن بیاموز ، چون هر چیز را که بخواهی دور است و هر قدر که زودباشی، دیر ...
و پرواز را یاد بگیر نه برای اینکه از زمین جدا باشی، برای آن که به اندازه فاصله زمین تا آسمان گسترده شوی.


من راه رفتن را از یک سنگ آموختم ،
دویدن را از یک کرم خاکی
و پرواز را از یک درخت.


بادها از رفتن به من چیزی نگفتند، زیرا آنقدر در حرکت بودند که رفتن را نمی شناختند!
پلنگان، دویدن را یادم ندادند زیرا آنقدر دویده بودند که دویدن را از یاد برده بودند.
پرندگان نیز پرواز را به من نیاموختند، زیرا چنان در پرواز خود غرق بودند که آن را به فراموشی سپرده بودند!


اما سنگی که درد سکون را کشیده بود،
رفتن را می شناخت و کرمی که در اشتیاق دویدن سوخته بود، دویدن را می فهمید
و درختی که پاهایش در گل بود، از پرواز بسیار می دانست!


آنها از حسرت به درد رسیده بودند و از درد به اشتیاق و از اشتیاق به معرفت.


وقتی رفتن آموختی ، دویدن بیاموز.
و دویدن که آموختی ، پرواز را.
راه رفتن بیاموز ... زیرا هر روز باید از خودت تا خدا گام برداری.
دویدن بیاموز ... زیرا چه بهتر که از خودت تا خدا بدوی.
و پرواز را یاد بگیر ... زیرا باید روزی از خودت تا خدا پر بزنی ...


* * *


از نوشته های عرفان نظرآهاری


با تشکر از سایت عطر خدا

[آشنای غریب]

دکتر حسابی می فرمودند:

من از این دنیا فقط اینو دریافتم که...

.

.

.

اونی که بیشتر می گفت "نمیدونم"، بیشتر می دونست!

.

اونی که "قویتر" بود، کمتر زور می گفت!

.

اونی که راحت تر میگفت "اشتباه کردم"، اعتماد به نفسش بالاتر بود!

.

اونیکه صداش آرومتر بود، حرفاش با نفوذتربود!

.

اونی که بیشتر "طنز"

می گفت، به زندگی جدی تر نگاه میکرد!

[آشنای غریب]

[/font]

[font=tahoma]دیکته‌ ی زندگی‌ مان پر از غلط است ...


ولی نگران نباش!
خودش گفته قبل از نمره دادن، اگر پشیمان شوی
غلطهایت را یواشکی پاک می‌کنم!


استغــــفرالله ربی و اتوب الیه

[یوسف زهرا]

کلامی از شیخ بهایی:

آدمی اگر پیامبر هم باشد از زبان مردم آسوده نیست، زیرا:

اگر بسیار کار کند، میگویند احمق است !

اگر کم کار کند، میگویند تنبل است !

اگر بخشش کند، میگویند افراط میکند !

اگر جمع گرا باشد، میگویند بخیل است !

اگر ساکت و خاموش باشد، میگویند لال است !

اگر زبان آوری کند، میگویند وراج و پر گوست !

اگر روزه برآرد و شبها نماز بخواند، میگویند ریا کار است !

و اگر نکند، میگویند کافر است و بی دین !

لذا نباید بر حمد و ثنای مردم اعتنا کرد

و جز از خداوند نباید از کسی ترسید.

پس آنچه باشید که دوست دارید.

شاد باشید، مهم نیست این شادی چگونه قضاوت شود.

---

10 چـیـز که مـانـع 10 چـیـز دیگر است!
1. غـرور مـانـع یـادگـیـری
2. تـعـصـب مـانـع نـوآوری
... 3. کـم رویـی مـانـع پـیـشـرفـت
4. تــرس مـانـع ایـسـتـادن
5. تـوهم مـانـع واقـع بـیـنـی
6. بـدبـیـنـی مـانـع شــادی
7. خـود شـیـفـتـگـی مـانـع مـعـاشـرت
8. شـکـایـت مـانـع تـلاشگــری
9. خـود بـزرگ بـیـنـی مـانـع مـحـبـوبـیـت
10. عــادت کردن مـانـع تـغـیـیـر

[آشنای غریب]

‌بدترين مردم كسي است كه خداوند را در پيشامد او، متّهم كند. (به خدا اعتراض كرده و بگويد اين همه گرفتاري را خداوند براي من به بوجود آورده است در صورتي كه آن انسان به مصلحت خود آگاه نيست.)‌(حضرت محمد (ص)

[آشنای غریب]

پیامبر (ص) :
اى على!
هرگاه وقت نمازت رسید آماده آن شو وگرنه
شیطان تو را سرگرم میکند و هرگاه قصد کار
خیرى کردى شتاب کن وگرنه شیطان تو را از آن باز میدارد.
بحارالأنوار،ج7،ص29
یالطیف.


[آشنای غریب]

مثلث حسن خلق چیست؟

از امام صادق (ع)پرسیدند:

ما می خواهیم خوش اخلاق باشیم، حد واندازه خوش اخلاقی چیست؟

امام فرمودند:اندازه حسن خلق این است که نرم وملایم باشی کلامت پاکیزه و گوارا باشد با برادران ایمانی خود با روی باز وچهره ای شاداب ملاقات کنی.

منبع؛من لا یحضره الفقیه ج4ص412و زیبایی اخلاق ص[b]166[/b]

[آشنای غریب]

من مواعظ النبی صلى الله علیه وآله وسلّم:

الحیاءُ حیاءان، حیاءُ عقلٍ وحیاء حُمْقٍ، وحیاء العقل العلم وحیاءُ الحُمقِ الجهل.(تحف العقول صفحه 45)

حیاءِ عقل آن است که انسان از روى عقل احساس حیاء کند، مثل حیاء در هنگام ارتکاب گناه و یا حیاء در مقابل کسانى که احترامشان لازم است و این حیاء علم است یعنى رفتارى عالمانه مى‏ باشد.

و حیاء جهل آن است که از پرسیدن و یادگرفتن یا از عبادت‏ کردن و امثال آن حیاء کند (مثل کسانى که در بعضى محیطها از نماز خواندن خجالت مى ‏کشند) و این حیاء رفتارى جاهلانه است.

[آشنای غریب]

امام صادق(ع) :

براستی که مومن به منزله ی کفه ی ترازوست.

هر اندازه که ایمانش افزوده شود ،

امتحانش نیز سنگین تر میشود.

أَحَسِبَ النَّاسُ أَن يُتْرَكُوا أَن يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ

آيا مردم پنداشتند كه تا گفتند ايمان آورديم رها می ‏شوند

و مورد آزمايش قرار نمی‏گيرند؟

[highlight=#ffffff]
عنکبوت،۲

[/highlight]