احکام صدقه

[هُدهُد صبا]

احكام صدقه
مسأله 2591: صدقه دادن از كارهاى مستحب است و در روايات اسلامى سفارش زيادى برآن شده، چنانچه در حديث شريف آمده: « صدقه موجب زيادى مال، دفع بلا و سبب شفا، مى شود ».

مسأله 2592: صدقه در صورتى موجب ثواب است كه صدقه دهنده، قصد قربت كند.

مسأله 2593: چنانچه به قصد صدقه، مال خود را به كسى بدهد و او نيز به همين قصد آن را بگيرد، صدقه واقع مى شود و بعد از آنكه فقير صدقه را گرفت، صدقه دهنده نمى تواند آن را برهم زده و مال خود را مسترد دارد.

مسأله 2594: كسى كه سيّد نيست نمى تواند زكات خود را به سيّد بدهد و در زكات فطره تأمّل است، امّا نسبت به صدقه هاى مستحب و ديگر صدقه هاى واجب، غير سيّد مى تواند به سيّد بپردازد.

مسأله 2595: صدقه مستحب را مى توان به شخص ثروتمند، سنّى و كافر داد.

مسأله 2596: اگر انسان چيزى را به فقير صدقه دهد، مى تواند آن را از او بخرد، يا به عنوان هديه قبول كند، ولى مكروه است، البته اين در صورتى است كه آن صدقه، زكات نباشد و سبب تضييع حقوق فقير نشود.

مسأله 2597: اگر كسى از انسان بخواهد چيزى به او بدهد، مكروه است او را ردّ نمايد هر چند گمان كند فقير نيست.

مسأله 2598: گدايى كردن در صورت احتياج مكروه و در صورتى كه احتياج نداشته باشد، بعيد نيست حرام باشد.

مسأله 2599: مستحب است انسان واسطه رساندن صدقه شود و صدقه مستحب را اگر مخفى بدهد، بهتر است مگر به جهتى، علنى دادن بهتر باشد.

مسأله 2600: مستحب است انسان زياد صدقه بدهد، به ويژه در اوايل روز و اوايل شب و همچنين مستحب است دست خودش را كه با آن صدقه داده، ببوسد.

مسأله 2601: مستحب است انسان، در صدقه دادن، قوم و خويش و همسايگان را بر ديگران مقدم بدارد.
بازگشت