سخنان تازه

[بشارت]

و هر دارايي با ارزشي كه خدا به ما داده ثروته

[آشنای غریب]

به هرکس ارثی میرسد وبه هرحال درزمان مرگ ارثی بجا میگذارد بنابراین حق دراین است که پول زحمتکشی خودتان را خرج خودتان کنید در غیر اینصورت کسانی هستند که باپول زحمتکشی شما سوارکاری شنگولانه خواهند کرد لطفا به توصیه های زیر توجه کنید

از ۵۰ و ۶۰ سالگی به بعد، وقت آنست که از پولی که پس انداز کرده اید، استفاده کنید و لذت ببرید.
این زمان هرگز برای سرمایه گذاری مناسب نیست، حتی اگر فوق العاده به نظر برسد، چراکه فقط مشکلات و نگرانی ها را به همراه دارد.
نگران وضعیت مالی فرزندان و نوه هایتان نباشید، شما سالهای طولانی از آنها مراقبت کرده و آنچه را که می توانستید به آنها آموخته اید، اکنون دیگر وقت آن رسیده که مسئولیت زندگی خودشان را بپذیرند.
زندگی سالم داشته باشید؛ ورزش مناسب و متوسط انجام دهید، به اندازه کافی و مغذی غذا بخورید، خوب بخوابید، شیک و آراسته لباس بپوشید، مسافرت را فراموش نکنید، آزمایشات چکاپ را حتی زمانی که احساس خوبی دارید، انجام دهید و همیشه از وضعیت روح و جسمتان مطلع باشید.
برای چیزهای کوچک استرس نداشته باشید. شما قبلاً بر زندگی خود بسیار غلبه کرده اید و خاطرات خوب و بد زیادی دارید، اما مهم زمان حال است. اجازه ندهید گذشته شما را به سمت پایین بکشد، و آینده شما را بترساند.
همیشه *عشق* را زنده نگه دارید و به اطرافیانتان عشق بورزید و به یاد داشته باشید : "یک شخص تا زمانی که دارای *هوش و علاقه* باشد ، پیر نیست".
از اخبار جنگ وستیز و دنیای سیاست دوری کنید. در اجتماع و بین مردم حضور داشته باشید. به نسل جوان و نظرات آنها احترام بگذارید. آنها ممکن است ایده های مشابه شما نداشته باشند، اما آینده در دست آنهاست. توصیه کنید نه انتقاد، و سعی کنید به آنها یادآوری کنید که خرد دیروز هنوز هم در مورد امروز نیز صادق است.
هرگز از عبارت "در زمان من" استفاده نکنید. وقت شما الان است، تا زمانی که زنده هستید ، بخشی از این زمان هستید.
وقت خود را با افراد مثبت اندیش و شادوشنگول بگذرانید.
اگر امکان مالی زندگی مستقل دارید، تسلیم وسوسه زندگی با فرزندان یا نوه های خود نشوید، مطمئناً احاطه شدن توسط خانواده عالی به نظر می رسد، اما همه ما به حریم خصوصی خود احتیاج داریم.
دردها و ناراحتی ها با افزایش سن همراه است. سعی کنید روی آنها تمرکز نکنید بلکه آنها را به عنوان بخشی از زندگی بپذیرید.
از بحث و مجادله با دیگران بپرهیزید که این مسأله به شدت در پیری اثرگذار است.
*"کینه توزی مانند سم خوردن است."* از این سم مهلک دوری کنید.
به یاد داشته باشید، شما یکی از افراد خوش شانسی هستید که موفق شده اید تا اینجا زندگی کنید. بسیاری هرگز به این سن نمی رسند و هرگز نمی توانند یک زندگی کامل را تجربه کنند....
*به امید روزهایی سرشار از آرامش و شادی برای همه‌ی شماعزیزان نیک اندیش

[آشنای غریب]

هرگز از گردش ایام دل آزرده مباش
بامدادیست پی هر شب تاری، آری
علامه طباطبایی

[آشنای غریب]

جز خدا نیست
که در سایه ی مهرش برویم...
رحمت اوست
که هر لحظه پناه من و توست...

[آشنای غریب]

﷽
هدف خداوند از خلقت انسان، رسیدن او به *قرب الهی* است. اما براستی قرب یعنی چه؟ و چگونه میتوان به قرب الهی رسید؟
کلمه *قرب* به معنای نزدیک شدن، هم سنخ شدن، هم جنس شدن و شبیه شدن میباشد.
در ابتدای نماز نیت میکنیم که آنرا قربة الی الله به پا میداریم، و این عبارت بدین معناست که من بوسیله نمازم قصد شبیه شدن به اله حقیقی ام و متخلق شدن به اخلاق او را دارم.
کمی بیندیشیم...
آیا تاکنون نمازها و دیگر عباداتمان در شبیه شدن ما به الله موثر بوده و یا از فاصله میان ما و الله کاسته اند؟
کدام اسم از هزار اسم خداوند در ما به ظهور رسیده است؟
کریم شده‌ایم یا جواد؟ رحمان شده ایم یا رحیم؟ رئوف شده‌ایم یا ودود؟ عفُو شده‌ایم یا غفور؟و.....
هر انسان به تعداد اسمهایی که از خداوند دریافت نموده است و کمالات او را در خود به ظهور رسانده است، به او شبیه تر میشود و در اصطلاح مقرب تر می‌گردد.
بنابراین میزان قرب هر انسان، به تعداد اسمها و کمالاتی بستگی دارد که از خداوند دریافت نموده است، نه تنها به مقدار عبادات، اعمال خیر و ظاهر متدین او..
از آنجایی که انسان موجودی مختار است، برای دریافت اسمهای خداوند و متخلق شدن به اخلاق او نیز که تنها راه رسیدن به قرب الهی است،
باید به اختیار خود وارد میدان پر تضاد دنیا شده و از تمام تضادهایی که از خصوصیات این میدان است( حملات شیطان، سرکشی های نفس، شکستها، آزارها و ظلم های دیگران، کمبودهای مادی، مرگ عزیزان و۰۰۰۰) برای اسم گیری از خداوند و به مهارت رسیدن در کمالات او استفاده کند.
فراموش نکنیم که تنها سرمایه انسان، بعد از تولد به برزخ، تعداد اسم هایی است که او از الله دریافت نموده و آن اسمها در قلب او تثبیت شده اند، نه تعداد رکعات نمازها، روزه ها، انفاق ها و۰۰۰
تمام عبادات انسان تنها ابزاری هستند برای شبیه شدن انسان به الله و اگر بعد از سالها دینداری هنوز توان بخشیدن کسی، فروخوردن خشمی، پاک کردن کینه ای، تحمل بی دغدغه و آرام مصیبتی، تحمل تعریف و تمجید دیگران از کس دیگری، شاد شدن در موفقیتهای انسان دیگری، دوست داشتن دیگران به اندازه خودمان و...... را نداریم!!!!
یعنی عبادات ما هنوز نتوانسته اند ما را به الله شبیه ساخته و کمالات او را در ما ظهور دهند، پس هنوز تقربی نیز حاصل نشده است.

[آشنای غریب]

بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم
هو اللطیف...
نمایی از بهشت و جهنم در همين دنیاست
بيشتر كه دقت کنیم می بینیم در این دنیا، آتش جهنم و يا نسيم بهشت از درون خودِ انسان متبلور ميشود...
شيطان بساطش را پهن كرده كه هيزم شود و بسوزاند درونت را ، بساطى پر از ...
كينه ،
دروغ ،
غيبت ،
بردن آبرو ،
غرور ،
دل شكستن ،
قضاوت ،
تهديد ،
كج فهمى ،
تعصب ،
تهمت
شهوت
و چيزهاى ديگر ...
ناخواسته ويا خواسته بعضى اوقات مشترى خوبى هستيم، جنس فروخته شده اش را هم پس نميگيرد.
آن وقت ما مى مانيم و هيزم هايى كه درونمان را ميسوزاند، آرامشمان را ميگيرد،همچون آب دريا ميشود كه هرچه بنوشى عطشت را بيشتر ميكند.
با قضاوت چه سرابى از واقعيت ميسازيم ، انگار نه انگار كه اشرف مخلوقاتيم ، انگار نه انگار كه حساب و كتابى داريم
جهنم درونمان را به زندگى بيرونمان بسط ميدهيم و چه طلبكارانه خدا را بهانه ميكنيم...
چه حق هايى كه بر گردن ماست و ازماست كه برماست.
شايد گوش دلمان از بس كه سوخته نميشنود و شايد چشم دلمان از بس كه در تاريكى بوده نميبيند ...
عصايى درست كرده ايم با آن هيزم ها...!
خدايا ،جهنم درونم را خاموش كن ،خالی كن مرا از هرچه هيزم است و مرا در آغوشِ رحمت و مهربانیت قرار ده ای مهربانترین مهربانان ...

[آشنای غریب]

درست لحظه ای که از
همه چیز
وهمه کس دلسردشده ای
گرمی دست خدا را در
دستت احساس میکنی...

[آشنای غریب]

دنیا خوب، بد، زشت و زیبا فراوان دارد. تو خوب باش، تو زیبا بمان، و بگذار با دیدنت هر رهگذر ناامیدی لبخند بزند، رو به آسمان نگاه کند، و زیر لب بگوید، “پس هنوز هم عشق پیدا میشود” …

[آشنای غریب]

صدای تیک تاک عقربه را می‌شنوی؟
فقط میگذرد‍‍!
برایش فرقی نمیکند تو در آن لحظه
در گوشه ی غم هایت کز کرده باشی
یا در مسیر اهدافت تلاش میکنی
برایش مهم نیست که مدتهاست در دوراهی
گفتن و نگفتن حرف دلت به مخاطبت باشی!
نمی‌توانی ساعت را متوقف کنی
یا بگویی صبر کن، کمی آهسته تر
اما میشود بلند شد و جنگید
میشود دل به دریا زد و گفت هرچه باداباد
حسرت تو آن لحظه ایست
که زمان کار خودش را کرده و گذشته و بگویی ای کاش...
زمان میگذرد‍‍، تو نگذار ثانیه ها تلف شود...
.

[آشنای غریب]

نقشِ نامت کرده دل محراب ِ تسبیحِ وجود
تا سحر تسبیح گویان روی در محراب داشت
"تسبیح سالکان"
هر صبح و شام ذهنت را از محتویاتی که هر روزه به تو القا می شود جاروب کن .
پاک کن.
که تسبیح از نگاه سالکان چنین است.
پس با ذهن پاک، پاکش بدارید هر صبح و شام ؛
"سَبِّحُوهُ بُکرَةً وَ اَصِیلاً".
چه تنها این ذهن پاک است که خدای پاک را در می یابد.
" مسعود ریاعی "

[آشنای غریب]

طائر گلشن قدسم چه دهم شرح فراق
که در این دامگه حادثه چون افتادم / حافظ
عجیب قصه‌ایست؛
اینکه یک حقیقت
یک وجود بی‌نهایت
یک روح حیِّ ابدی
در یک قالبِ تنگ و تاریک بنام بدن، محصور می‌شود تا اذن ورود به ماجرایِ دنیا پیدا کند.
ماجرایی که تنها مسیــر برای شکفتنِ استعدادهای بی‌نهایتِ اوست!
درست شبیه‌ دانه‌ی سیبی که مجبور می‌شود برای سیب شدن، زیر خاک حبس گردد و صبوری کند، تا جوانه بزند و درختی تنومند شود و نه یک سیب، که بی‌نهایت سیب، نتیجه‌ی شکفتنش باشند!
چشممان که به مقصدِ شکفتن باشد؛
این زندان تنگ و تاریک را تاب می‌آوریم و با بهانه‌هایش مدارا می‌کنیم ...
به امید روزی که با هزار اسمِ شکفته از الله در جانمان، این تن را جا می‌گذاریم و به ملاقات صاحبِ اسم مشرّف می‌شویم...
چه ماجرای شیرینی است اگر به سیب شدن برسیم....