ارسال پاسخ 
 
امتیاز موضوع:
  • 1 رأی - میانگین امیتازات: 5
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
۷ بهمن ۱۳۹۱, ۰۷:۲۹ عصر
ارسال: #1
شعر من
خوشا آن دل که ماوای تو باشد
خوشا آن رمز معنای تو باشد
خوشا گل وازه ها معنی ده تو
تمام روز با یاد تو باشد
یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
 سپاس شده توسط گمنام ، حامد ، هُدهُد صبا
صفحه 4 (پست بالا اولین پست این موضوع است.)
۱۸ ارديبهشت ۱۳۹۳, ۰۸:۴۱ صبح (آخرین ویرایش در این ارسال: ۱۸ ارديبهشت ۱۳۹۳ ۰۸:۴۴ صبح، توسط آشنای غریب.)
ارسال: #31
RE: شعر من
برای داشتنت ای گل چه شبهایی دعا کردم
نمیدانی در آن شبها به عشق تو چه ها کردم
نبودی در شب تارم ندیدی حال واحوالم
زاندوه فراق تو خدا را من صدا کردم


نهادم سر بزانویم کشیدم آهی از سینه
دو دستم را به هم دادم خدایا حال من اینه
چنان آهی کشیدم من که ترسم دامنت گیرد
پر از احساس قلبم بود ولی بی بغض و بی کینه


زدیده اشک باریدم در آن هنگامه خوابیدم
میان خواب و بیداری تو را چون هاله ای دیدم
گرفتم دامنت در دست تو را من آرزویم هست
بگفتم از دل تنگم ز کردار تو نالیدم


چرا با من نمی سازی من از دست تو دلگیرم
از این نامهربانیها از این دنیای دون سیرم
بیا این قلب مسکین را تسلی بخش و یارم باش
نباشی تکیه گاه من یقین از غصه می میرم


جوابم دادی ای عاشق کنون مشتاق دیدارم
بپا خیز و به پیشم آی تو را من چشم در راهم
تو چون ثابت قدم بودی دعایت مستجاب افتاد
بیا ای جان شیرینم تو را من دوست می دارم
[/font]
[تصویر:  74.jpg]
[font=tahoma]شاعر : بهروز حبیبی

به مناسبت سالگرد وفات برادر مهربان و عزیزم سعید روحش شاد

خداوند می بیند می داند می تواند
یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
 سپاس شده توسط hamed
۲۱ ارديبهشت ۱۳۹۳, ۱۰:۴۲ عصر
ارسال: #32
RE: شعر من
آنرا که غمی چون غم من نیست چه داند
کز شوق توام دیده چه شب می گذراند
وقتست اگر از پای درآیم که همه عمـر
بـاری نکشـیدم که به هجــران تـو مـاند
من بـی تـو به دل بر نزدم آب صـبـوری
در آتـش سـوزنـده صبـوری کـه توانـد
هر گه کـه بسوزد جگرم٬ دیده بگـریـد
وین گریه نه آبیسـت کـه آتش بنـشـانـد
شیرین ننماید به دهانـش شکـر وصل
آن را کـه فلـک زهـر جدایـی نچشـاند
ترسم که نمانم من از این رنج دریغا
کاندر دل من حسـرت روی تـو بماند

فریاد که گر جور فراق تو نویسم
فریاد برآید ز دل هر که بخواند
شرح غم هجران تو هم با تو توان گفت
پیداست که قاصد چه به سمع تو رساند
زنهار که خون میچکد از گفته ی سعدی
هر که این همه نشتر بخورد خون بچکاند

*************************************

فرصت با هم بودن را قدر بدانیم ... همسر و فرزند ، پدر و مادر و خواهر و برادر ، پدر بزرگ و مادربزرگ ...

بیایید افسوس ساز نباشیم ... از دست کاشها کاری بر نخواهد آمد ...

شعر را با کمی تغییر از طرف خودم تقدیم به پدرایی که دیگه تو جمع خونوادگی نیستند .

روحشون شاد و خداوند آنان را قرین رحمت خویش نماید . Rose



خداوند می بیند می داند می تواند
یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
 سپاس شده توسط Bitanem ، hamed
۱۵ تير ۱۳۹۳, ۰۱:۰۰ صبح
ارسال: #33
RE: شعر من
با من سخن بگو
ای جلوه ی حضور
ای مطلق نبود
ای سایه ی وجود
با من سخن بگو
...
ای آخرین سرود
...
من با امید مهر تو زنگار درد را
از آینه پر غبار دل شستم
من ، وامانده در وقفه گاه نفس - میعادگاهمان-
بعد از دم حضور تو ...
بازدم ، از جان خود دریغ کرده و مردم !
با من سخن بگو
ای سایه ی وجود


صاحب سخن : مرحوم کیانا وحدتی

خداوند می بیند می داند می تواند
یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
 سپاس شده توسط Entezar ، Bitanem
۲۲ آبان ۱۳۹۳, ۱۰:۰۴ صبح
ارسال: #34
RE: شعر من
ﻧﻤﺎﺯﻫﺎی من ﺍﮔﺮ "ﻧﻤﺎﺯ " ﺑﻮﺩ


ﻧﻤﺎﺯﻫﺎی من ﺍﮔﺮ "ﻧﻤﺎﺯ " ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺳﻔﺮ، ﺫﻭﻕ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩم ﺍﺯ ﺷﮑﺴﺘﻪ


ﺷﺪﻧﺶ !


ﻧﻤﺎﺯﻫﺎی من ﺍﮔﺮ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺭﮐﻌﺖ ﺁﺧﺮﺵ ﺍﯾﻦ ﻗﺪﺭ ﮐﯿﻒ ﻧﺪﺍﺷﺖ !


ﺍﮔﺮ ﻧﻤﺎﺯﻫﺎی من ﻧﻤﺎﺯ ﺑﻮﺩ،


ﮐﻪ ﺍﻭﻝ ﻭﻗﺖ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪمش، ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ، ﺧﻮﺩ ﺭﺍ


"ﺧﻼﺹ " ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷم...( با شناخت لازم و آمادگی کامل مقابل پروردگارم می ایستادم)


ﺍﮔﺮ ﻧﻤﺎﺯﻫﺎﯾﻤ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﻮﺩ


ﮐﻪ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﭘﺎﻧﺘﻮﻣﯿﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺁﺩﺭﺱ ﺷﺎﺭﮊﺭ


ﮔﻮﺷﯽ ...


ﺍﮔﺮ ﻧﻤﺎﺯم ﻧﻤﺎﺯ ﺑﻮﺩ،


ﮐﻪ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻓﺮﺻﺖ ﻃﻼﯾﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻠﻖ ﺍﯾﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺑﮑﺮ !!


ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﺮﯾﻦ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻓﻼﻥ ﻫﻤﮑﺎﺭ !


ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻧﻤﯽ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺣﺴﺎﺏ !!


ﻧﻪ


ﻧﻤﺎﺯﻫﺎی من ﻧﻤﺎﺯ " ﻧﯿﺴﺖ


ﺍﮔﺮ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﻮﺩ، ﯾﮏ "ﮐﺎﺭﻭﺍﺵ ﻗﻮﯼ " ﻣﯽ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻓﺸﺎﺭ ﻣﯽ ﺷﺴﺖ ﺍﺯ ﺩﻟﻤ


ﻫﻤﻪ ﯼ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﻫﺎ ﺭﺍ، ﻟﮑﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ، ﭘﻠﺸﺘﯽ ﻫﺎ ﺭﺍ.


ﺍﮔﺮ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﻮﺩ، ﻣﯽ ﺷﺪ " ﮐﯿﻤﯿﺎ " ﻭ ﻣﺲ ﻭﺟﻮﺩﻣ ﺭﺍ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﻃﻼ ...


ﺍﮔﺮ ﻧﻤﺎﺯم ﻧﻤﺎﺯ ﺑﻮﺩ،


ﻣﯽ ﺷﺪ ﭘﻞ، ﻣﯽ ﺷﺪ ﭘﻨﺎﻫﮕﺎﻩ، ﻣﯽ ﺷﺪ ﺩﺍﺭﻭ، ﻣﯽ ﺷﺪ


ﻣﺮﻫﻢ، ﻣﯽ ﺷﺪ ﺩﺭﻣﺎﻥ،ﻣﯽ ﺷﺪ ﺷﺎﻩ ﮐﻠﯿﺪ، ﻣﯽ ﺷﺪ ﻣﯿﻌﺎﺩﮔﺎﻩ، ﻣﯽ ﺷﺪ


ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ....


ﺧﺪﺍﯾﺎ ! درهای رحمتت همیشه به روی همه بندگانت باز است و کوتاهی از من است


ﻣﻦ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ.


منت گذاری بر من ﻭ آنچنان که دوست داری در محضرت حاضر شوم حاضر نمایی ام


تا چنان نمازی در پیشگاهت بخوانم که جز تو هیچ نبینم و به جز وصلت به چیز دیگری فکر نکنم


نویسنده : ؟ با کمی تغییر و اضافه نمودن کلماتی

خداوند می بیند می داند می تواند
یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
 سپاس شده توسط hamed ، هُدهُد صبا
۲۴ آبان ۱۳۹۳, ۰۳:۱۹ عصر
ارسال: #35
RE: شعر من
عجب رسمیه رسم زمونه
قصه‌ برگ و باد خزونه
میرن آدما از اونا فقط خاطره‌هاشون به جا می مونه
کجاس اون کوچه ؟
چی شد اون خونه ؟
آدماش کجان ؟
خدا می دونه …
بوته ی یاس بابا جون هنوز
گوشه ی باغچه توی گلدونه
عطرش پیچیده تا هفت تا خونه
خودش کجاهاس ؟
خدا می دونه …
می رن آدما از اونا فقط خاطره هاشون به جا می مونه
تسبیح و مهر بی بی جون هنوز
گوشه ی طاقچه توی ایوونه
خودش کجاهاس ؟ خدا می دونه
می رن آدما از اونا فقط خاطره هاشون به جا می مونه
پرسید زیر لب یکی با حسرت
از ماها بعدا چی یادگاری می خواد بمونه ؟ خدا می دونه
می رن آدما از اونا فقط خاطره هاشون به جا می مونه

تقدیم به کسانی که پدر مهربون و یکی از عزیزانشون رو از دست دادند و با خاطره هاشون به زندگی خود ادامه میدن ، الهی کسانی هم که پدر و مادر دارند خدا براشون حفظ کنه و قدر این عزیزان رو بدونند و بالاتر از گل بهشون نگن ، برای شادی روح همه گذشتگان جمع قرآنی به خصوص پدر عزیزم که سالگردش همین روزاس فاتحه ای قرائت میکنیم ، ممنونمRose






[font=tahoma][/font]

خداوند می بیند می داند می تواند
یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
 سپاس شده توسط هُدهُد صبا
۲۴ آبان ۱۳۹۳, ۰۹:۰۹ عصر
ارسال: #36
شعر من
نیستی کم! نه از آیینه نه حتی از ماه!!
که ز دیدار تو دیوانه ترم تا از ماه ��
به تمنای تو دریا شده ام! گرچه یکیست
سهم یک کاسه آب و دل دریا از ماه!!��
گفتم این غم به خداوند بگویم، دیدم
که.خداوند.جدا.کرده.زمین.را.از.ماه!��

Rose حالا که آمده ای چترت را ببند...
در سرای ما جز مهربانی نمیبارد...
یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
 سپاس شده توسط hamed ، Bitanem
۱ دي ۱۳۹۳, ۱۱:۵۸ عصر
ارسال: #37
RE: شعر من
كاش ميشدخويشتن رابشكنيم
يكشب اين تنديس تن رابشكنيم.
بشكنيم اين شيشه صدرنگ را
اين تغافل خانه ي نيرنگ را
آسمان دوستي آبي تر است
شب در اين آيينه مهتابي تراست
من نميگويم كسي بي دردنيست
هر كسي دردي ندارد مرد نيست
ليك ميگويم كه فصل سوختن
آب را هم مي توان آموختن
خنده هارا مي توان تقسيم كرد
گريه ها را مي توان ترميم كرد
گر خطرمي بارد ازاين فصل سرد
دوستي را بايد اول بيمه كرد
عشق با لبخند مردم زنده است
زندگي هم با تبسم زنده است

خداوند می بیند می داند می تواند
یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
 سپاس شده توسط hamed ، Bitanem
۱۰ آذر ۱۳۹۴, ۱۰:۵۷ عصر (آخرین ویرایش در این ارسال: ۱۰ آذر ۱۳۹۴ ۱۱:۰۵ عصر، توسط آشنای غریب.)
ارسال: #38
RE: شعر من
از غم جدا مشو که غنا می دهد به دل
اما چه غم غمی که خدا می دهد به دل
گریان فرشته ایست که در سینه های تنگ
از اشک چشم نشو و نما می دهد به دل
تا عهد دوست خواست فراموش دل شدن
غم می رسد به وقت و وفا می دهد به دل
دل پیشواز ناله رود ارغنون نواز
نازم غمی که ساز و نوا می دهد به دل
این غم غبار یار و خود از ابر این غبار
سر می کشد چو ماه و صلا می دهد به دل
ای اشک شوق آینه ام پاک کن ولی
زنگ غمم مبر که صفا می دهد به دل
غم صیقل خداست خدا یا ز مامگیر
این جوهر جلی که جلا می دهد به دل
قانع به استخوانم و از سایه تاجبخش
با همتی که بال هما می دهد به دل
تسلیم با قضا و قدر باش شهریار
وز غم جزع مکن که جزا می دهد به دل

خداوند می بیند می داند می تواند
یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
 سپاس شده توسط hamed
۱ مرداد ۱۳۹۵, ۱۰:۰۱ عصر
ارسال: #39
RE: شعر من
ای رفیق روزهای گرم و سرد/سادگیهایم به سویم باز گرد

پا به پای کودکی هایم بیا
کفش هایت را به پا کن تا به تا

قاه قاه خنده ات را ساز کن
باز هم با خنده ات اعجاز کن
پا بکوب و لج کن و راضی نشو
با کسی جز عشق همبازی نشو

بچه های کوچه را هم کن خبر
عاقلی را یک شب از یادت ببر

خاله بازی کن به رسم کودکی
با همان چادر نماز پولکی

طعم چای و قوری گلدارمان
لحظه های ناب بی تکرارمان

مادری از جنس باران داشتیم
در کنارش خواب آسان داشتیم

یا پدر اسطوره دنیای ما
[/font]
قهرمان باور زیبای ما

قصه های هر شب مادربزرگ
ماجرای بزبز قندی و گرگ

غصه هرگز فرصت جولان نداشت
خنده های کودکی پایان نداشت

هرکسی رنگ خودش, بی شیله بود
ثروت هر بچه قدری تیله بود

ای شریک نان و گردو و پنیر !
همکلاسی ! باز دستم را بگیر

مثل تو دیگر کسی یکرنگ نیست
آن دل نازت برایم تنگ نیست ؟

حال ما را از کسی پرسیده ای؟
مثل ما بال و پرت را چیده ای ؟

حسرت پرواز داری در قفس؟
می کشی مشکل در این دنیا نفس؟

سادگی هایت برایت تنگ نیست ؟
رنگ بی رنگیت اسیر رنگ نیست ؟

رنگ دنیایت هنوزم آبی است ؟
[font=Impact]آسمان باورت مهتابی است ؟

هرکجایی, شعر باران را بخوان
ساده باش و باز هم کودک بمان

باز باران با ترانه ، گریه کن !
کودکی تو ، کودکانه گریه کن!

ای رفیق روز های گرم و سرد
سادگی هایم به سویم باز گرد
شعری لطیف و زیبا از دکتر مجدالدین میرفخرایی، متخلص به گلچین گیلانی

خداوند می بیند می داند می تواند
یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
 سپاس شده توسط hamed
۲۵ شهريور ۱۳۹۵, ۱۰:۱۱ عصر
ارسال: #40
RE: شعر من
عمر م به غم دنی دون می گذرد
پیوسته ز دل سیل خون می گذرد
شب خفته و روزمست وتاچاشت خمار
اوقات شریف بین که چون می گذرد

خداوند می بیند می داند می تواند
یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
 سپاس شده توسط hamed
ارسال پاسخ 


پرش به انجمن:


کاربرانِ درحال بازدید از این موضوع:
1 مهمان

بازگشت به بالابازگشت به محتوا