ارسال پاسخ 
 
امتیاز موضوع:
  • 1 رأی - میانگین امیتازات: 5
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
مختصری از زندگی نامه ائمه
۲۳ دي ۱۳۹۱, ۰۲:۴۲ عصر
ارسال: #1
مختصری از زندگی نامه ائمه
در باره آن حضرت :
در حدیث معتبر روایت شده که گروهی از یهود به خدمت حضرت رسول اکرم (ع) آمدند و سوال کردن که : «به چه سببشما را محمد ، احمد ، ابولقاسم ، بشیر ، نذیر ، و داعی نامیده اند» ؟
فرمودند : مرا« محمد» نامیده اند برای آنکه من در زمین ستایش کرده شده ام «احمد» نامیدند ، برای آنکه مرا در آسمانها ستایش می کنند . و« ابولقاسم» نامیدند برای آنکه حق تعالی در قیامت بهشت و جهنم را به سبب من تقسیم می نماید . پس هر که کافر شده و به من ایمان نیاورده ، از گذشتگان و آیندگان به جهنم می فرستد و هر که ایمان آورده است و به پیغمبری من اقرار نماید ، من او را داخل بهشت می نمایم و مرا «داعی» می خوانند زیرا مردم را به دین پروردگار خود دعوت می کنم . و« نذیر» خوانده اند برای آنکه می ترسانم به آتش هر که نافرمانی من کند و «بشیر» نامیده اند برای اینکه مطیعان خود را به بهشت بشارت می دهم .

فرزندان پسر آن حضرت :
1 – قاسم 2 – عبدالله 3 – ابراهیم
فرزند دختر آن حضرت :
یگانه دختر حضرت ختمی مرتبت (ع) حضرت صدیقه کبری فاطمه زهرا (ع) می باشند که مادر گرامیشان حضرت ام المومنین خدیجه کبری است .
لازم به ذکر است که حضرت خدیجه کبری (ع) در بیست و شش سالگی با پیامبر اکرم وصلت کردند و قبل از پیغمبراکرم (ع) ایشان ازدواج نکرده بودند . لذا زینب ، ام کلثوم ، و رقیه دختران آن حضرت نیستند بلکه دختران خواهر یا دختران شوهر خواهر حضرت خدیجه (ع) هستند و چون مادرشان از دنیا رفت تحت تکفن حضرت خدیجه (ع) قرار گرفتند .
همسران آن حضرت
اولین و با وفا ترین همسر آن حضرت ، حضرت ام المومنین خدیجه کبری(ع) است که تا قید حیات بودند . حضرتش ازدواج دیگری نفرمودند و پس از وفات آن حضرت با زنانی ازدواج فرمودند که به ترتیب عبارتند از : سوده ، عایشه ، حفصه ، زینب دختر حجش ، جویریه ، ماریهقبطیه ، ام حبیبه ، ام سلمه ، صفیه ، میمونه .

حضرت امیرالمومنین علی (ع)
نام مبارک : علی (ع)
لقب معروف : امیرالمومنین
کنیه شریف : ابولحسن
نام پدر : ابوطالب بن عبدالمطلب
نام مادر :فاطمه بنت اسد
محل ولادت : کعبه
تاریخ ولادت :جمعه ، سیزدهم رجب سی سال پس از عام الفیل
محل شهادت : مسجد کوفه
تاریخ شهادت :شب جمعه ، بیست و یکم ماه مبارک رمضان سال چهلم هجری
نام قاتل :عبد الرحمن بن ملجم مرادی «لعنة الله علیه »
حرم مطهر : نجف اشرف
مدت امامت : سی سال که بیست و پنج سال آن در ایام غصب خلافت گذشت
مدت عمر :شصت و سه سال و دو ماه و هفت روز
همسران آن حضرت
1 – حضرت فاطمه زهرا
2 – امامه دختر ابو اعاص
3 – خوله دختر جعفر بن قیس که او را حنفیه گویند
4 – حضرت ام البنین
5 – اسماء بنت عمیس
6 – لیلی دختر مسعود دارمیة
7 – ام سعد ، دختر عروة بن مسعود ثقفی
8 – مجناة ، دختر امر ء القیس
9 – صهبا ء دختر عبا ء بن ربیعه
10 – ام حبیب دختر ربیعه
چهار نفر از همسران حضرت بعد از شهادت ایشان زنده بودند به نامهای : امامه ،حضرت ام البنین ، لیلی ، اسما بنت عمیس (ع)
لازم به توضیح است که ازدواج حضرت با این زنها بعد از شهادت حضرت زهرا (ع) بوده است

فرزندان آن حضرت

حضرت علی در طول زندگی دارای 28 فرزند بود که عبارت است از
5-1 حسن ، حسین ، زینب ، ام کلثوم ،محسن ، فرزندان حضرت فاطمه زهرا (ع) بودند .
6 – محمد حنفیخ ، فرزند خوله
7 و 8 – عمر اطرف و رقیه کبری
12-9 - عباس ، جعفر ، عثمان ، و عبدالله
13و 14 – محمد اصغر ، و عبید الله
15 – یحیی
16 و 17 ام الحسن و رمله
18 تا 28 نفیسه ، زینب صغری ، رقیه صغری ، ام هانی ، ام الکرام ، جمانه ، امامه ، ام سلمه ، میمونه ، خدیجه و فاطمه

معصوم سوم حضرت فاطمه زهرا

نام مبارکه : فاطمه
لقب معروف :زهرا
کنیه شریف : ام ابیها
نام پدر : رسول مکرم اسلام
نام مادر :حضرت ام المومنین خدیجه کبری
محل ولادت : مکه مکرمه
مدت عمر : هجده سال و یک ماه و ده روز
تاریخ ولادت : بیستم جمادی الثانی سال دوم بعثت
تاریخ شهادت : سیزده جمادی الاول یا سوم جمادی الثانی سال یازده هجری
علت شهادت : ضربات ثانی و قنفذ (لعنت الله علیها )و سقط جنین
نام قاتل : ثانی
معصوم چهارم حضرت امام حسن مجتبی

نام مبارک : حسن
لقب معروف : مجتبی
کنیه شریف :ابو محمد
نام پدر : امیر المومنین علی (ع)
نام مادر : فاطمه الزهرا
محل ولادت : مدینه منوره
تاریخ ولادت : پانزدهم ماه مبارک رمضان سال سوم هجرت
محل شهادت : مدینه منوره
تاریخ شهادت :مسمومیت به زهر
محل دفن : مدینه منوره
نام قاتل : جعده همسرش دختر اشعث بن قیس ( لعنة الله علیهما )
مدت امامت : نه سال و شش ماه
مدت عمر : چهل و هفت سال و نه ماه و هفت روز
دوران زندگی در سه بخش : عصر پیامبر (ص) حدود 8 سال ملازمت با پدر « حدود سی و هفت سال » ، عصر امامت « ده سال »

معصوم پنجم حضرت ابا عبدالله الحسین

نام مبارک : حسین
لقب معروف : سید الشهداء
کنیه شریف : ابا عبدالله
نام پدر : امیرالمومنین علی بن ابی طالب
نام مادر : فاطمة الزهرا
محل ولادت : مدینه منوره
محل شهادت : کربلای معلی
تاریخ شهادت : دهم محرم سال شصت و یک هجری
محل دفن : کربلای معلی
نام قاتل : شمر بن ذی الجوشن « لعنة الله علیه »
مدت امامت : یازده سال و یازده ماه و هفت روز
مدت عمر : پنجاه و هفت سال و هفت ماه و هفت روز
دوران زندگی در سه بخش : در عصر رسول الله (ع) حدود «شش سال » در دوران امامت پدرش « سی سال » در دوران امامت برادرش امام حسن (ع) حدود « ده سال »

معصوم ششم حضرت امام سجّاد (ع)

نام مبارک :علی (ع)
لقب معروف : سجّاد
کنیه شریف : ابو محمد
نام پدر : حسین بن علی
نام مادر : شهر بانو
محل ولادت : مدینه طیبه
تاریخ ولادت : پانزدهم جمادی الاول سال سی و شش ، یا پنجم شعبان سال سی و هشت هجری
محل شهادت : مدینه منوره
تاریخ شهادت : بیست و پنجم محرم سال نود چهار یا نود پنج هجری بنا بر مشهور
محل دفن : قبرستان بقیع
علت شهادت : مسمومیّت به زهر
نام قاتل : هشام بن عبدالملک « لعنة الله علیهما »
مدت عمر : پنجاه و هفت یا پنجاه و هشت سال
مدت امامت : سی و چهار یا سی پنج سال
طاغوتهای زمان : نه نفر از یزید تا هشام بن عبدالملک دهمین خلیفه بنی امیه « لعنةالله علیهم اجمعین من الاولین و االآخرین »
معصوم هفتم حضرت امام محمد باقر (ع)
نام مبارک : محمد
لقب معروف : باقر العلوم
کنیه شریف : ابو جعفر
نام پدر : سجاد
نام مادر : فاطمه بنت امام حسن
محل ولادت : سوم صفر سال پنجاه و هفت هجری یا اول رجب
محل شهادت : مدینه طیبه
تاریخ شهادت : دوشنبه هفتم ذی الحجة صد و چهارده هجری
علت شهادت : مسمومیت به زهر
محل دفن : قبرستان بقیع
نام قاتل : ابراهیم بن ولید یا هشام بن عبد الملک
مدت امامت نوزده سال و ده ماه
مدت عمر : پنجاه و هفت سال
دوران زندگانی در دو بخش : سه سال و شش ماه با جدّش امام حسین (ع) سی و چها سال و پانزده روز با پدرش امام سجاد (ع) آن حضرت در روز عاشورا حدود چهار سال داشتند .

معصوم هشتم حضرت امام جعفر صادق ( ع )
نام مبارک : جعفر
لقب معروف : صادق
کنیه شریف : ابو عبدالله
نام پدر : محمد باقر
نام مادر : ام فروه دختر قاسم بن محمد
محل ولادت : مدینه منوره
تاریخ ولادت : دوشنبه هفدهم ربیع الاول سال هشتادو سه هجری
محل شهادت : مدینه منوره
تاریخ شهادت : بیست و پنجم شوال یا پانزدهم رجب سال صد چهل و هشت هجری
علت شهادت : مسمومیت به واسطه انگور زهر آلود
محل دفن قبرستان بقیع
نام قاتل : منصور دوانیقی خلیفه عباسی « لعنه الله علیه »
مدت عمر : شصت و پنج سال
مدن امامت : سی و سه یا سی و چهار سال


معصوم نهم حضرت موسی بن جعفر (ع)

نام مبارک : موسی
لقب معروف : کاظم
کنیه شریف : ابا ابراهیم
نام پدر : جعفر صادق
نام مادر : حمیده خاتوم
محل ولادت : ابوا ء
تاریخ ولادت : هفتم صفر سال صد و بیست و هشت هجری
محل شهادت : بغداد زندان هارون
تاریخ شهادت : بیست و پنجم رجب صدو هشتاد و سه هجری
علت شهادت : خرمای زهر آلود
محل دفن کاظمین
نام قاتل : هارون الرشید خلیفه عباسی
مدت عمر : پنجاه و پنج سال
مدت امامت : سی و پنج سال
دوران زندگی در دو بخش : دوران قبل از امامت از سال 128 تا 148 هجری قمری بیست سال دوران بعد از امامت از سال 148 تا 183 هجری قمری سی و پنج سال در عصر منصور دوانیقی ، مهدی عباسی ، هادی عباسی ، و هارون الرشید که بیشتر امامت آن حضرت در زمان هارون بود و آن حضرت در زمان هارون بود و آن حضرت حدود چهارده سال از عمر مبارک خود را در زندان به سر برد

معصوم دهم حضرت علی بن موسی الرضا (ع)
نام مبارک : علی
لقب معروف : رضا
کنیه شریف : ابولحسن
نام پدر : موسی بن جعفر
نام مادر : نجمه خاتون
محل ولادت : مدینه طیبه
تاریخ ولادت : یازدهم ذی القعده سال صد و چهل و هشت هجری
محل شهادت : در سناباد نوقان از حوالی مشهد مقدس
تاریخ شهادت : آخز صفر سال دویست و سه هجری
علت شهادت :مسمومیت به واسطه انگور زهر آلود
محل دفن : مشهد مقدس
نام قاتل : مامون پسر هارون الرشید
مدت امامت : بیست سال
مدت عمر : پنجاه و پنج سال
دوران زندگانی در سه بخش : قبل از امامت سی و پنج سال از سال صد و هشتاد و سه ، بعد از امامت هفده سال در مدینه اواخر امامت سه سال در خراسان که حساس ترین دوره زندگی آن حضرت بوده است

معصوم یازدهم امام جواد (ع)

نام مبارک : محمد
لقب معروف : جواد
کنیه شریف : ابا جعفر
نام پدر : رضا
نام مادر :خیزران یا ریحانه
محل ولادت : مدینه طیبه
تاریخ ولادت : دهم رجب ، سال یکصد و نود و پنج هجری
محل شهادت : بغداد
تاریخ شهادت : آخر ذی العقده سال دویست و بیست هجری
علت شهادت : مسمومیت به زهر به دستور معتصم عباسی
محل دفن : کاظمین کنار قبر جدش حضرت موسی بن جعفر
نام قاتل : ام الفضل دختر مامون
مدت عمر : بیست و پنج سال و سه ماه
مدت امامت : هفده سال
دوران امامت آن حضرت مصادف با حکومت مامون و معتصم هفتمین و هشتمین خلیفه عباسی بود . آن حضرت در هفت سالگی به امامت رسید و جوان ترین امام شیعیان می باشد .

معصوم دوازدهم حضرت امام هادی (ع)
نام مبارک : علی
لقب معروف : هادی
کنیه شریف : ابولحسن
نام پدر : جواد
نام مادر : سمانه خاتون
محل ولادت : مدینه منوره
تاریخ ولادت : پانزدهم ذی الحجه سال دویست و دوازده هجری
محل شهادت : سامرا
تاریخ شهادت : سوم رجب سال دویست و پنجاه و چهار هجری
علت شهادت : زهر در طعام توسط معتز عباسی
نام قاتل : متوکل دهمین خلیفه عباسی
محل دفن : سامرا
مدت عمر : چهل و دو سال
مدت امامت : سی و سه سال
دوران زندگانی در سه بخش : هشت سال قبل از امامت از سال دویست و دوازده تا دویست و بیست هجری در زمان حیات پدر بزرگوارش ، دوران امامت در زمان خلفای قبل از متوکل سیزده سال از سال دویست و بیست تا سال دویست و سی و سه دوران امامت در سخت ترین شرایط در زمان خلافتهای مامون ، معتصم ، واثق ، منتصر ، مستعین ، و معتز بوده است

معصوم سیزدهم حضرت امام حسن عسگری

نام مبارک : حسن
لقب معروف:عسگری
کنیه شریف : ابو محمد
نام پدر : هادی
نام مادر : حدیثه خاتون
محل ولادت : مدینه منوره
تاریخ ولادت : هشتم ربیع الثانی یا بیست و چهارم ربیع الاول سال دویست و سی و دو هجری
محل شهادت : سامرا
تاریخ شهادت : هشتم ربیع الاول سال دویست و شصت هجری
علت شهادت : بوسیله زهر به دسیسه معتمد عباسی
محل دفن : سامرا کنار پرد بزرگوارش امام هادی
نام قاتل : معتمد خلیفه چهاردهم عباسی
مدت عمر : بیست و هشت سال
دوران زندگانی در دو بخش : دوران قبل از امامت بیست و دو سال دویست سی و دو تا سال دویست و پنجاه و دو ، دوران امامت شش سال از سال دویست و پنجاه و چهار تا سال دویست و شصت هجری

معصوم چهاردهم مهدی موعود حضرت امام زمان (عج)
نام مبارک : محمد
لقب معروف : مهدی
کنیه شریف : ابولقاسم
نام پدر : حسن عسگری
نام مادر : نرجس خاتون
محل ولادت: سامرا
تاریخ ولادت : جمعه پانزدهم شعبان المعظم سال دویست و پنجاه و پنج یا دویست و پنجاه و شش هجری
محل غیبت : سامرا سرداب مقدس
غیبت صغری : از سال دویست و شصت هجری از زمان شهادت پدر بزگوارشان شروع و تا سال سی صد و بیست و نه زمان فوت آخرین نائب خود طول کشید آن حضرت از زمان تولد تا شهادت پدر ، در خفا به سر بردند
غیبت کبری : از سال سی صد و بیست و نه شروع و تا وقت ظهور ادامه دارد

امام علی در ساعاتی بعد از ضربت فرمودند : خدایا این اولین صبحی است که علی بعد از نماز صبح به اجبار خوابیده است
یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
 سپاس شده توسط گمنام ، hamed ، هُدهُد صبا ، equhayaq ، okpuese ، ipetaraju ، JameAdancy ، ShaIcerge
صفحه 2 (پست بالا اولین پست این موضوع است.)
۹ ارديبهشت ۱۳۹۴, ۰۸:۵۹ صبح
ارسال: #11
RE: مختصری از زندگی نامه ائمه
مختصری از زندگینامه امام جواد ( ع )

حضرت امام محمد تقى دهم ماه رجب سال 195 هجری قمری در مدینه منوره چشم به جهان گشود. پدر بزرگوارش حضرت رضا(ع) و مادر ارجمندش بانویى مصرى تبار به نام سبیکه بود . ریحانه و خیزران از دیگر نامهاى مادر امام جواد است. حضرت رضا در مورد منزلت فرزندش امام جواد و مادر مکرمه آن حضرت، به یارانش فرمود: من داراى پسرى شده ‏ام که همچون موسى شکافنده دریاهاى علم است و مانند عیسى مادرى پاک دارد.


پیشواى نهم در سن 7 سالگى به امامت رسید و هفده سال رهبرى شیعیان را به عهده داشت. دوران امامت ‏آن حضرت با دو نفر از خلفاى ستم پیشه عباسى مأمون و معتصم مقارن بود.


حضرت جواد در داشتن تمام صفات زیباى اخلاقى و انسانى سرآمد خوبان روزگار بود. پارسایى، علم و دانش و بخشندگی اش موجب شده بود با القاب جواد، تقى، مرتضى و منتجب شناخته شود. اما در این میان لقب "ابن الرضا" به خاطر شکوه و جلال امام رضا (ع) در میان مردم شهرت بیشترى داشت .
امام جواد(ع) با سرمایه‌ای معنوی خود که از سرچشمه ولایت مطلقه و الهام ربانی نشأت گرفته بود، احکام اسلامی را گسترش و به تعلیم و ارشاد اهتمام ورزید.


امام جواد در سال 203 هجری قمری پس از شهادت پدرش امام رضا به امامت رسید. دوران هفده ساله امامت او با حکومت مأمون و معتصم، خلفای عباسی، همزمان بود. هنگامی که امام رضا به دعوت مأمون از مدینه به توس رفت امام جواد (ع) که کودک بود، مانند دیگر افراد خانواده حضرت رضا در مدینه ماند و در سال 202 هجری قمری برای دیدار پدر به مرو رفت و سپس به مدینه بازگشت .


پس از شهادت امام رضا مأمون به بغداد رفت . او که از کمالات علمی و معنوی امام جواد آگاه بود ایشان را از مدینه به بغداد دعوت کرد. اما دولتمردان حکومت عباسی و اطرافیان مأمون از این اقدام ناخشنود بودند، به ویژه آنکه مأمون تصمیم داشت دختر خود، ام الفضل را به همسری امام جواد (ع) در آورد. مأمون برای آنکه آنها را از مقام علمی و فضل آن حضرت آگاه کند، در بغداد مجلس بحثی میان او و دانشمندان بزرگ آن روزگار ترتیب داد. در این مجلس، امام به پرسشهای علما پاسخ گفت و میزان دانش و هوش وی بر آنان آشکار شد. پس از آن مأمون دختر خود را به همسری امام درآورد.


حضرت جواد بر این باور بود که آیات الهى باید در جامعه فراگیر شوند و تمام مسلمانان در گفتار و رفتار و استدلال‌ روزمره خود از قرآن و معارف بلند آن بهره گیرند، به همین جهت‏ سعى مى‏ کرد در گفتگوها و معاشرت و برخورد با مردم از آیات قرآن استفاده کند.


امام جواد به عنوان پاسدار حریم وحى از تفسیرهاى نابجا و غیر عقلانى آیات قرآن جلوگیرى کرده و علما و دانشمندان را به سوى فهم صحیح آیات راهنمایى مى‏کرد .


یکى از خطراتى که همیشه بزرگان و رهبران یک مذهب یا کشور را تهدید مى‏کند، وجود اطرافیان ناصالح است که به خاطر اغراض‏ انحرافى، مادى یا اعتقادى پیرامون بزرگان را گرفته، بین آنان و مردم فاصله ایجاد و راه هاى ارتباطى آنان را با مردم قطع مى‏کنند. اگر بزرگان مواظب اینگونه افراد نباشند، چه ‏بسا زیانهاى جبران ناپذیرى به بار خواهد آمد .


در زمان امام جواد(ع) نیز این گونه افراد با سوء استفاده از کمى سن امام، به خیال خود فکر مى‏کردند مى‏توانند بر امور امام ‏مسلط شوند و هر طور که خواستند، عمل کنند. امام این خطر را احساس و بى‏ هیچ اغماضى آنان را طرد کرد. ابوالعمر، جعفر بن ‏واقد و هاشم بن ابى‏هاشم در شمار این افراد جاى داشتند. امام درباره آنان فرمود: خداوند آنان را لعنت کند زیرا به اسم ما از مردم اخاذى مى‏کنند و ما را وسیله دنیاى خود قرار داده ‏ا ند.


امام را همه مسلمانان، عالمی بزرگ می دانستند. ایشان انسانی بردبار، نیکو سخن، عابد و بسیار باهوش بود. حدیثهای بسیاری از آن امام، در کتابهای حدیث، از جمله عیون اخبار الرضا، تحف العقول، مناقب و بحارالانوار نقل شده است.


حضرت جواد مانند جده اش فاطمه زهرا(س) زندگی کوتاه و عمری سراسر رنج داشت . امام نهم در آخر ماه ذیقعده سال 220 هجری به سرای باقی شتافت . مزار مطهر وی در کاظمین است .

خداوند می بیند می داند می تواند
یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
 سپاس شده توسط هُدهُد صبا
۲۵ بهمن ۱۳۹۴, ۰۶:۰۵ عصر (آخرین ویرایش در این ارسال: ۲۵ بهمن ۱۳۹۴ ۰۶:۱۳ عصر، توسط آشنای غریب.)
ارسال: #12
RE: مختصری از زندگی نامه ائمه
[highlight=#8edde8]ويژه نامه اي به مناسبت
ميلاد باسعادت حضرت زينب كبري (س)
5 جمادی الاول سال 5 هجري قمري
حضرت زينب كبري (س) در 5 جمادی الاول سال 5 هجري قمري به دنيا آمد و در 15رجب سال 63 هجري رحلت يافت. همان بانويي كه استوار و مقاوم به دفاع از حق و تهاجم به ستم پرداخت و ناروايي امويان را افشا نمود و با تازيانه كلماتش در دل كارگزاران يزيد هراس افكند, كوله بار اسارت را بر دوش كشيد و كارواني را كه لطف خدا بدرقه آن بود از شهري به شهري ديگر هدايت كرد و در صيانت از نهضت عاشورا كوشيد. بانويي كه به هيچ ذلتي تن نداد و نمونه آشكاري از انسانيت و پرهيزگاري گشت و در رسانيدن پيام امام سوم كوتاهى نكرد.حضرت زينب (س) بزرگ بانوي جهان اسلام، بيدادگر و ادامه دهنده حادثه عاشورا و دارنده دانشهاي دو جهان و به گفته امام سجاد (ع): " داناي بدون آموزگار و فهميده بدون فهماننده " بود. الگوي راستين وي، بانوي دو جهان, حضرت فاطمه (س) مادر وي بوده است. زينب (س) در دامان پرمهر و معنويت فاطمه (س) از سرچشمه معارف اسلامي و قرآني سيراب گشت. رسالت راستين زينب هنگامي آغاز گرديد که پس از به شهادت رسيدن امام حسين (ع) و هفتاد و دو تن از يارانش با ايراد سخنان آتشين به بيدارگري مردم کوفه و ستيز با ستمکاران و يزيديان پرداخت.پس از واقعه خونبار كربلا نقش ايشان روند تازه تري يافت. آن حضرت در اين دوران ضمن حضور در كاروان اسراي كربلا در برابر حكام جور قرار گرفتند و به افشاگري ظلم و ستم وارد بر آل طه از سوي خاندان اميه پرداختند. آن حضرت در اين دوران سخت با حضور در كاخ برخي حكمرانان جور زمان مانند يزيد و ابن زياد، با تاكيد برحقانيت طريق آل محمد بر سخنان و تبليغات مسموم خاندان اميه درباره بني هاشم خط بطلان كشيدند. حضرت زينب سلام ا... عليها، شيرزن دشت كربلا سرانجام پس از عمري دفاع از طريق حقه ولايت و امامت در 15 رجب سال 63 هجرى قمرى در ضمن سفرى كه به همراه همسر گراميشان عبداللّه بن جعفر به شام رفته بودند، شهادت رسيده و بدن مطهر آن بانوى بزرگوار در همانجا دفن گرديد و مزار ملكوتى آن حضرت اينك زيارتگاه عاشقان وارادتمندان اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السّلام مى باشد.صديقه توانا، عقليه دودمان وحي، تربيت شده خاندان نبوت، حضرت زينب كبري(س) است. همو كه در بزرگواري و كرامتش بسيار سخن ها گفته و نوشته اند.او نمودار حق و جهاد در راه خدا و نگهدارنده ايمان و عقيده، قهرمان دليري و شجاعت، جلوه فصاحت و بلاغت، شعله ستيزه جوي باطل و آتش افشان حق در برابر نيروهاي ستمگر و كوبنده دژخيمان زورگو است.زينب(س) تجسم زهد، ورع، علم، عفاف و شهامت و عقيله طاهره، متعلق به اخلاق الهي است. اين بزرگوار (س) راه مقاومت در برابر باطل را به امت نشان داد و فداكاري در راه خدا و چشم پوشي از همه چيز را در راه برافراشتن پرچم حق به همه ياد داد.ايثار، فداكاري، وزانت عقل، صبر و بردباري، علم وسيع و دانش وافر، سخنان سنجيده و منطقي او در فرصت هاي حساس توأم با آن مظلوميت و ستم هاي جانكاهي كه به او وارد آمده است، از او چهره يك شخصيت بي نظير، رزم آور شجاع، جهادگر بي باك و سخنور توانا را در قلوب و اذهان ترسيم نموده است كه تا چرخ زمان حركت دارد، تا نسل ها در روي زمين حيات دارند و تا زمين دور خورشيد مي گردد اين چراغ فروزان، نورافكن جهانيان و نسل هاي آينده خواهد بود.
[/highlight]

خداوند می بیند می داند می تواند
یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
 سپاس شده توسط هُدهُد صبا ، hamed
۲۷ خرداد ۱۳۹۵, ۱۱:۲۰ عصر
ارسال: #13
RE: مختصری از زندگی نامه ائمه
نيست زني در سخا به پاي خديجه
چشم فلک خيره بر وفاي خديجه


حضرت خديجه عليها السلام نخستين زني بود که به پيامبري حضرت محمد صلي الله عليه و آله ايمان آورد و اولين بانويي بود که همراه امام علي عليه السلام با پيامبر به نماز ايستاد و پيشاني بندگي بر خاک ساييد و با همت خالصانه خويش، پاک منشي را برگزيد و ثروت، امکانات، عمر، جواني، آسايش و آرامش خود را در راه خشنودي خدا و آرمان هاي بلند پيامبر صرف کرد. وي رنج و تبعيدها را به جان خريد چنان که از پيامبر راستي، بشارت بهشت و نعمت هاي ماندگار آن و سلام و خشنودي خدا را شنيد.


پيامبر(ص) در جواب علت وفاداري و محبت به خديجه پس از مرگ او فرموده است:
او به من ايمان آورد، هنگامي که مردم کفر ورزيدند و مرا تصديق نمود، هنگامي که آنان تکذيب کردند. با ثروت خويش مرا ياري داد، هنگامي که آنان مرا محروم کردند. خداوند مرا از او به فرزنداني روزي داد، هنگامي که مرا از فرزندان زنان ديگر محروم کرد.


همچنين در آيه 6 سوره احزاب مي خوانيم :
پيامبر سزاوارتر به مؤمنان است از خود آنان و زنان پيامبر، مادران مؤمنان هستند


حضرت خديجه به عنوان نخستين «ام المومنين» در قرآن مورد توجه قرار گرفته است. اين سعادت از بين همه زنان پيامبر(ص)، نصيب خديجه(س) شده است که يازده امام از نسل او از طريق دخترش فاطمه(س) به وجود آيد.


آري خديجه براي عاشقانه زيستن در کنار پيامبر عطوفت آمده بود، او براي درنگ کردن در لحظه هاي زيباي فداکاري آمده بود. در تعريف خديجه(س) همان بس که فاطمه از دامان او برخاست و محمد با تکيه بر حمايت هاي او بر قلّه رسالت نشست.


سلام بر تو اى مادر مؤمنان،
سلام بر تو اى همسر سرور فرستادگان،
سلام بر تو اى مادر فاطمه زهرا سرور بانوان دو جهان،
سلام بر تو اى نخست بانوى مؤمن،
سلام بر تو اى آن كه دارائيش را در راه پيروزى اسلام و يارى سرور انبيا هزينه كرد و دشمنان را از او دور ساخت،
سلام بر تو اى آن كه بر او جبرئيل درود فرستاد،
و سلام خداى بزرگ را به او ابلاغ كرد، اين فضل الهى گوارايت باد
و سلام و رحمت و بركاتش بر تو باد.



[font=tahoma][/font]

خداوند می بیند می داند می تواند
یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
 سپاس شده توسط هُدهُد صبا ، hamed
۷ آذر ۱۳۹۵, ۱۱:۱۰ عصر (آخرین ویرایش در این ارسال: ۷ آذر ۱۳۹۵ ۱۱:۱۶ عصر، توسط آشنای غریب.)
ارسال: #14
RE: مختصری از زندگی نامه ائمه
سلام بر خاتم مهربانى و عشق! سلام بر او که گام‌های مهتابی‌اش شب‌های جهل بشر را به جاده‌های راستى کشاند!
در شب رحلت خاتم انبیا، محمد مصطفی (ص) فرشتگان عرش می گریند. عاشقانش با چشمانی اشک آلود، مرثیه غم می سرایند. ما نیز در شب رحلت آسمانی اش در سوگ می نشینیم.
هم‌اکنون سال ۱۱هجري است، سكوت مرگباري مدينة النَّبی رافراگرفته و وجود ملكوتی پيامبر اكرم(صلی‌الله عليه واله) در بستر بيماري آرميده است. لحظات آخرين به‌ سرعت سپری می‌شد، پیامبر،چشمان مبارك راگاهی می‌بست وگاهی به‌سختی بازمی‌کرد و بعد از مدت كوتاهي دوباره پلكهاي مبارك را برروي چشمان خود مي كشيد. عرق سردي برجبين مبارك پيامبرنشسته است، دراین هنگام حالت احتضار در وجود مقدس پيامبر نمايان گشت درحالی‌ که سرمبارکشان درآغوش حضرت علي(علیه‌السلام) بود.
تاریخ‌نگاران و سيره نويسان شيعه به پيروى از اهل بيت علیهم‌السلام، تاريخ رحلت پيامبر صلی‌الله علیه و آله را روز دوشنبه 28 صفر سال يازدهم هجرى قمرى دانسته‌اند.
نقل کرده‌اند وقتی حضرت علی(ع) بر طبق وصیت پیامبر (ص) پس از رحلت آن‏ حضرت مشغول غسل و کفن رسول خدا(ص) شدند، درحالی‌که اشک از دیدگانشان جاری بود با این جمله‌ها درد فراق پیامبر را تسکین می‌بخشید:
پدر و مادرم فدای تو ای رسول خدا! با مرگ تو رشته‌ای بریده شد که جز در مرگ تو چنان گسستنی دیده نشده است. با مرگ تو رشته پیامبری و فرود آمدن پیام‏های آسمانی از هم گسست.
عمر آن حضرت شصت‌وسه سال بود. در چهل‌سالگی به پیغمبری مبعوث شد و پس از بعثت، سیزده سال در مکه زیست و بعد از هجرت ده سال در مدینه زندگی کرد.


اي اهل مدينه، فتنه بنيان مکنيد
بر آل علي، این‌همه عصيان مکنيد
گر لاله نريزيد به تابوت حسن
شرمي ز رسول، تیرباران نکنيد!!!
در نیمه ماه رمضان سوم هجری، اولین فرزند علی علیه‌السلام و فاطمه سلام‌الله علیها به دنیا آمد. پس از ولادت، نام‌گذاری از جانب مادر به پدر، و از او به رسول خدا محوّل شد و آن حضرت هم منتظر نام‌گذاری پروردگار ماند.تا اینکه جبرئیل ،امین وحی، فرود آمد و گفت: "خدایت سلام می‌رساند و می‌گوید نام فرزند خود را حسن بگذار."
امام حسن مجتبی علیه‌السلام از مظلوم‌ترین امامان معصوم هستند هنوز هفت سال از عمر شریف ایشان نگذشته بود که جد بزرگوارش پیامبر صلی‌الله علیه و آله از دنیا رحلت کردند. با وفات پیامبر(ص) مظلومیت و غربت او و خاندانش نیز آغاز شد. دوران کودکی را با غم از دست دادن مادر به سر رساند و دوران جوانی را با غم خانه‌نشینی پدر و مشاهده مظلومیت‌های آن امام خار در چشم و استخوان در گلو و شهادت مظلومانه‌اش به پایان رساند. امام حسن مجتبی علیه‌السلام دوران امامت خود را با از دست دادن حکومتی که حق مسلم او بود تحمل کرد.
تلاش موفق امام حسن برای به کرسی نشاندن اهداف صلح باعث شد که معاویه طرح قتل حضرت را پیگیری نماید تا بتواند به خواسته دیرین خود یعنی تبدیل خلافت اسلامی به سلطنت موروثی، جامه‌ی عمل بپوشاند. به‌این‌ترتیب سمی مهلک تهیه کرد و آن را توسط همسر آن حضرت به او خوراند.
مظلومیت آن بزرگوار به‌اندازه‌ای بود که در هنگام دفن بدن مطهرش نیز جنازه مبارکش را تیرباران کردند.
مهدی کرمی




[font=tahoma][/font]

خداوند می بیند می داند می تواند
یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
 سپاس شده توسط hamed ، هُدهُد صبا
۲۳ فروردين ۱۴۰۱, ۱۲:۰۱ صبح (آخرین ویرایش در این ارسال: ۲۳ فروردين ۱۴۰۱ ۱۲:۰۷ صبح، توسط آشنای غریب.)
ارسال: #15
RE: مختصری از زندگی نامه ائمه
دهم رمضان، سالروز وفات حضرت خدیجه (س)


پانزده سال از زندگی زیبا و سراسر صفا و صمیمیت حضرت محمد (ص) و خدیجه (س) می گذشت که آن حضرت در «غار حرا» به پیامبری مبعوث شدند. حضرت خدیجه اولین بانویی بود که به ایشان ایمان آورد و رسالتش را پذیرفت؛ از این رو رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند:
«پیشتاز زنان جهان در ایمان به خدا و محمد ((ص)) خدیجه (س) است».
پس از آن، حضرت خدیجه ، یاور رسول خدا صلی الله علیه و آله در برپایی و رشد و توسعه دین اسلام بود و آن حضرت را در سختی ها و مصایب تبلیغ دین همراهی می کرد.


افتخارات :
حضرت خدیجه (س) یکی از شخصیت های برجسته تاریخ اسلام است که با ایمان، اخلاص و ویژگی های الهی خویشْ توانست افتخارات بسیاری در صفحات تاریخ ثبت کند. از افتخارات والا و ارزشمند وی همین بس که ایشان همسر اشرف مخلوقات عالم، حضرت محمدمصطفی صلی الله علیه و آله ، مادر حضرت زهرا (س) بزرگْ بانوی سراسر تاریخ و نیز مربی حضرت علی علیه السلام و بسان مادری برای آن حضرت بود.


سلام خدا بر خدیجه (س)
یکی از وقایع بسیار مهم زندگی درخشان پیامبر اسلام (ص) موضوع معراج ایشان از مکه به بیت المقدس و از آن جا به آسمان هاست. در این سفر آسمانی بود که حضرت جبرئیل سلام خداوند را توسط رسول گرامی به حضرت خدیجه (س) رساند. ابوسعید خِدْری دانشمند بزرگ اسلام در اینباره می گوید: رسول خدا (ص) فرمود: در شب معراج، هنگام بازگشت به جبرئیل گفتم: آیا حاجتی داری؟ گفت: «حاجت من این است که سلام خدا و سلام مرا به خدیجه (س) برسانی».
رحلت :
پس از پایان محاصره اقتصادی پیامبر (ص) و یارانش در شعب ابی طالب، چندی نگذشت که ابوطالب و خدیجه (س) هر دو با فاصله چند روز در بستر بیماری افتادند. طبق پاره ای از روایات،عموی گرامی ایشان ابوطالب دو ماه پس از آزادی ازمحاصره از دنیا رفت و پس از سه روز و به نقلی 35 روز، در دهم رمضان سال دهم هجرت، حضرت خدیجه (س) نیز دار فانی را وداع گفت. مرقد مطهر آن حضرت در قبرستان حَجون در بالای شهر مکه قرار دارد که امروز به نام «قبرستان مُعَلّی» معروف است .
از برجسته ترین لقب های حضرت خدیجه سلام الله علیها، واژۀ «طاهره» یا پاک منش است؛ چرا که آن دخت خِرد و پروا با این که در میان ناز و نعمت و اعتبار خانوادگی و زرق و برق ها بود، و این ها آفت جان بسیاری از چنین خانواده ها و نسل جوان آنها می گردد، اما این امکانات هرگز نتوانست آن جوان پاک منش را دستخوش غفلت و یا مستی سازد و از مرز معنویت و کمال بیرون برد.
او با اینکه پیش از آشنایی با حضرت محمّد صلّی الله علیه و آله، مدیریت یک سازمان بزرگ اقتصادی را به کف داشت و ده ها مرد در تشکیلات بزرگ او با اشارۀ انگشتش کار می کردند، برای پاکیزه داشتن دل و جان و قلمرو مدیریت از انگیزه های ناپسند، طرح نظام و تشکیلاتی را افکنده بود که برنامه ها را با رعایت سلسله مراتب به وسیلۀ معاونان و نزدیکانش به کارگزاران ابلاغ می کرد و جز به هنگام ضرورت و یا شور و تبادل نظر اجازه نمی داد تا به حضورش روند و یا به خود جرئت دهند که محیط کار را نامساعد سازند.
از سوی دیگر با اینکه او در خاندان پراعتباری ولادت یافت و رشد کرد، و در محیط آن روز حجاز، دختران و زنان اشراف در شب نشینی های پرلغزش و خطا می نشستند و خود را با انواع کارهای حقارت بار و خوشگذرانی های گناه آلود سرگرم می ساختند، آن دخت معنویت، نه در نشست های زنان و دختران آشنا – جز در صورت امید به ایجاد دگرگونی مطلوب در اندیشه ها و منش ها – شرکت می جست و نه لحظه ای روش منحطّ جامعه و دنیای واپسگرای خویش را می پسندید، و نه ذرّه ای به رسوم رایج واپسگرایان دل می داد؛ بلکه ایشان به صورت معجزه آسایی در آن محیط پروسوسه و پرخطر، به گونه ای پاک سرشت و پاک روش و پاک منش و قدرتمند می زیست که آشنا و بیگانه او را پاک و پاکیزه می خواندند، و هرگاه زنی یا دختری هوای کمال و معنویت می نمود، به سرای خدیجه (س) می شتافت و از اندیشۀ بلند و منش پاک و روش و تجربه و هنر و قدرت مدیریت او درس می آموخت.

خداوند می بیند می داند می تواند
یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
ارسال پاسخ 


پرش به انجمن:


کاربرانِ درحال بازدید از این موضوع:
1 مهمان

بازگشت به بالابازگشت به محتوا