محمد رسول الله (ص)

[آشنای غریب]

السلام علیک یا رسول الله

آن روزگاران یعنی دوره‌ جاهلیتِ اعراب که افراد بر سر قطره‌ی آبی خون همدیگر می‌ریختند و دختران خود را از ترس گرسنگی زنده بگور می‌کردند، اراده‌ خداوند بر این تعلق گرفته بود که برای انسان منجی و راهنمایی بفرستد.

محمد را آفرید و او را در خانواده‌ شریف و در دامن انسان‌های پاک پرورانید.

او را با مصائب آشنا کرد و ندایش کرد.

محمد خدا را دوست می‌داشت و خداوند محمد را.

محمد ملتمسانه خدا را صدا می‌کرد و خداوند مهربانانه ندای او را پاسخ می‌داد.

خداوند دل او را قوی داشت، پشتش را به پشتیبانی خود محکم نمود و زبانش را گویا فرمود. خداوند او را یاری نمود تا یاری دهنده‌ مردم باشد، قدم‌هایش را محکم و استوار گردانید تا بر زورگویان مستولی گردد، قلبش را رئوف و مهربان کرد تا دل دردمندان را بدست آورد.

با آمدن محمد ایثار و فداکاری، از خود گذشتگی و همنوع دوستی جایگزین همه‌ قتل و غارت‌ها شد. محمد آمد و شهد شیرین زندگی را به انسان‌هایی که جز تلخی نچشیده بودند چشانید و معنی زندگی را به انسان‌ها فهمانید. کسی جز او نمی‌توانست که این بار سنگین را بر دوش بگیرد و به این خوبی بمنزل برساند.

پیامبر رسالتش را انجام داد، خدا و راه خدا را به مردم نشان داد و ادامه‌ این راه را بدست مسلمانان سپرد تا راهنمای نسل‌های بعدی باشند و اکنون ما که وارث این رسالت هستیم.

خدا را سپاس میگوئیم و شکر او را بی‌حد بجا می‌آوریم که راهیِ این راهمان کرد. از حضرتش می‌خواهیم که در این راه ما را یاری فرمایند و به ما نصرت عطا نمایند تا وظیفه‌ای را که بر دوش داریم به نحو احسن انجام دهیم.

و گوشه‌ای از سپاسمان آن است که یاد پیامبر بزرگش را گرامی داریم و زحمات بی‌دریغش را ارج بنهیم و بر او همواره درود بفرستیم که او لایق درودها و تهنیت‌های خداوند است.

و او متواضع‌ترین همه بندگان خدا بود.

<<الهم صل علی محمد و آل محمد>>

استاد گرامی : حاج حسن پورشبانان

[آشنای غریب]

رحلت جانگداز آن ناجی و پیام آور خاتم که با حسن رفتار، صدق گفتار، نکوئی اخلاق، حلم و شکیبایی و سیرتی منور و تابنده در مقام برگزیده خداوند طی بیست سال، یکتاپرستی و اخوت را جایگزین شرک، جهالت، سبعیت و خونریزی نمود؛ بر پیروان صدیقش تسلیت باد.
(استاد گرامی حاج حسن پورشبانان)

[آشنای غریب]

حضرت محمد (ص) معشوق خدا و سفیر اوست که همچون معبودش تحمل گمراهی، نقص و عذاب بندگان را ندارد. پس برای هدایت همگان جان‌فشانی می‌کند؛ تا جایی که خداوند به او می‌فرماید: «لَعَلَّكَ باخِعٌ نَفْسَكَ أَلاَّ يَكُونُوا مُؤْمِنينَ»!
و من چقدر خوشبختم، که پیامبری چون تو دارم، ای مهر بی‌پایان.

سیاه و سفید
فقیر و غنی
غرب و شرق
برای او فرقی ندارد…
که او رحمت است، نه تنها برای بشر و نه فقط در زمانی خاص؛ بلکه رحمت است برای «عالمیان». حتی برای من که قرن‌ها پس از آمدنش نفس می‌کشم!
برای خودش در قرآن ضمیر خصوصی داشت: « کَ » همین « تـو »‌یِ خـودمـان… خداوند عزیز ، محمد صدایش نمی‌کرد. دو ‌سه ‌جا بیشتر اسمش را نیاورد؛ آن‌هم وقتی بود که داشت با مردم حرف می‌زد… وقتی حرف‌ها بین خودشان بود همیشه همین « کَ » را می فرمود : وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ(قلم/٤)
این ضمیر مال هیچ کس نبود، غیر خودش .

امروز میلاد عزیزی است که خداوند در کتاب آسمانی خود فرمود که همانا خدا و ملائکه بر این پیامبر درود می‌فرستند؛‌ای کسانی که ایمان آوردید بر او درود فرستید.
درود خداوند بر تو باد، آن‌گاه که پیشانی ارادت بر خاک نهادی تا شکوه بندگی را به جای آوری!
درود خداوند بر تو باد، آن‌گاه که مادر را سلام گفتی و فرشتگان به تحسین جمال بی‌مثالت پرداختند. درود خداوند بر تو باد، آن گاه که زمین از نعمت حضورت در کائنات برخوردار شد و آسمان به میزبانی زمین غبطه خورد.
درود خداوند بر تو باد، آن گاه که خانه دوست، آکنده از عطر عاشقانگی‌ها شد و نجوای نمازت، دل از آسمان ربود!
درود خداوند بر تو باد، آن گاه که زبان به حمد و یگانگی خداوند گشودی و عطر توحید، کوچه‌های مکه را فرا گرفت! درود خداوند بر تو باد، آن گاه که زخم بی‌شمارت، عشق را به تماشا فرا خواند و عاشقانگی از افسانه به حقیقت پیوست!
درود خداوند بر تو باد، آن گاه که غربت، به قصد قربت برگزیدی و برکت وجودت، تاریخ را به مبدأیی از نور، راهنما شد. درود خداوند بر تو باد؛ مادامی که حیات در کائنات باقی است…

تو پاک ترین چشمه ساری هستی که به مردم زمین وقف شد. حالا بعد از هزار و چهارصد سال، وقتی تشنه می شویم، وقتی نیاز به پاکی داریم، به ساحت مقدس تو پناه می بریم. چشمه ساری که رود های زیادی از وجودش ظهور کرده اند. نسبت همه رودخانه ها و دریاها به تو می رسد.

تو را با بوی عطر، با مهربانی، تو را با لبخند شراکت شادی ها شناختیم. سایه بان حمایت تو را هرگز هیچ خسته ای کم نیاورد و در انزوای غربت هیچ تنهایی، پس از بردن نام تو بی نصیب از شوق نماند. تو آمده بودی تا سلام کردن را حتی به کبوتران بیاموزی. بیشتر از باران برای تشنگی ها حقیقت داشتی. هموارتر از نسیم، گره گشای غنچه ها بودی.

قرآن تو، نزدیک‏ترین راه رهایی است و نهج‏ الفصاحه ‏ات، پاک‏ترین مبحث بندگی.

قرآن، معجزه ‏ای است که از دست‏ های روشن تو به ما رسید و مرهمی شد بر داغ ‏های همه روزه بشریت.

میلادت ای پیامبر رحمت بر همه مسلمانان جهان مبارک باد