کنج ازلت .. گوشه خلوت ..

[safirashgh]

ما آدم ها به بی مهری زودتر از دوست داشتن عادت می كنیم....

سلام آقاجان...

سلام منو بعد از مدتها غفلت قبول كن

اگر بگی بی وفا هستی

میگم حق داری
...

گفتن این حرفها پر درده

اما...

یاد می گیریم از عزیزترین آدم ها چشم بپوشیم...

همش می شینیم مشق بی كسی می نویسیم

و

میگیم تنهایی تنها سهم ما بوده...

اما یادمون نمیاد?

یكی تو ملك غربت واسه فرجش داره عاشقانه دعا می كنه...


بی وفایم آقاجان...

---

تابد فروغ مهر و مه از قطره های اشک

باران صبح گاه ، ندارد صفای اشک

گوهر به تابناکی و پاکی چواشک نیست

روشندلی کجاست که داند بهای اشک ؟

ماییم و سینه ای که بود آشیان آه

ماییم و دیده ای ، که بود آشنای اشک

گوش مرا ، ز نغمه ی شادی نصیب نیست

چون جویبار ، ساخته ام با نوای اشک

از بس که تن ز آتش حسرت گداخته است

از دیده ،خون گرم فشانم به جای اشک

چون طفل هر زه پوی ،به هر سوی می دویم

اشک از قفای دلبر و من از قفای اشک

دیشب چراغ دیده ی من تا سپیده سوخت

آتش فتاد بی تو ، به ماتم سرای اشک

خواب آور است زمزمه ی جویبار ها

در خواب رفته بخت من از های های اشک

بس کن « رهی » که تاب شنیدن نیاوریم

از بس که دردناک بود ما جرای اشک