غضب

[کبوتر حرم]

غضب قابل نظارت و برنامه ریزی نیست. یک دفعه می بینی خون در رگ هایت می جوشد و داری فریاد می کشی. توصیه های معصومین علیهم السلام شنیدنی است.

1. فرموده اند اگر خشمگین شدی تغییر حالت بده. اگر ایستاده ای، بنشین و اگر نشسته ای، دراز بکش یا برخیز.(مراه العقول،ج10،ص146)

2.و یا فرموده اند وضو بگیر و یا غسل کن، چون غضب از آتش است.

3.و فرموده اند سکوت کن و حرف نزن.(غرر الحکم،5155)

4.و امام صادق علیه السلام فرمودند:هنگام غضب به یاد خدا باش تا خدا نیز هنگام غضب خود، به یاد تو باشد و رعایت حالت کند.(وسائل الشیعه،باب 54)

5.و شاید مهم ترین توصیه این باشد که طرف را ببخش! یعنی اصلاً به جای ریختن آب روی آتش اصل آتش و آتش گیره را خاموش کن. اصل آتش اینست که فرد خشمگین آرام نمی شود مگر با انتقام. غضب، آتش انتقام است و خاموشی آن با بخشش!
این توصیه موید قرآنی دارد."و اذا ما غضبوا هم یغفرون" و هنگامی که خشمگین می شوند عفو می کنند.(شوری،37)

ادامه دارد...

[کبوتر حرم]

و عمرو بن عبدود که گمان نمی کرد آن جوان هماورد او باشد،چنان ضربه ای خورد که بر زمین افتاده بود.
جسارت کرد و آب دهان انداخت.

جنگ اسلام و کفر بود و عمرو باید به درک واصل می شد. امام علی علیه السلام از جا برخاست. لحظاتی درنگ نمود و سپس کار عمرو را تمام کرد.

اگر شجاعت علی در این جنگ با نوشته قابل درک نیست ،و اگر از این روش حضرت ،درس بالای اخلاص آن را نمی فهمیم. و اگر این جمله ی رسول خدا را به خوبی هضم نمی کنیم که شمشیر علی در روز خندق ،از عبادت جن و انس برتر است، لا اقل یک درس را می توانیم بفهمیم:
" درس تغییر حالت ، هنگام غضب را "

بفهمیم و عمل کنیم: وقتی خشمگین شدیم تغییر حالت بدهیم، اگر ایستاده ایم ،بنشینیم و اگر نشسته ایم، دراز بکشیم یا بر خیزیم.

ادامه دارد...

[کبوتر حرم]

پيروى از منطق


حديثى از رسول اكرم (ص ) ماءثور است كه ضمنا مشتمل بر داستانى است و عملا در آن داستان فرق بين پيروى از منطق و پيروى از احساسات ديده مى شود.
مردى از اعراب به خدمت رسول اكرم (ص ) آمد و از او نصيحتى خواست ، رسول اكرم (ص ) در جواب او يك جمله كوتاه فرمود و آن اين كه : (لا تغضب ) يعنى : خشم نگير.

آن مرد هم به همين مقدار قناعت كرد و به قبله خود برگشت . تصادفا وقتى رسيد كه حادثه اى بين قبيله او و يك قبيله ديگر رخ داده بود. هر دو طرف صف آرايى كرده و آماده حمله به يكديگر بودند آن مرد از روى خوى و عادت قديم و تعصب قومى شد و براى حمايت از قوم خود سلاح بست و در صف قوم خود ايستاد. در همين حال گفتار پيامبر اكرم (ص ) به يادش ‍ آمد كه نبايد خشم و غضب را در خود راه بدهد. خشم خود را فرو خورد، به انديشه فرو رفت ، تكانى خورد، منطقش بيدار شد، با خود فكر كرد چرا بى جهت بايد دو دسته از افراد بشر به روى يكديگر شمشير بكشند.

خود را به صف دشمن نزديك كرد، حاضر شد آنچه آنها به عنوان ديه و غرامت مى خواهند از مال خود بدهد، آنها نيز كه چنين فتوت و مردانگى از او ديدند از ادعاى خود چشم پوشيدند. غائله ختم شد، و آتشى كه از غليان احساسات افروخته شده بود با آب عقل و منطق خاموش گشت .

[کبوتر حرم]

آیا دوست داریم با رسول خدا و یا دیگر اولیا باشیم؟ و یا ادعا می کنیم با آنها هستیم؟
شاخص آزمون آن را خداوند بیان فرموده: «مُحَمَّدٌ رَسولُ اللهِ وَ الّذینَ مَعَهُ اَشِدّاءُ عَلَی الکُفار »(فتح،29)
محمد رسول خداست و کسانی که با او هستند نسبت به کفار شدید و سخت گیر می باشند.

1. مگر نه اینکه تمام عبادت انسان موحد باید به قصد قربت انجام شود ؟
2.و مگر نه اینکه قصد قربت یعنی نزدیک شدن به صفات خداوند ؟
3. و مگر نه اینکه در قرآن کریم حدود 20 بار به غضب خداوند اشاره شده ؛که مثلاً خداوند بر منافقان و مشرکان غضب می کند.(فتح،6)

بنابراین اگر تا حالا تلاش می کردیم که غضب نکنیم یا خشم و غضب خود را مهار کنیم ،ولی به نظر می رسد که قدری هم باید تمرین و آمادگی غضب داشته باشیم. خشم و غضب در راه خدا نه تنها مذموم نیست بلکه ممدوح و از صفات پیامبران و اولیاء خداوند است.

انسان غیر مومن و غیر ارزشی که اصلاً خشمگین نمی شود ،اشکال اساسی دارد و یک بعد مهم شخصیتی او تعطیل است.
اما انسان مومن وقتی پای ارزش ها در میان است از سرمایه و نیروی غضب استفاده می کند.

خداوند در وصف اولیاء خود که در قیامت در سایه ی عرش اللهی قرار خواهند گرفت می فرماید:
آنها کسانی هستند که هر گاه، حرام های من حلال شمرده شوند، مثل پلنگ زخم خورده خشمگین می شوند. (وسائل الشیعه:11/416/3)

امیرالمومنین علی علیه السلام فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله برای دنیا به خشم نمی آمد ،اما هر گاه حق، او را به خشم می آورد ،هیچ کس او را نمی شناخت و هیچ چیز نمی توانست جلوی خشم او را بگیرد؛ تا آن گاه که انتقام (حق را) می گرفت. (المحجة البیضاء:5/303)

[کبوتر حرم]

دوستی تعریف می کرد که نیمه شب حال فرزند خردسالم بد شد و همراه همسرم او را به بیمارستان اطفال بردم. بیمارستان خیلی شلوغ بود. شماره گرفتیم، حساب کردیم دیدیم نزدیک های صبح نوبت ما می شود. تصمیم گرفتیم به خانه برگردیم و مُسکنی به بچه بدهیم تا فردا.
از بیمارستان خارج شدیم خیابان منتهی به منزل ما را برای تعمیر آسفالت بسته بودند. مجبور شدیم از خیابان و بزرگراه دیگری برویم. رفتیم و رفتیم اما از خیابان فرعی خبری نبود. نیمه شب و خستگی و نگرانی حال بچه و ... حالا این اجبار به دور شدن از منزل و سرگردانی در خیابان ها هم اضافه شده بود. چند کیلومتر رفتیم و از خیابان فرعی خبری نبود. دیگر خشم و عصبانیت فوران کرد و بد و بیراه به شهرداری و دولت ... !
بالاخره یک خیابان فرعی پیدا شد، سرعت کم کردیم و پیچیدیم. قدری که جلو رفتیم تابلو روشن یک مطب پزشکی توجهمان را جلب کرد:
دکتر سعید مسعودی فر، متخصص اطفال !
مسعودی فر از دوستان قدیمی خودم بود که می دانستم پزشکی می خواند اما نمی دانستم تخصص اطفال گرفته. رفتیم داخل.
هم تجدید دیدار دوست قدیمی شد و هم معالجه بچه.
موقع برگشت فضای اتومبیل هنوز از خشم و غضب نیم ساعت پیش سنگین بود و مرا پیش همسرم خجالت زده می کرد.

از حکایت فوق این درس را بگیریم که با هر خشم و غضب بی جا از خداوند خجالت بکشیم.
مگر باور نداریم که تمام اتفاقات ریز و درشت و خوب و بد در زندگی ما با عنایت و اراده ی خداوند رخ می دهد؟! و مگر باور نداریم خداوند جز خیر و صلاح ما را نمی خواهد؟!

امام سجاد علیه السلام در دعای ابوحمزه ثمالی چنین عرضه می دارد:
«اللهم انی اسئلک ایماناً تباشر به قلبی و یقیناً حتی اعلم انه لن یصیبنی الا ما کتب لی»
خداوندا! ایمانی به من ارزانی بفرما که قلب من به نور آن روشن شود و یقینی عطا کن که بدانم هیچ اتفاقی برایم نمی افتد مگر تو آن را خواسته باشی.

اگر اینطور است دیگر چه جای خشم و غضب؟!

[مشکات]

سلام "کبوتر حرم" عزیز.
مرسی،فوق العاده بود و جملات قابل تأمل زیبایی داشت.
موفق باشید.

[کبوتر حرم]

علیکم السلام مدیر محترم
خوشحالم که خوشتون اومد. ان شاءالله که بتونیم تو زندگیمون دستورات فوق رو بکار ببندیم.
التماس دعا

[کبوتر حرم]

«با خدا حرف بزن.
عیب اشخاص را بپوشان و با این کار به خدا و خوبان بگو شما هم عیوب مرا بپوشانید.
خطای دیگران ببخش و بر آن ها غضب نکن و با این کارت به خدا و خوبان بگو خطای مرا ببخشید و بر من غضب نکنید.
با خدا این طور حرف بزن.»
(میرزا اسماعیل دولابی،مصباح الهدی،ص238)

آری انسان موحد هنگام غضب به یاد خداست.