ارسال پاسخ 
 
امتیاز موضوع:
  • 2 رأی - میانگین امیتازات: 5
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
نکاتی مهم برای بهترین برخورد با فرزندانمان ...
۱۳ خرداد ۱۳۹۱, ۱۰:۵۸ صبح (آخرین ویرایش در این ارسال: ۱۸ مرداد ۱۳۹۱ ۰۲:۴۸ عصر، توسط هُدهُد صبا.)
ارسال: #1
Rainbow نکاتی مهم برای بهترین برخورد با فرزندانمان ...
با سلام و عرض ارادت خدمت همه ی دوستای خوب و عزیزم...
به عنایت خدای متعال چند وقتی هستش که دارم یه نیمچه تحقیقی در مورد کودکان میکنم و به یه سری نتایجی هم رسیدم.این 5 مورد رو گذاشتم برای علاقه مندان و والدینی که دوست دارن بچه هاشون رو طبق یک سری ارزش ها تربیت کنند.
ولی چون یه موضوع جدیدی هستش و مطمئن نیستم مورد حمایت قرار بگیره فعلا به همین قدر بسنده کردم.ولی کسایی که دوست داشتن در این مورد بیشتر اطلاع داشته باشن من با کمال افتخار در خدمتشون هستم.(فقط با گذاشتن نظر یا حمایت کمکم کنید)

تنبیه بدنی چیزهای اشتباهی را به کودکان می آموزد.با استفاده از نکات زیر میتوانید بهترین نوع برخورد را آموزش ببینید:
1.زمانی که یک فرد بزرگسال کودکی را کتک میزند بچه احساس عجز و نا امیدی میکند.این احساسات باعث میشودکه کودک افسرده و پرخاشگر شود.
به کودکان خود آموزش دهید که شما میخواهید آنها چگونه عمل کنند.چون کودکان اغلب نمیدانند چه کاری درست و چه کاری نادرست است.برای آموزش دادن به آنها صبور باشید.
2.زدن یک کودک حل مشکل را به او نمی آموزد.فقط به او می آموزد که احساس بدی نسبت بهخود داشته باشد و عزت نفس او پایین بیاید.عزت نفس پایین میتواند تا آخر عمر همراه کودک باشد.
مراقب آنچه که میگویید باشید.معنی کلمات میتواند به اندازه کتک زدن به آنها آسیب برساند.بنابراین خونسرد باشید.
3.تنبیه بدنی باعث میشود که بچه ها عصبانی و رنجیده خاطر شوند و احساس دشمنی کنند و بخواهند انتقام بگیرند.
با گفتگو به بچه هایتان بیامزید که آنها اشتباه کرده اند.تا زمانی که آنها کوچک هستند اطمینان حاصل کنید که آنها قوانین خانواده را میفهمند.این قوانین ایمنی.وقت خواب.وقت غذا خوردن و ...است.
4.تنبیه بدنی میتواند کودکان را درباره درست و غلط به اشتباه بیندازد.
به کودکان خود یاد بدهید که روش های غیر مضر برای بیان احساسات خود به کار گیرند.سپس احساسات آنها را بپذیرید و به آنها نشان دهید که میفهمید و مراقب هستید.
5.وقتی شما کودک را تنبیه میکنید به این معناست که کار شما درست است و حق با شماست.این رفتار سبب میشود که کودک از بزرگسالش تقلید کند و در آینده هم به دیگران صدمه بزند.
موفق باشید.

Rose حالا که آمده ای چترت را ببند...
در سرای ما جز مهربانی نمیبارد...
یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
 سپاس شده توسط safirashgh ، zeinab ، هُدهُد صبا ، hamed ، مهدی عبادی ، helma
صفحه 5 (پست بالا اولین پست این موضوع است.)
۱ بهمن ۱۳۹۲, ۱۲:۵۷ صبح
ارسال: #41
نکاتی مهم برای بهترین برخورد با فرزندانمان ...
قبل از آنکه فرزند دوم خود را بیاورید، باید چند سوال مهم از خودتان بپرسید.

آیا زمان کافی گذشته است؟

برنامه ریزی های هر خانواده نسبت به خانواده دیگر متفاوت است، ولی وقتی نوبت به گسترش خانواده می رسد، تحقیقات نشان داده اند که بهتر است فاصله بین فرزندان خیلی کم نباشد. دکتر ژان توانج می گوید: «هم برای خودتان و هم برای فرزندتان بهتر است که قبل از آوردن فرزند دوم 18 ماه صبر کنید تا فاصله سنی مناسبی در حدود 2 سال و 3 ماه بین بچه هایتان وجود داشته باشد.»

چرا باید صبر کنیم؟ دکتر توانج پاسخ می دهد: «زیرا این فاصله مشکلات بارداری و مشکلات دیگر فرزندان را کاهش می دهد. اگر شیر می دهید، این زمان به شما فرصت خوبی برای از شیر گرفتن فرزند اول می دهد و مدتی را بدون اینکه باردار باشید یا شیر بدهید سپری می کنید.»

وضع مالی شما چطور است؟

لازم نیست بعد از ازدواج تمام مدت پول پس انداز کنید تا بتوانید دو فرزند داشته باشید. ولی بیایید با واقعیت روبرو شویم: بچه آوردن خرج و هزینه خیلی زیادی دارد، پس اینکه حساب بانکی شما به اندازه کافی پر باشد، فکر بدی نیست. در واقع واجب نیز هست. همه خرج ها را در نظر داشته باشید: یک سال هزینه پوشک، بهداشت و درمان، ویزیت دکتر و موارد مشابه همه اینها خرج دارند.

قبل از آوردن فرزند دوم هزینه های خودتان و خانه و فرزند اول را حساب کنید و برای فرزند دوم برنامه ریزی کنید. تقویم را نگاه کنید و ببینید آیا می توانید تا زمان آمدن فرزند دوم پس اندازتان را به میزان کافی بالا ببرید یا خیر. آیا استطاعت شهریه پیش دبستانی هر دو کودکتان را دارید؟ هزینه های مدرسه و دانشگاه چه؟ اگر پاسخ شما منفی است، کمی بیشتر فکر کنید.

همسرتان چه حسی دارد؟

لازم به ذکر نیست که نظر همسرتان درباره فرزند دوم از اهمیت بالایی برخوردار است. اینکه در مورد بچه ها اتفاق نظر داشته باشید خیلی مهم است، بخصوص اگر مسائل مربوط به بچه ها از مسائلی باشد که همیشه بر سر آن اختلاف نظر دارید. یادتان باشد که گسترش خانواده بر زندگی هر دوی شما و بر رابطه بین تان تأثیر زیادی می گذارد، زیرا رابطه جنسی کمتر، پوشک بیشتر و کار تیمی سخت تری در مورد بچه خواهید داشت. پس بنشینید و با هم در مورد همه چیز فکر کنید.

آیا از لحاظ عاطفی آماده هستید؟

می دانیم الان به چه فکر می کنید – آیا می شود کاملاً برای بچه آماده بود؟ منظورمان این است که صد در صد آماده باشید؟ احتمالاً اینطور نیست. ولی دکتر توانج می گوید که مهم است که یادتان باشد، وقتی باردار می شوید مسئولیت مراقبت از فرزند دیگری را نیز دارید که او هم برای خودش غول دیگری است. هر بچه ای با مشکلات خاص خودش می آید، و تجربه شما هر بار متفاوت است.

توصیه ما این است که باید آگاهانه به سمت این مشکلات بروید. یک تیم حمایتی از دوستان، خانواده یا همسرتان برای خودتان درست کنید. اگر بعد از فرزند اول تان وارد فاز افسردگی بعد از بارداری شده بودید، این بار قبل از بارداری حتماً با پزشک تان صحبت کنید و یک نقشه درست و درمان بریزید.

آیا بخاطر سن تان است که عجله می کنید؟

طبیعی است که بعد از 35 سالگی پروسه فرزندآوری را سرعت ببخشید. در هر حال خودتان مطالعه کرده اید و می دانید که با بالا رفتن سن تان تخمک ها کم کم نابارور می شوند. ولی یک خبر خوب برایتان داریم و آن اینکه احتمال باروری شما در اواخر دهه سوم زندگی خیلی بیشتر از آن چیزی است که فکر می کنید. تحقیقات اخیر نشان داده اند که در میان خانم هایی که قبلاً باردار شده اند، 80 درصد از خانم های 38 تا 39 ساله در عرض 6 ماه بارور می شوند. این رقم در میان خانم های 40 تا 43 ساله کاهش می یابد، ولی باز هم 60 درصد از آنها هنوز می توانند بارور شوند.

دکتر توانج می گوید: «این یعنی تا 40 سالگی هنوز زمان دارید. بنابراین اگر در دهه سوم زندگی تان هستید 6 ماه صبر کردن تفاوت چندانی ایجاد نمی کند.» نتیجه اخلاقی اینکه اگر از چهل سال بیشتر ندارید، می توانید پروسه فرزندآوری را کمی کندتر کنید، چون زمان لازم را در اختیار دارید.

آیا فرزند اول شما برای یک خواهر یا برادر کوچولو آماده است؟

حتی اگر او خودش دلش می خواهد یک برادر یا خواهر کوچک داشته باشد، ممکن است از لحاظ روانی هنوز آماده رسیدن این کوچولو نباشد، زیرا توجه همه تابحال روی او متمرکز بوده است. داشتن دو فرزند به معنای تقسیم انرژی و زمان شما بین دو نفر است و البته نکته مثبت اینجاست که هیجان و جذابیت ماجراهای خانواده شما بیشتر می شود.

باید با فرزند اول خود روتین مطمئنی درست کنید، یعنی ساعت خواب او را منظم کنید. مطالعات و تحقیقات نشان می دهند که خواب نامنظم بعداً به بدرفتاری بچه می انجامد. اگر نگران رقابت بین بچه ها هستید، خودتان را گول نزنید، در هر صورت این اتفاق می افتد، حالا تفاوت سنی آنها هر چقدر می خواهد باشد. دکتر توانج می گوید: «فرزندان شما هر چقدر هم که رقابت خواهر و برادری را تجربه کرده باشند، در هر صورت پیوند مادام العمری بین خود دارند که یک هدیه گرانبها از سوی خداوند است.»

آیا به صدای درونی خود گوش می دهید؟
در نهایت، تنها فردی که می داند بهترین زمان برای بچه آوردن چه زمانی است... خودتان هستید. شاید این حرف کلیشه به نظر برسد، ولی باید به ندای قلبتان گوش کنید. در نهایت تصمیمی که می گیرید باید بر اساس وزن مزایا و معایب این اقدام باشد. به غرایز خود اعتماد کنید. برنامه ریزی کنید و بقیه چیزها خودشان درست می شوند.

Rose حالا که آمده ای چترت را ببند...
در سرای ما جز مهربانی نمیبارد...
یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
 سپاس شده توسط Bitanem ، آشنای غریب ، هُدهُد صبا
۲۲ ارديبهشت ۱۳۹۳, ۰۳:۳۳ عصر
ارسال: #42
...آماده کردن فرزندان برای امتحانات آخر سال
اواخر اردیبهشت و اوایل تا اواسط خرداد برای دانش‌آموزان یادآور امتحانات پایان سال و نتیجه یک سال تحصیل است. بسیاری از والدین که کسب نمرات بالا را تنها نشانه موفقیت فرزندان می‌دانند در این روزها با محدود کردن بسیاری از تفریحات و برنامه‌های خانوادگی توجه شان را به امتحانات فرزند معطوف کرده و با محدود کردن او تصور می‌کنند همه شرایط را برای کسب بهترین نمره و موفقیت او فراهم کرده‌اند. اما با اعلام نتایج امتحانات کاخ آرزوهای والدین خراب می‌شود.


در ایام پایانی سال تحصیلی و نزدیک شدن به روزهای امتحان، والدین به عنوان افرادی که تأثیر زیادی در آرامش فرزندان و کاهش خستگی آن‌ها و حضور با آمادگی کامل در جلسات امتحان داشته باشند باید نکات روانشناسی مهمی را مد نظر بگیرند.

دکتر محمدرضا کرامتی- استاد دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران- با تأکید بر این‌که والدین نباید روی نمرات درسی و بخصوص نمرات پایان سال تأکید زیادی داشته باشند می‌گوید: «نمره ملاک خوبی برای سنجش معلومات کودک نیست مهم یادگیری او است. خوشبختانه در چند سال گذشته با حذف نمرات از پایه ابتدایی و جایگزینی آن با ارزشیابی توصیفی گام مهمی در کاهش استرس دانش‌آموزان برای امتحانات برداشته شده است.

محبت های بی قید و شرط

نکته بعدی که والدین باید به آن توجه داشته باشند محبت کردن بدون قید و شرط به فرزندان است. یعنی این‌که آن‌ها باید در هر شرایطی عشق و محبت خود را به فرزندان ابراز کنند. نباید این عشق و محبت مشروط به کسب نمرات خوب در امتحانات باشد. متأسفانه بسیاری از والدین زمانی که فرزندشان نمرات عالی کسب می‌کند محبت و علاقه زیادی به او نشان می‌دهند و همین امر باعث می‌شود کودک در زمان امتحانات نگران از دست دادن محبت والدین شود و تصور کند در صورتی که نتواند نمره‌ای عالی کسب کند محبت پدر و مادر را از دست خواهد داد.» مترجم کتاب «5 زبان عشق در تربیت کودکان»

با اعتقاد به این‌که برای عشق ورزیدن به فرزندانمان باید آن‌ها را بخوبی بشناسیم و بر اساس آن، زبان عشق را پیدا کنیم و حرف بزنیم می‌گوید: « وعده دادن یکی از رفتارهایی است که والدین در فصل امتحانات به فرزند می‌دهند و تصورشان این است که با این کار انگیزه او را در کسب نمرات عالی بیشتر خواهند کرد درحالی که این کار استرس زیادی به فرزند وارد می کند. برخی والدین هم متأسفانه علاوه بر وعده دادن به آن عمل نمی کنند و این شدت آسیب‌پذیری دانش‌آموز را بیشتر می‌کند.»

[تصویر:  291894_304.jpg]
کارنامه والدین در فصل امتحانات


بیاموزیم که بچه‌ها باید در حال زندگی کنند نه در گذشته و نه در آینده. نتیجه زندگی در آینده نگرانی است و زندگی در گذشته نیز افسوس به همراه دارد؛ باید به بچه‌ها بیاموزیم انجام کارهای خود را به تعویق نیندازند و هیچ وقت درس خواندن را به شب‌های قبل از امتحان موکول نکنند. خواندن یک کتاب در شب امتحان علاوه بر خستگی مفرط قدرت یادگیری را کاهش می‌دهد و دانش‌آموز فقط به حفظ کردن درس بسنده می‌کند.

دکتر جمشید بیگدلی- روانشناس بالینی نحوه برنامه‌ریزی برای دانش‌آموزان در فصل امتحانات و همچنین نوع عملکرد والدین در این فصل را با چند فاکتور مهم مرتبط می‌داند و می‌گوید:‌ «نخستین فاکتور سن است. یعنی این‌که نوع رفتار والدین باید متناسب با سن کودک باشد. برای دانش‌آموز مقطع تحصیلی ابتدایی نباید در درس و کسب نمره و همچنین فعالیت‌های ورزشی سختگیری کرد. هدف از تحصیل باید یادگیری باشد و نباید از همان ابتدای تحصیل کسب نمره بالا را شرط موفقیت دانست. همچنین باید جنسیت را نیز در نظر گرفت و در نوع برخورد با فرزندان دختر و پسر باید ظرافت‌های رفتاری بیشتری به کار برد و در نوع گفتار باید دقت داشت. باید شخصیت فرزند را به خوبی شناخت و از دخالت غیرهوشمندانه پرهیز کرد. این دخالت‌ها روند مطالعه او را مختل می‌کند. والدین باید بدانند رقابت گاهی تخریب‌کننده است و این ما هستیم که گاهی به این رقابت‌ها دامن می‌زنیم. باید به فرزند گوشزد کرد تلاش او است که اهمیت دارد و هر نتیجه‌ای که به‌دست بیاید چیزی از ارزش کار او کم نمی‌کند.

آماده سازی خانه

وی درباره آماده کردن محیط خانه برای امتحانات پایان سال می‌گوید:‌ «آماده کردن محیط خانه برای فصل امتحانات اهمیت دارد. نوجوانان زیادی برای مشاوره به من مراجعه می‌کنند و از رفت و آمدها و مهمانی‌های والدین در روزهای پایانی سال تحصیلی گلایه دارند. والدین آن‌ها توجهی به این‌که زمان امتحانات باید مهمانی‌ها را کم کنند ندارند. والدین باید به این نکته توجه داشته باشند که آن‌ها نقشی اساسی در موفقیت فرزند در فصل امتحانات دارند. باید با کاهش دفعات مهمانی از کسانی که می‌خواهند برای مهمانی به خانه آن‌ها بیایند خواهش کنند تا آن را به زمان دیگری موکول کنند. در این ایام باید با فرزندمان همراهی کنیم و به تغذیه و خواب او نیز توجه ویژه‌ای داشت. همچنین والدین باید ارتباط سازنده‌ای با مدرسه داشته باشند و از برنامه امتحانات او آگاهی پیدا کنند و نیز با آگاهی از برنامه امتحانی برنامه‌ریزی مناسبی برای او انجام دهند.»

اما دنیای اینترنت و بازی‌های رایانه‌ای یکی از مهمترین موانع تمرکز دانش‌آموزان بر دروس است. دکتر محمدرضا کرامتی در این ارتباط می‌گوید:‌ «تحقیقات نشان داده است به هر میزان که دانش‌آموز در ایام امتحانات با اینترنت و بازی‌های کامپیوتری کمتر سر وکار داشته باشد موفقیت بیشتری در درس و امتحانات کسب می‌کند. نکته دیگری که والدین باید آن را به فرزندشان بیاموزند تأکید بر اولویت‌ها است، یعنی این‌که فرزندان باید فعالیت‌های روزانه خود را اولویت بندی کنند. با این کار فرزندان برنامه‌ریزی در زندگی را آموزش می‌بینند و برای آینده تحصیلی و زندگی شان برنامه‌ریزی می‌کنند.

نقش اولیاء مدرسه

در کنار خانواده، مربیان و معلمان نیز نقش زیادی در آماده‌سازی دانش‌آموز برای فصل امتحانات و کاهش استرس‌های آن‌ها دارند. نخستین و مهمترین کاری که معلمان و مربیان باید مدنظر داشته باشند این است که نباید بچه‌ها را با هم مقایسه کنند. دهه‌های قبل این روش برای ترغیب دانش‌آموزان در مدارس معمول بود و بسیاری از ما خاطرات خوبی از این نوع رفتار نداریم و بررسی‌های روانشناسی نشان می‌دهد این شیوه تربیتی نامناسب‌ترین روش است و رقابت به هرشکلی برای آن‌ها مخرب است. باید روی افزایش قدرت یادگیری دانش‌آموز تأکید کنیم تا بازخوردهای مناسبی بگیریم.»

دکتر بیگدلی نیز با تأکید بر حساس بودن روحیه دانش‌آموزان مقاطع تحصیلی بعد از دوران ابتدایی می‌گوید: « در مقاطع مختلف تحصیلی فرزندان والدین باید مراقب رفتار خود باشند. نوجوانان از روحیه بسیار حساسی برخوردارند، بطوری که اگر در زمینه تحصیل آن‌ها سختگیری کنیم باعث می‌شود که از درس زده شده و با تصور این‌که می‌توانند با کار کردن آینده بهتری برای خود دست و پا کنند درس و مدرسه را رها می‌کنند.. در روزهای امتحان که والدین شاهد تلاش بیشتری از سوی دانش‌آموز هستند باید بپذیرند که شرایط با چند ماه قبل تفاوت کرده است و در ابتدا باید توکل کردن را به فرزندان یاد داد. پس از آن باید به آن‌ها آموخت هر درس، روش مطالعه خاصی دارد و برای پیدا کردن آن می‌توان از مشاوران تحصیلی و معلمان کمک گرفت. مشکل بسیاری از دانش‌آموزان این است که با روش صحیح مطالعه کتاب‌های درسی آشنایی ندارند و نمی‌توانند برای خواندن کتاب درسی و نحوه استراحت بین ساعت‌های مطالعه برنامه‌ریزی داشته باشند.»

درس خواندن در رأس هرم فکری ما قرار دارد، اما باید در آن تنوع نیز وجود داشته باشد و در کنار آن درس، تفریح و ورزش هم باشد. یادمان باشد درس همه چیز نیست و یاد بگیریم که تلاش مهم است. بسیاری از والدین فرزندشان را در روز کنکور همراهی می‌کنند و متأسفانه با گفتن این جمله که امروز روز مهمی برای تو و ما است عملاً به او استرس وارد می‌کنند. این دانش‌آموز با این استرس در جلسه کنکور حاضر می‌شود و تصور می‌کند اگر قبول نشود زندگی خود و خانواده‌اش را نابود خواهد کرد. والدین باید با آرامش دادن به فرزند به او اطمینان دهند با تلاش زیادی که کرده و زحماتی که آن‌ها شاهد آن بوده‌اند حتماً در امتحان موفق خواهد شد.

والدین باید بدانند فرزندان ابزاری برای رسیدن به آرزوهای ازدست رفته شان نیستند و اصرار و سخت گیری های آن‌ها اضطراب بچه‌ها را بیشتر می‌کند.

Rose حالا که آمده ای چترت را ببند...
در سرای ما جز مهربانی نمیبارد...
یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
 سپاس شده توسط Bitanem ، هُدهُد صبا
۹ ارديبهشت ۱۳۹۴, ۰۵:۴۲ عصر
ارسال: #43
Lightbulb RE: نکاتی مهم برای بهترین برخورد با فرزندانمان ...
چگونه بهترین الگو برای کودکان مان باشیم؟


هرکسی برای خودش یک الگو یا قهرمان دارد که او را تحسین می کند. بعضی ها یک هنرپیشه، ورزشکار یا یک سیاستمدار را الگو قرار می دهند، اما حیرت انگیز زمانی است که یک نفر می گوید: "قهرمان من پدرم است" یا "قهرمان من مادرم است".

همه والدین آرزو دارند فرزندشان به آنها به چشم یک فرد ویژه و خوب نگاه کند و آنها را تحسین کند. اما این امر، اتفاقی رخ نمی دهد. آنها همین طور که بزرگ می شوند شما را نگاه می کنند و از شما الگوبرداری می کنند. اگر می خواهید بچه ها از رفتار و کردار شما بهترین یادگیری را داشته باشند و قهرمان واقعی آنها باشید، به این ۱۰ نکته عمل کنید.

1. به همسرتان ابراز علاقه کنید و به او احترام بگذارید

شاید زمانی که با همسرتان صحبت می کنید، تصورش را هم نکنید که فرزندان تان دارند شما را نگاه می کنند، اما همین طور است. و وقتی آنها بزرگ شوند همان رفتارها را به کار می گیرند. اگر دائما با همسرتان دعوا کنید، ممکن است آنها فکر کنند که ازدواج چیز بدی است و همه اش دردسر دارد. در حالی که اگر شما دوستدار و مراقب همسرتان باشید باعث می شود آنها هم وقتی بزرگ شدند، همان کار را انجام دهند.

2. الهام بخش ارزش های مثبت برای آنها باشید

ارزش هایی مانند احترام به بزرگ ترها و دوستان، کمک به نیازمندان و مهمان نوازی خیلی مهم هستند و در نسل های جوان خیلی کمرنگ شده اند. بسیاری از کودکان و نوجوانان و حتی جوانان به شدت سرگرم اینترنت و بازی های کامپیوتری و فضاهای مجازی و ارزش های نوتعریف شده برآمده از آنها هستند. به فرزندان تان نشان دهید چطور ارزش های واقعی و ماندگار زمانی که بزرگ شدند، به آنها کمک می کند. حتما در آن زمان فرزندان تان از شما سپاسگزار خواهند بود.

3. اجازه دهید متناسب با سن شان، تصمیم های کوچک بگیرند

به آنها اجازه بدهید خودشان غذای شان را سفارش دهند و با پیشخدمت رستوران صحبت کنند؛ اجازه بدهید خودشان تصمیم بگیرند چه رشته ای را برای تحصیل انتخاب کنند؛ اجازه بدهید خودشان تصمیم بگیرند برای گردش به کجا بروند. وقتی به آنها اجازه می دهید این تصمیم ها را در زندگی روزمره خود بگیرند، می آموزند که مستقل تر باشند و اعتماد به نفس شان افزایش می یابد. علاوه بر این اگر تصمیم اشتباهی بگیرند، از آن یاد می گیرند؛ این قابلیت ها را مدیون اعتماد شما خواهندبود.

4. به حرف شان گوش دهید

زمانی که بچه ها اعتراض می کنند و یا شما یا دیگران صحبت می کنند، قبل از هر کار دیگری به حرف شان گوش کنید. حتی اگر صحبت نمی کنند هم به آنها توجه کنید. رفتار آنها چیزهای زیادی به شما خواهدگفت. این گوش کردن به شما کمک می کند تصمیمات بهتری در مورد آینده شان بگیرید که به آنها کمک خواهدکرد.

5. زمان تان را به آنها هدیه کنید. هر روز

هر روز زمانی را با فرزندتان سپری کنید. وقتی که آنها با شما نباشند، به تلویزیون، غذاهای ناسالم، دوستی های نامناسب و رفتار مخرب روی می آورند. اجازه ندهید این اتفاق برای شان بیفتد. مدام با آنها صحبت کنید و به شان یادآوری کنید که می توانند هر مشکلی را با شما در میان بگذارند.

6. آنها را در جمع های اجتماعی وارد کنید

زمانی که برای کاری بیرون می روید، در صورت امکان اجازه بدهید همراه شما باشند. آنها را به مردم معرفی کنید. اجازه بدهید ببینند چطور با مردم ملاقات و صحبت می کنید. اجازه بدهید ببینند وقتی با مردم رو به رو می شوید، در مورد چه چیزی صحبت می کنید. با این تصور که درس شان لطمه می خورد، آنها را در خانه حبس نکنید. آنچه در این فضای اجتماعی می آموزید، خیلی مهم تر از اطلاعات کتابی است که در این یک ساعت فرا می گیرند.

7. به آنها یاد بدهید با پول چه کار کنند

فقط به آنها پول توجیبی ندهید، بلکه گاهی کارهایی را هم به آنها محول کنید و سپس براساس کار انجام شده به آنها پول بدهید. در این صورت در سن پایین یاد می گیرند که باید کار کنند تا پول داشته باشند. همچنین به آنها یاد بدهید که بخشی از پول شان را پس انداز کنند تا در ضروری ترین زمان از آن استفاده کنند. این رفتار را فقط می توانند از قهرمان شان یاد بگیرند که شما هستید.

8. اهمیت پیگیری رویاهای شان را به آنها بگویید

بعضی افراد به دنبال رویاهای شان نمی روند، زیرا یا خیلی دیر متوجه می شوند یا اینکه وقتی جوان بودند، هرگز کسی به آنها اهمیت این قضیه را نگفته است. این احتمال را که فرزندتان بعدا این گله را از شما بکند، از بین ببرید. آنها را تشویق کنید. رویاهای بزرگ داشته باشند. از عقایدشان حمایت کنید و زمانی که نیاز دارند به آنها کمک کنید، این گونه آنها زمانی که بخواهند، جرئت امتحان کردن افکار و ایده های جدید را پیدا می کنند.

9. برای ورزش تشویق شان کنید

ورزش به ما چیزهای زیادی می آموزد. ورزش های سالنی به ما کمک می کند ذهن مان را باز کنیم و ورزش در فضای باز به ما رهبری و کار گروهی را می آموزد و باعث می شود که از لحاظ بدنی متناسب بمانیم. وقتی فرزندان تان ورزش کنند، رشد بدنی و ذهنی آنها نیز عالی خواهدبود.

10. از تلویزیون و غذاهای ناسالم دور نگه شان دارید

زمانی که فردی استرس دارد و خوشحال نیست، معمول ترین چیز برای تسکینش، غذای ناسالم و تلویزیون است. همه آنچه را پیش از این گفتیم، انجام دهید که فرزندتان را خوشحال نگه دارید. همیشه غذای خانگی بخورید و کمتر تلویزیون نگاه کنید. به آنها کتاب بدهید و تشویق شان کنید که کاری متفاوت انجام دهند.

اگر به مدت چند سال همه این کارها را هر روز انجام دهید، باعث می شوید فرزندتان در فضای رقابتی که این روزها وجود دارد، ایستادگی کند. زمانی که آنها در کاری که انجام می دهند، موفق شوند از شما به دلیل اینکه در جواین شان راه را به درستی برای شان همواره کرده اید، تشکر می کنند. این مهم ترین وظیفه یک قهرمان است.

Roseدر انتشار آنچه خوبیست و اثری از عشق در آن هست آخرین نفر نباشیدArrow
من یک اخراجی هستم
مشاهده وب‌سایت کاربر یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
 سپاس شده توسط هُدهُد صبا
۴ خرداد ۱۳۹۴, ۰۹:۱۴ عصر
ارسال: #44
Lightbulb RE: نکاتی مهم برای بهترین برخورد با فرزندانمان ...
موضوع: چگونه یک کودک مودب تربیت کنیم ؟



متاسفانه کودکان امروزی، دیگر مانند گذشته رفتار نمی کنند؛ به همین دلیل والدین ناچارند بارها و بارها یک درخواست یا دستور را تکرار کنند و باز هم هیچ تضمینی وجود ندارد که آنان کار خواسته شده را انجام دهند. شاید بتوان گفت که امروزه بنوعی برعکس شده و بیشتر والدین هستند که به حرف های فرزندشان گوش می دهند.


کودکان بیشتر اوقات درخواست های والدین شان را نادیده می گیرند و تنها زمانی که خودشان بخواهند، کاری را انجام می دهند. همین مسئله در اغلب اوقات، مشکل ساز می شود و حتی اختلافات متعدد و فراوانی را میان پدر و مادر به وجود می آورد.


اگر شما هم فرزندی دارید، شاید بگویید هر راهی را که به ذهنم می رسید امتحان کرده ام. مثلا بارها روش هایی مانند تنبیه، هدیه، تکرار فراوان درخواست ها، قهر و نادیده گرفتن کودک، مقایسه او با دیگر کودکان و بسیاری روش های دیگر را به کار برده ام اما برای کودکان امروزی، هیچ روشی جواب نمی دهد و برای کودک من هیچ کدام اثربخش نبوده است. برای والدین بسیار دشوار است که بتوانند فرزندشان را مسئولیت پذیر و مؤدب تربیت کنند. در این مقاله توصیه هایی ارائه شده است که به شما کمک می کند ارتباط بهتری با کودکتان داشته باشید و با او به گونه ای رفتار کنید که خواسته هایتان را عملی کند.


داد نزنید


فریاد زدن در هیچ موقعیتی و هنگام مواجه شدن با هیچ فردی، نتیجه مطلوبی به بار نمی آورد؛ به خصوص زمانی که مخاطب شما یک کودک یا حتی یک نوجوان باشد. تنها تاثیر فریاد کشیدن این است که در آن لحظه کودک می ترسد و شاید سکوت کند یا به اجبار خواسته شما را انجام دهد اما اندکی بعد کودک همه چیز را فراموش می کند به غیر از فریادی که می شنود و می آموزد که خودش هم در مواقع ضروری می تواند فریاد بکشد و به این ترتیب به خواسته اش برسد.





کودکم به حرفم گوش نمی دهد

به یاد داشته باشید باید به گونه ای رفتار کنید که دوست دارید فرزندتان آنگونه باشد. همواره با کودکتان آرام و با احترام صحبت کنید و رفتار عصبی و تند نداشته باشید. شوخی و خنده و حتی لحن طنز در مورد کودکان و نوجوانان بسیار اثرگذار است و موجب می شود تا فرزندتان کاری را که از او خواسته اید، انجام دهد.

برایش دلیل بیاورید

اگر کودکتان کمی بزرگتر است، از احساساتتان برایش توضیح دهید و بگویید به چه دلیل انتظار دارید تا او خواسته تان را عملی کند. اگر کودک حاضر نمی شود کاری را که از او خواسته اید انجام دهد، با او از در منطق وارد شوید و دلیلش را با مهربانی و ملایمت برایش توضیح دهید. او باید بداند چرا کار خاصی را که دوست ندارد، باید انجام دهد.

هرگز کودکتان را با دیگر کودکان مقایسه نکنید

این کار نتیجه عکس می دهد و موجب می شود کودکتان احساس خجالت و سرخوردگی کند. کوکان از اینکه با همسالانشان مقایسه شوند، متنفرند. به یاد داشته باشید انسان ها در هر سنی که باشند، با یکدیگر متفاوتندو هر کدام ویژگی های خاص خود را دارند؛ پس مقایسه کردن، هیچ تاثیر مثبتی در روابط میان شما و فرزندتان ندارد و تنها موجب می شود تا میان شما فاصله بیشتری به وجود آید. می توانید کمی بیشتر با علایق فرزندتان آشنا شوید و با استفاده از آنها فرزندتان را به انجام کارهای مختلف تشویق کنید.

خواسته هایتان را با لحن کودکانه مطرح کنید

یعنی مانند کودکان صحبت کنید. این تفاوت در رفتار و گفتار شما موجب می شود توجه فرزندتان بیشتر جلب شود و چون از اینگونه لحن صحبت لذت می برد و تکرار آن را دوست دارد،کاری را که از او خواسته اید قطعا انجام می دهد.
کودکان از گروه همسالان و هر فردی که بیشتر شبیه آنها باشد، بیشتر الگوبرداری می کنند و حرف شنوی دارند. شما با نظرات کودکتان آشنا هستید و زمانی که کاری از او می خواهید، می توانید با توجه به نظرات و عقاید او برایش دلیل بیاورید و او را قانع کنید. زمانی که کودک نقاط مشترکی میان خود و والدینش می بیند، بیشتر به حرف های آنها گوش می دهد و حتی سعی می کند به والدین خود نزدیک تر شود.

خودتان حرف گوش دهید و آرام باشید

فرزندتان از شما الگوبرداری می کند و زمانی که می بیند شما با همسرتان یا خود او آرام و مؤدب صحبت می کنید و وقتی کاری از شما خواسته شود آن را انجام می دهید، می آموزد که مانند شما رفتار کند.

کمتر "نه" بگویید

نه گفتن های مکرر به کودک میان شما و فرزندتان فاصله ایجاد می کند؛ شاید شما می خواهید فرزند بسیار مؤدب و نمونه ای تربیت کنید اما هر چه بیشتر با او مخالفت می کنید، این کار را بهتر به او آموزش می دهید و در نتیجه بیشتر شاهد مخالفت و بدرفتاری های فرزندتان خواهید بود.

سعی کنید پاسخ های مثبت را با پاسخ های منفی جایگزین کنید؛ البته این نکته به هیچ وجه به این معنی نیست که شما باید تمام خواسته های فرزندتان را عملی کنید. در رفتارتان متعادل باشید، نه همیشه مثبت و نه همیشه منفی. اگر صبح فرزندتان از شما درخواست کرد که با دوستانش بازی کند و شما صلاح نمی دانستید، می توانید به او بگویید الان نمی توانی با دوستانت بازی کنی اما بعدازظهر و بعد از انجام تکالیفت می توانی این کار را انجام دهی.



با او ارتباط برقرار کنید

راه هایی را بررسی کنید که منجر به برقراری ارتباط با فرزندتان می شود؛ لحن صحبت نوع کلمات و حتی زبان بدن شما تاثیر مهمی در روابط شما با فرزندتان دارد؛ پس باید با لحن ملایم و صدایی آرام صحبت کنید، لبخند بزنید و مهربان باشید.

زمانی که کاری از فرزندتان می خواهید، از فاصله دور با او صحبت نکنید، نزدیک او بروید و در حالی که او را نوازش می کنید، درخواست تان را مطرح کنیدو از کلمات و جملات ساده و کوتاه استفاده کنید و با کنایه و پیچیده صحبت نکنید. زیرا کودک شما جملات ساده را متوجه می شود نه جملات پیچیده و کنایه آمیز را.

اگر فرزندتان کاری را که از او خواسته اید انجام نداد، غر نزنید؛ بلکه طوری وانمود کنید که احساس می کنید او انجام آن کار را فراموش کرده است؛ پس بار دیگر با لحن خوب و آرام درخواستتان را مطرح کنید. بدون شک رعایت نکات ذکر شده، ارتباط شما با کودکتان را بهبود می بخشد و موجب می شود او بیشتر به حرف های شما گوش دهد و خواسته شما را عملی کند.

منبع: مجله موفقیت


Roseدر انتشار آنچه خوبیست و اثری از عشق در آن هست آخرین نفر نباشیدArrow
من یک اخراجی هستم
مشاهده وب‌سایت کاربر یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
 سپاس شده توسط هُدهُد صبا
ارسال پاسخ 


پرش به انجمن:


کاربرانِ درحال بازدید از این موضوع:
1 مهمان

بازگشت به بالابازگشت به محتوا