مناجات

[مریم گلی]

خدایا: به هر ریسمانی آویختم،برید...
به هر شاخه ای که نشستم شکست وبر هر ستونی که تکیه زدم افتاد.
تنها تویی که حق محبت را تمام وکمال ادا میکنی.
به ما هم الفبای محبت بیاموز.


ای خداوند طبیب.
آنان که مدعی طبابت جسم اند بی اذن تو از طبابت عاجزند.
وقتی کسی از زوایای روح آگاه نیست وکسی را به سودای سرت راه نیست
درمان چگونه صورت پذیرد؟
درمان جان کار هیچ کس جز بانی آن نیست
وبانی جان تویی.


سید مهدی شجاعی

[مریم گلی]

ای خداوند قریب:
از تو نزدیکتر کیست واز خانه تو امن تر کجاست؟
به کدام رو با کدام رو میتوان گریخت؟
اینک این کوی تو واین دل هرزه گرد من.

ای خداوند رقیب:
اگر کودکی به خلاف کاری مانظاره کندحیا می کنیم
تویی که دیده بان نیات نهفته مایی
کجای جهان از تو پوشیده است؟


سید مهدی شجاعی

[مریم گلی]

ای خداوند حسیب:
آنان که به حساب وکتاب خلق میرسند،به هزار منفعت ومصلحت،جز عدالت می اندیشند.
حساب همگان را در این جهان نیز خودت برس،که اگر به عدل حکم کنی
حق است واگر به فضل حکم کنی کرامت.

دیگران ظلمشان وحشت انگیز است وتو عدالتت هراس انگیز.
پس با ما به فضل خودت رفتار کن.

سید مهدی شجاعی

[osaky]

الهی ای نزدیکتر به ما از ما ، مهربانتر از ما به ما ، نوازنده ما بی ما ، به کرم خویش نه به سزای ما.

الهی ای حجت را یاد و انس را یادگار، خود حاضری ما را جستن چه کار؟!

[مریم گلی]

ای خداوند مجیب:
کدام دوست هر گاه که بخواهیم حاضر است؟
کدام محبوب هر گاه که بخواهیم پاسخ گو است؟
اگر توهیچ نگفته بودی جز همین یک کلام که
«هر گاه مرا بخوانید پاسخ می گویم»
برای آتش زدن به جان عاشقانت کفایت میکرد.
تو عین استجابتی...به ما خواندن بیاموز.

سید مهدی شجاعی

[مریم گلی]

ای خداوند مثیب:
مردم چه در دست دارند که آدمی دل به پاداششان خوش کند؟
کار مردم را هم برای تو باید کرد.
تویی که مالک همه چیزی وبهترین پاداش وسپاسگذار تویی که
برای در گذشتن وپوشاندن دنبال بهانه نمی گردی
وبرای بخشیدن وپاداش دادن نیز دنبال بهانه.

[مریم گلی]

معبودمن:

اکنون که بر گناهم پرده افکنده ای و رسوایم نساخته ای
وبه کرم خود با من مدارا نموده ای ودر کیفر کردنم شتاب نکرده ای
وبه لطف خود با من بردبار بوده ای ونعمت خود را دگرگون و
زلال احسان خویش را تیره نگردانیده ای
بر زاری های دراز وبیچاره گی های سخت وبد حالی های من رحمت آور.

صحیفه سجادیه

[مریم گلی]

در كربلا: آخرين مناجات حسين بن على (ع )

((اَللّهُمَّ مُتَعالىَ الْمَكانِ عَظِيمَ الْجَبَرُوتِ شَدِيدَ الِْمحالِ عَنِّى غَنِىُّ
عَنِ الْخَلائِقِ عَرِيضُ الْكِبْرِياءِ قادِرٌ عَلى ما تَشاءُ
قَرِيبٌ الرَّحْمَةِ صادِقُ الْوَعْدِ سابِغُ النِّعْمَةِ حَسَنُ الْبَلاءِ
قَرِيبٌ اِذا دُعيتَ مُحِيطٌ بِما خَلَقْتَ
قابِلُ التَّوْبَةِ لِمَنْ تابَ اِلَيْكَ قادِرٌ على ما اَرَدْتَ
تُدْرِكُ ما طَلَبْتَ شَكُورٌ اِذا شُكرْتَ ذَكُورٌ اِذا ذُكِرْتَ
اَدْعُوكَ مُحْتاجاً وَاَرْغَبُ اِلَيْكَ فَقِيراً وَاَفْزعُ اِلَيْكَ
خائِفاً وَاَبْكِى مَكْرُوباً وَاَسْتَعِينُ بِكَ ضَعِيفاً
وَاَتَوَكَّلُ عَلَيْكَ كافِياً اَللّهُمَّ احْكُمْ بَيْنَنا وَبَيْنَ قَومنا
فَاِنَّهُمْ غَرُّونا وَخَذَلُونا وَغَدَرُوا بِنا وَقَتَلُونا
وَنَحْنُ عِتْرَةُ نَبِيِّكَ وَوُلْدُ حَبِيبِكَ مُحَمَّدٍ صلى اللّه عليه و آله الَّذِى اصْطَفَيْتَهُ
بِالرِّسالَةِ وَاءتْمَنْتَهُ الْوَحْىِ عَلَى
فَاجْعَلْ لَنا مِنْ اَمْرِنا فَرَجاً وَمَخْرَجاً يا اَرْحَمَ الراحِمينَ.
...صَبْراً عَلى قَضائِكَ يا رَبِّ لا اِلهَ سِواكَ
يا غِياثَالْمُسْتَغيثين مالِى رَبُّ سِواكَ وَلا مَعْبُودٌ غَيْركَ
صَبْراً عَلى حُكْمِكَ يا غِياثَ مَنْ لا غِياثَ لَهُ
يا دائِماً لا نَفادَ لَهُ يا مُحْيِى الْمَوتى
يا قائِماً عَلى كُلِّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ اُحْكُمْ بَيْنى وَبَيْنَهُمْ
وَاَنْتَ خَيْرُالْحاكِمينَ)).


((اى خدايى كه مقامت بس بلند، غضبت شديد، نيرويت بالاتر از هر نيرو، تو كه از مخلوقات خويش مستغنى هستى و در كبريا و عظمت فراگير، به آنچه بخواهى توانا، رحمتت به بندگانت نزديك ، وعده ات صادق ، نعمتت شامل ، امتحانت زيبا، به بندگانت كه تو را بخوانند نزديك هستى و بر آنچه آفريده اى احاطه دارى و هركس كه از در توبه درآيد پذيرايى ، آنچه را كه اراده كنى توانايى ، آنچه را كه بخواهى درك توانى كرد، كسى را كه شكرگزار تو باشد شكرگزارى ، ياد كننده ات را يادآورى ، من تو را خوانم كه نيازمند تواءم و به سوى تو روى آرم كه درمانده تواءم ، ترسان به پيشگاهت فزع مى كنم ، غمگين دربرابرت مى گريم ، از تو مدد مى طلبم كه ناتوانم ، خود را به تو وامى گذارم كه بسنده اى ، خدايا! در ميان ما و قوم ما داورى كن كه آنان از راه مكر و حيله وارد شدند و دست از يارى ما برداشتند وما را كه فرزندان پيامبر و حبيب تو محمد صلّى اللّه عليه و آله هستيم به قتل رسانيدند، پيامبرى كه به رسالت خويش انتخاب نموده وامين و حيش قرار داده اى ، اى خدا! اى مهربانترين ! در حوادث ، بر ما گشايش و در پيشامدها، برما خلاصى عنايت كن )).

امام عليه السلام مناجات خويش را با اين جملات به پايان رسانيد:
در مقابل قضا و قدر تو شكيبا هستم اى پروردگارى كه بجز تو خدايى نيست . اى فريادرس دادخواهان كه مرا جز تو پروردگارى و معبودى نيست . برحكم و تقدير تو صابر و شكيبا هستم . اى فريادرس آنكه فريادرسى ندارد، اى هميشه زنده اى كه پايان ندارد. اى زنده كننده مردگان . اى خدايى كه هركسى را با اعمالش مى سنجى ، در ميان من و اين مردم حكم كن كه تو بهترين حكم كنندگانى .

[مریم گلی]

مولا علی علیه السلام:

خدایا مرا همین عزت بس که بنده تو باشم
و همین فخر مرا بس که تو پروردگار من باشی
تو چنانی که من دوست دارم
پس مرا نیز چنان گردان که تو دوست داری.

[amirt]

دعاي مادر ترزا

به نام او که موسیقی کیهانی را عاشقانه می نوازد
خداوندا! مرا شايسته آن كن تا به همنوعانم كه در سراسر دنيا در فقر و گرسنگي به دنيا مي آيند و ميميرند ؛ خدمت كنم
خدايا! امروز با دستهاي ما روزي عشق ،‌آرامش و سرور به آنها ببخش
خدايا! مرا معبر آرامش كن ؛‌تا آنجا كه نفرت هست ، عشق جاري سازم آنجا كه خطا هست ، بخشايش بگسترم
آنجا كه جدايي هست ، وصل بيافرينم آنجا كه لغزش و دروغ هست ، حقيقت بياورم آنجا كه ترديد هست ، ايمان بياورم آنجا كه ظلمت هست ، نور بتابانم
و آنجا كه اندوه است ، شادي منتشر كنم
خدايا! مرا موهبت آن عطا كن تا به جاي آسودن به ديگران آسايش بخشم.و بجاي آنكه ديگران دركم كنند ، دركشان كنم و بجاي آنكه عشق دريافت كنم ، عشق بورزم زيرا با فراموش كردن خويش است كه مي توان به هرچيز رسيد با بخشايش است كه بخشوده مي شويم و با مردن است كه زندگي ابدي ميابيم .

خوندنش خالی از لطف نیست !