ارسال پاسخ 
 
امتیاز موضوع:
  • 2 رأی - میانگین امیتازات: 5
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
۲۲ آذر ۱۳۸۸, ۱۲:۵۰ عصر (آخرین ویرایش در این ارسال: ۲۲ آذر ۱۳۸۸ ۱۲:۵۲ عصر، توسط LeMa.86.)
ارسال: #1
مؤمن
رسول اکرم (ص) می فرمایند :

* اگر از کار نیک خود خوشحال و از کار بد خود دلگیر می شوی ، مؤمن هستی . *

* مؤمن از همه ی مردم گرفتار تر است زیرا باید هم به کار دنیا برسد و هم به کار آخرت خویش *
یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
 سپاس شده توسط مشکات ، هُدهُد صبا
۲۲ آذر ۱۳۸۸, ۰۱:۳۱ عصر (آخرین ویرایش در این ارسال: ۲۲ آذر ۱۳۸۸ ۰۱:۳۱ عصر، توسط مشکات.)
ارسال: #2
مؤمن
ویژگی های مؤمن از دیدگاه امیرالمومنین علی(ع):

مؤمن کسی است که:
*هنگام تسلط و توانایی گذشت می کند.
*رفتارش ملایم است.
*بسیار بخشنده است ، بی آنکه اسرافگر باشد یا زیاده روی کند.
* او را از کسالت و بی حالی دور می بینی.
*زندگی را سخت نمی گیرد.
*نه عیب جوی مردم است و نه پشت سر آنها بد گویی می کند.


ادامه دارد...

از خود به خدا هیچ نگوییم و نپرسیم .:. ما هم به خدا گر به خود آییم ، خداییم

[تصویر:  1_emza_22.jpg]
یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
 سپاس شده توسط LeMa.86 ، هُدهُد صبا ، boshra
۲۳ آذر ۱۳۸۸, ۱۲:۲۶ عصر
ارسال: #3
RE: مؤمن
مولای متقیان ، علی ابن ابی طالب (ع) در توصیف مؤمن فرموده اند :

- شادی مؤمن در چهره ی او ، و اندوه وی در دلش بنهان است .
- سینه اش از هر چیزی فراخ تر ، و نفس او از هر چیزی خوارتر است .
- برتری جویی را زشت ، و ریاکاری را دشمن می سازد .
- اندوه او طولانی ، و همت او بلند است .
- سکوتش فراوان ، و وقت او با کار گرفته است .
- شکرگزار و شکیبا و ژرف اندیش است .
- از کسی در خواست ندارد و نرم خو و فروتن است .
- نفس او از سنگ خارا سخت تر اما در دینداری از بنده خوارتر است .

" برگرفته ای از کتاب ارزشمند نهج البلاغه / حکمت 333 "
یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
 سپاس شده توسط هُدهُد صبا ، boshra
۶ دي ۱۳۸۹, ۰۳:۵۰ عصر
ارسال: #4
مومن کیست؟
امام كاظم(سلام الله عليه):


ليسَ كلُّ مَن قالَ بوَلايتِنا مؤمناً ، ولكنْ جُعِلوا اُنْساً للمؤمنينَ؛
چنين نيست كه هر كس قائل به ولايت ما باشد، مؤمن است، بلكه آنان همدم مؤمنان‏اند.


الكافي: ج 2، ص 242، ح 1 (ميزان الحكمة: ج 1، ص 210)

پس از مطالعه مطلب ارسالی ما را از نظر خویش بهره مند بفرمایید.
یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
 سپاس شده توسط يگانه ، هُدهُد صبا
۱۱ بهمن ۱۳۸۹, ۰۸:۴۳ عصر
ارسال: #5
RE: مؤمن
بسيار زيبا بود.
منتظر ادامه ي نشانه هاي مومن هستيم .

آيا به آيات قرآن نمى‏ انديشند يا [مگر] بر دل هايشان قفلهايى نهاده شده است؟
سوره محمد(ص)/ آیه 24
مشاهده وب‌سایت کاربر یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
۱۲ بهمن ۱۳۸۹, ۰۹:۱۳ عصر
ارسال: #6
RE: مؤمن
سلام
ادامه...

ویژگی های مومن واقعی:

* شیوه زندگی و راه رفتنش آمیخته با فروتنی است.

* حاضر است خود را به زحمت بیندازد تا دیگران در آسایش باشند.

* در دوستی خالص است.

* در داوری ها ستم نمی ورزد و جانبداری نمی کند.

* در برنامه زندگی اقتصادی خود اندیشه و تدبیری نیکو دارد.

* عذر پذیر است.

* بسیار بخشنده است ، بی آنکه اسرافگر باشد یا زیاده روی کند.

* نسبت به درماندگان بسیار مهربان و دلسوز است.

* در هر مشکلی می توان به یاری او دل بست.

* هیچ وقت کار نیک را برای ریا و خود نمایی انجام نمی دهد.

* نه متکبر و خودخواه است و نه حیله گر و مکار.

* جز به راست سخن نمی گوید.

* شکم پرستی او را به رسوایی نمی کشاند.

* در کارهایش شتاب و عجله نمی کند.

* بخل نمی ورزد.

* پرخاشگر نیست.

* با سخنان ناسزا کسی را نمی رنجاند.

* اگر می پرسد،مقصودش یاد گرفتن است نه آزار دادن.


ادامه دارد...

از خود به خدا هیچ نگوییم و نپرسیم .:. ما هم به خدا گر به خود آییم ، خداییم

[تصویر:  1_emza_22.jpg]
یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
 سپاس شده توسط یوسف زهرا ، هُدهُد صبا ، boshra ، Mohammad23
۲ شهريور ۱۳۹۲, ۱۰:۴۱ صبح (آخرین ویرایش در این ارسال: ۳ شهريور ۱۳۹۲ ۰۷:۱۷ صبح، توسط hamed.)
ارسال: #7
RE:سیره ی پرهيزکاران


یکی از یاران پرهیزکار امام (ع) به نام همّام گفت: ای امیر مؤمنان! پرهیزکاران را برای من آن چنان وصف کن که گویا آنان را با چشم می نگرم. امام (ع) در پاسخ او درنگی کرد و فرمود: «ای همّام! از خدا بترس و نیکوکار باش که خداوند با پرهیزکاران و نیکوکاران است». اما همّام دست بردار نبود و اصرار ورزید، تا آن که امام (ع) تصمیم گرفت صفات پرهیزکاران را بیان فرماید. پس خدا را سپاس و ثنا گفت و بر پیامبرش درود فرستاد و فرمود

سیمای پرهیزکاران
پس از ستایش پروردگار! همانا خداوند سبحان پدیده ها را در حالی آفرید که از اطاعتشان بی نیاز و از نافرمانی آنان در امان بود، زیرا نه معصیت گناهکاران به خدا زیانی می رسانَد و نه اطاعت مؤمنان برای او سودی دارد. روزی بندگان را تقسیم و هر کدام را در جایگاه خویش قرار داد. اما پرهیزکاران! در دنیا دارای فضیلت های برترند، سخنانشان راست، پوشش آنان میانه روی و راه رفتنشان با تواضع و فروتنی است. چشمان خود را بر آنچه خدا حرام کرده می پوشانند و گوش های خود را وقف دانش سودمند کرده اند و در روزگار سختی و گشایش، حالشان یکسان است و اگر نبود مرگی که خدا بر آنان مقدّر فرموده روح آنان حتی به اندازه ی برهم زدن چشم، در بدن ها قرار نمی گرفت، از شوق دیدار بهشت و از ترس عذاب جهنم. خدا در جانشان بزرگ و دیگران کوچک مقدارند. بهشت برای آنان چنان است که گویی آن را دیده و در نعمت های آن به سر می برند و جهنم را چنان باور دارند که گویی آن را دیده و در عذابش گرفتارند. دل های پرهیزکاران اندوهگین و مردم از آزارشان در امان، تن هایشان لاغر و درخواست هایشان اندک و نَفسشان عفیف و دامنشان پاک است.

در روزگار کوتاه دنیا صبر کرده تا آسایش جاودانه ی قیامت را به دست آورند، تجارتی پرسود که پروردگارشان فراهم فرموده. دنیا می خواست آنها را بفریبد، اما عزم دنیا نکردند،می خواست آنها را اسیر خود گرداند که با فدا کردن جان،خود را آزاد ساختند.

شب پرهیزکاران

پرهیزکاران در شب برپا ایستاده مشغول نمازند، قرآن را جزء جزء و با تفکر و اندیشه می خوانند، با قرآن جان خود را محزون و داروی درد خود را می یابند.وقتی به آیه ای برسند که تشویقی در آن است، با شوق و طمع بهشت به آن روی آورند و با جان پرشوق در آن خیره شوند و گمان می برند که نعمت های بهشت برابر دیدگانشان قرار دارد و هر گاه به آیه ای می رسند که ترس از خدا در آن باشد، گوش دل به آن می سپارند و گویا صدای بر هم خوردن شعله های آتش، در گوششان طنین افکن است. پس قامت به شکل رکوع خم کرده، پیشانی و دست و پا بر خاک مالیده و از خدا آزادی خود را از آتش جهنم می طلبند.


روز پرهیزکاران
پرهیزکاران در روز، دانشمندانی بردبار و نیکوکارانی با تقوا هستند که ترس الهی آنان را چونان تیر تراشیده لاغر کرده است. کسی که به آنها می نگرد، می پندارد که بیمارند، اما آنان را بیماری نیست و می گوید مردم در اشتباهند! در صورتی که آشفتگی ظاهرشان، نشان از امری بزرگ است. از اعمال اندک خود خشنود نیستند و اعمال زیاد خود را بسیار نمی شمارند. نفس خود را متهم می کنند و از کردار خود ترسناکند.

mall">هر گاه یکی از آنان را بستایند، از آنچه در توصیف او گفته شد در هراس افتاده می گوید: «من خود را از دیگران بهتر می شناسم و خدای من، مرا بهتر از من می شناسد.بار خدایا! مرا بر آنچه می گویند محاکمه نفرما و بهتر از آن قرارم ده که می گویند و گناهانی که نمی دانند بیامرز!».


نشانه های پرهیزکاران
و یکی از نشانه های پرهیزکاران این است که او را اینگونه می بینی؛ در دینداری نیرومند، نرمخو و دور اندیش است، دارای ایمانی پر از یقین، حریص در کسب دانش، با داشتن علم بردبار، در توانگری میانه رو، در عبادت فروتن، در تهیدستی آراسته، در سختی ها بردبار، در جستجوی کسب حلال، در راه هدایت شادمان و پرهیزکننده از طمع ورزی، می باشد. اعمال نیکو انجام می دهد و ترسان است، روز را به شب می رساند با سپاسگزاری و شب را به روز می آورد با یاد خدا، شب می خوابد، اما ترسان و برمی خیزد شادمان، ترس برای اینکه دچار غفلت نشود و شادمانی برای فضل و رحمتی که به او رسیده است. اگر نفس او در آنچه دشوار است، فرمان نبرد، از آنچه دوست دارد محرومش می کند. روشنی چشم پرهیزکار در چیزی قرار دارد که جاودانه است و آن را ترک می کند که پایدار نیست، بردباری را با علم و سخن را با عمل درمی آمیزد.
پرهیزکار را می بینی که آرزویش نزدیک، لغزش هایش اندک، قلبش فروتن، نفسش قانع، خوراکش کم، کارش آسان، دینش حفظ شده، شهوتش در حرام مرده و خشمش فروخورده است. مردم به خیرش امیدوار و از آزارش در امانند. اگر در جمع بی خبران باشد نامش در گروه یادآوران خدا ثبت می گـردد و اگـر در یادآوران باشد نـامش در گـروه بی خبران نوشته نمی شود. ستمکار خود را عفو می کند، به آن که محرومش ساخته می بخشد، به آن کس که با او بریده می پیوندد، از سخن زشت دور و گفتارش نرم، بدی های او پنهان و کار نیکش آشکار است. نیکی های او به همه رسیده، آزار او به کسی نمی رسد. در سختی ها آرام و در ناگواری ها بردبار و در خوشی ها سپاسگزار است. به آن که دشمن دارد ستم نکند و نسبت به آن که دوست دارد به گناه آلوده نشود. پیش از آن که بر ضد او گواهی دهند به حق اعتراف می کند و آنچه را به او سپرده اند ضایع نمی سازد و آنچه را به او تذکر دادند فراموش نمی کند. مردم را با لقب های زشت نمی خواند، همسایگان را آزار نمی رساند، در مصیبت های دیگران شاد نمی شود و در کار ناروا دخالت نمی کند و از محدوده ی حق خارج نمی شود.

lاگر خاموش است، سکوت او اندوهگینش نمی کند و اگر بخندد آواز خنده ی او بلند نمی شود و اگر به او ستمی روا دارند صبر می کند تا خدا انتقام او را بگیرد. نفس او از دستش در زحمت، ولی مردم در آسایشند. برای قیامت خود را به زحمت می افکند، ولی مردم را به رفاه و آسایش می رساند. دوری او از برخی مردم، از روی زهد و پارسایی و نزدیک شدنش با بعضی دیگر از روی مهربانی و نرمی است. دوری او از تکبر و خودپسندی و نزدیکی او از روی حیله و نیرنگ نیست. (سخن امام که به اینجا رسید، ناگهان همّام ناله ای زد و جان داد. امام (ع) فرمود: سوگند به خدا من از این پیش آمد بر همّام می ترسیدم. سپس گفت: آیا پندهای رسا با آنان که پذیرنده ی آنند چنین می کند؟ شخصی رسید و گفت: چرا با تو چنین نکرد؟ امام (ع) پاسخ داد: وای بر تو! هر اجلی وقت معینی دارد که از آن پیش نیفتد و سبب مشخصی دارد که از آن تجاوز نکند. آرام باش و دیگر چنین سخنانی مگو که شیطان آن را بر زبانت رانده است.

منبع: نهج البلاغه




بگذار دیگران تا میتوانند سنگ باشند تو از نژاد چشمه باش
یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
 سپاس شده توسط mah19 ، هُدهُد صبا ، hamed ، بشارت
۲۳ دي ۱۳۹۲, ۱۲:۰۸ صبح
ارسال: #8
مؤمن
امام علی (علیّه السَّلام) فرمود:
آنچه آدمی راصیقل می دهدکاراست، آنچه کهنه اش یهتراست، دوست است. آنچه که ازعلم بهتراست، تجربه است. آنچه که برای مردننگ است، غصه است. آنچه که هرقدردرازباشدکوتاه است، عمراست.

Rose حالا که آمده ای چترت را ببند...
در سرای ما جز مهربانی نمیبارد...
یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
نقل قول این ارسال در یک پاسخ
 سپاس شده توسط آشنای غریب ، هُدهُد صبا ، Bitanem
ارسال پاسخ 


پرش به انجمن:


کاربرانِ درحال بازدید از این موضوع:
1 مهمان

بازگشت به بالابازگشت به محتوا