آخرالزمان ونشانه های ظهور

یوسف زهرا

سلام.

--------------------------------------------------------------------------------

"سیاتی علی امتی زمان لا یبقی من القران الا رسمه ولا من الا سلام الا اسمه یسمون به وهم ابعد الناس منه ،مساجدهم عامره وهی خراب من الهدی فقهاء ذالک الزمان شر الفقها تحت ظل السماء منهم خرجت الفتنة والیهم تعود"
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم
*****ترجمه****
زمانی بر امت من خواهد آمد که باقی نمی ماند از قرآن جز نوشتارش (وبه قرآن اعتنائی نمی شود ) وباقی نمی ماند از اسلام مگر اسمش ومسلمان نامیده می شوند در حالی که از اسلام دورند (وبوئی از اسلام نبرده اند) مساجدشان آباد ولی از نظر هدایت واصلاح مردم ویرانه ای بیش نیست .فقهای آن زمان بدترین فقها هستند در زیر چترآسمان فتنه از آنان بر می خیزد وبه سوی خودشان بر می گردد.
_________
بحار الانوارجلد 2صفحه 109

boshra

با توجه به فرموده پیامبر و آنچه امروز بر ما می گذرد فکر می کنم قیامت نزدیک شده است . ای وای بر ما که اندوخته ما اندک است و وزرووبال ما زیاد.

خدایا تو را به رحمتت قسم عاقبت ما را ختم بخیر بفرما.

**هُدهُد صبا**

حکايت مختار(منتقم خون حسين) و ياران مهدي(عج)، امام منتظَر

حکايت عجيبي است! ميليونها نفر هر جمعه شب در انتظار سريال مختارند که انتقام امام حسين(ع) را بگيرد، غافل از آنکه 1174 سال است که آن منتقم اصلي منتظر فقط 313 نفر است، که انتقام جد غريبش را بگيرد؛ براي مرد شدن چقدر زمان نياز است!!! [url=http://misagh5.blogfa.com/][/url]

**hamed**

منبع عکس بالا ؟؟

امیدوارم ادعا نکنیم نام و یاد حضرت زیاد شده
بلکه به نظر من از ارزش هم افتاده حالا نه صرف بیانی بلکه ارزشی
تو هرجایی هر مکانی نمیشه
لیاقت می خواهد
زمینه می خواهد
هرچند بنده با سخت گیری و زیاد پیچ دادن خوشم نمیاد اما دیگه یاد و ذکر مولا هر چیز نیست

مریم گلی

علائم و نشانه هاى قبل از ظهور نور
مرحوم شيخ صدوق و برخى ديگر از بزرگان آورده اند:
روزى حضرت اميرالمؤمنين ، امام علىّ عليه السلام در جمع بسيارى از مردم سخنرانى مى نمود؛ در ضمن فرمايشات خود، خطاب به مردم كرد و اظهار داشت :
اى مردم ! پيش از آن كه من از بين شما رحلت نمايم و مرا از دست دهيد، آنچه مى خواهيد سؤ ال كنيد و جويا بشويد تا از علوم من بهره مند گرديد.
از بين افراد جمعيّت ، شخصى به نام صعصعه بن صوحان از جاى برخاست و سؤ ال كرد: يا اميرالمؤمنين ! دَجّال چگونه و در چه زمانى خارج مى شود؟
امام علىّ عليه السلام در جواب فرمود: پيش از خروج دجّال ، علائم و نشانه هائى است كه يكى پس از ديگرى ظاهر و واقع خواهد شد، از آن جمله :
مردم نسبت به نماز بى توجّه شده و كارهاى دنيا و امور شخصى را در أولويّت قرار مى دهند، نسبت به امانت بى اعتنا گشته و سهل انگارى مى كنند، دروغ و دروغ گوئى را حلال و توجيه مى نمايند؛ و نيز رباخوارى شايع و عادى گردد.
مردم ساختمان ها را محكم و مجلّل بنا مى كنند، دين و احكام شريعت را با دنيا و اموال آن مبادله مى نمايند، افراد سفيه و بى خرد براى اجراء امور جامعه برگزيده مى شوند، زنان در مسائل مختلف مورد مشورت قرار مى گيرند، ديد و بازديد خويشاوندان با يكديگر قطع مى گردد.
و پيروى از تمايلات و هواهاى نفسانى انجام مى پذيرد؛ و خونريزى ، عادى و ساده گردد، حلم و بردبارى مذموم و به ظلم و تجاوز فخر و مباهات شود.
رؤ ساء و حكماء، اشخاصى فاجر و فاسق باشند، كارگزاران و گردانندگان امور جامعه ، افرادى ظالم و بى باك خواهند بود؛ و عارفان عالم ، نسبت به دين خائن باشند؛ قاريان ، قرآن را وسيله معاش و خودنمائى قرار دهند، شهادت و گواه ناحقّ رايج گردد، تهمت و ارتكاب گناه عادى و ساده باشد.
قرآن را - فقط - زيبا بنويسند و زيبا بخوانند (بدون آن كه توجّهى به معنا و محتواى آن داشته باشند؛ و نيز بدون آن كه در امور زندگى و موقعيّت كارى خود، مورد عمل قرار دهند)، مساجد و عبادتگاه ها مزيّن و مجلّل - ولى بى محتوا - باشد، دل ها از يكديگر جدا و بلكه مخالف همديگر گردند، عهد و وفا اهميّتى نداشته ؛ و زن ها با مردان در امور اقتصادى و تجارى مشاركت نمايند.
افراد فاجر و فاسد - بجهت ايمنى از شرّشان - مورد احترام قرار مى گيرند، دروغ گويان تصديق و تاءييد مى شوند، هركس نسبت به ديگرى بدبين و مشكوك مى باشد؛ و به همديگر جسارت و توهين روا داشته و انجام مى دهند، زنان سوار اسب و موتور، دوچرخه و... مى شوند؛ و همچنين از جهت قيافه ، زنان و مردان شبيه يكديگر مى گردند.
براى هر قضيّه و جريانى شهادت دهند، بدون آن كه در جريان اءمر و يا از واقعيّت خبر داشته باشند و يا بدانند كه حقّ با كيست .
مردم احكام و مسائل دين را مى آموزند نه براى دين ، بلكه براى دنيا و معاش ، آن ها دنيا و متعلّقات آن را باارزش و عظيم بدانند؛ ولى آخرت را بى ارزش و هيچ محسوب نمايند.
گرگان صفتان ، لباس ميش بر تن كنند؛ ولى دل ها و درون آن ها متعفّن و فاسد باشد.
سپس حضرت اميرالمؤمنين علىّ صلوات اللّه عليه افزود:
در يك چنين زمانى هركس و هر مؤمنى به دنبال پناهگاهى مى گردد؛ در آن هنگام دجّال ظهور و خروج مى كند، در حالى كه چشم راست ندارد و چشم چپش در پيشانى او همچون ستاره صبح مى درخشد، در پيشانيش نقش كافر مى باشد.
او سوار بر الاغى سفيد رنگ خواهد بود و به سوى شامات حركت مى كند و در محلّى به نام بيداء - كه بين مكّه معظّمه و مدينه منوّره واقع شده است - درون زمين فرو مى رود؛ و تمام تابعين و پيروان او حرام زاده هستند.
سپس امام زمان عليه السلام ظهور و قيام مى نمايد؛ و نيز حضرت عيسى مسيح عليه السلام حضور مى يابد و پشت سر او نماز مى خواند.
همچنين مرحوم شيخ مفيد آورده است :
امام جعفر صادق عليه السلام فرمود: پيش از آن كه حضرت قائم - آل محمّد عليهم السلام - قيام و ظهور نمايد؛ بجهت زيادى معصيت و گناه ، مردم به وسيله آتش و نور سرخى كه در آسمان نمايان مى شود مورد زجر و سختى قرار مى گيرند، در بغداد و بصره خَسف و نقصان به وجود آيد، در بصره خونريزى شود و ساختمان هايش خراب و اهل آن فانى گردند، در عراق خوف و وحشتى حاكم شود كه راه فرار و نجاتى بر آن ها نباشد.

مریم گلی

ابن عباس مى گويد: در شب معراج مطالبى به رسول اكرم (ص ) وحى شد كه بايد به وجود مقدس حضرت امير المؤ منين (ع ) خبر داده شود و نيز به ائمه بعد از آن حضرت . بعد فرمودند كه خداوند براى آخرين آنها نشانه هايى بيان فرمودند:
1 - عيسى بن مريم پشت سر آن بزرگوار نماز مى خواند .
2 - زمين را پر از عدل و داد مى كند چنانچه پر از ظلم و جور شده باشد .
3 - بندگان را به وسيله او (امام عصر) از هلاكت نجات مى دهم .
4 - گمراهان را به وسيله او هدايت مى كنم .
5 - نابينايان و بيماران را به وسيله او شفا مى دهم .
عرض كردم خداوندا! آن كى خواهد شد؟ خطاب رسيد:
6 - هرگاه علم از ميان برداشته شود و جهل و نادانى به جاى آن نشيند .
قرائت قرآن زياد اما به آن كم شود .
7 - قتل و كشتار زياد شود .
8 - فقها و هدايت كنندگان واقعى كم شوند (اشاره است به وجود علماى ربانى ) .
9 - علماى فاسق (بى عمل ) و خيانتكار زياد شوند (آنان كه دين را به فكر خود معنى مى كنند) .
10 - شعرا زياد شوند .
11 - امت شما قبرستانها را مساجد قرار دهند .
12 - قرآنها را زينت كنند .
13 - مساجد را مجلل بسازند .
14 - جور و فساد زياد شود .
15 - منكرات ظاهر شود .
16 - امت شما امر به منكر كنند .
17 - پيروان شما نهى از معروف كنند .
18 - مردها به مردها اكتفا كنند (لواط) .
19 - زنان به زنان قناعت كنند (مساحقه ) .
20 - زمامداران كافر شوند .
21 - دوستان حكمرانان گنهكار باشند .
22 - ياوران آنها ستمگران باشند .
23 - صاحبان راءى و نظر از آنان فاسقان باشند .
24 - سه خسف در دنيا واقع شود: يكى خسف در مشرق ، خسف ديگر در مغرب و خسف سوم در جزيره العرب .
25 - خراب شدن بصره به دست يكى از ذرارى تو (سيد) كه زنگيها دنبالش را بگيرند.
26 - قيام مردى از اولاد امام حسين (ع ) .
27 - ظهور دجال و قيامش از سجستان .
28 - خروج سفيانى
منبع:نشانه های ظهور او
اثر :مرحوم حاج شیخ محمد خادمی شیرازی

**هُدهُد صبا**

علائم حتمی ظهور حضرت حجت عجل الله تعالی فرجه الشریف

امام صادق (ع) می فرماید: پنج نشانه (اصلی) قبل از ظهور قائم می باشد:
1- صیحه آسمانی 2- خروج یمانی 3- خسف در سرزمین بیداء 4- خروج سفیانی 5- قتل نفس زكیه
این مورد چون متواتره و زیاد روایت شده نیازی به منبع نداره ولی این هم جزئیات برای کسانی که منبع می خواهند
امام صادق علیه السلام در این مورد فرموده اند : خـمـس قـبل قیام القائم علیه السلام : الیمانی و السفانی و المنادی ینادی من السماء و خسف بالبیداء و قتل النفس ‍ الزکیة .(اکـمال الدین ، صدوق ، ج 2، ص 649، کتاب الغیبه طوسی ، ص 267، با اندک تفاوت در ترتیب علائم پنجگانه و بحارالانوار، ج 52، ص 203)
پیش از قیام مهدی علیه السلام پنج رخداد بزرگ در پیش خواهد بود:
1 ـجنبش ترقی خواهانه مرد یمنی،2 ـ جنبش ارتجاعی سفیانی، 3 ـ ندای روح بخش آسمانی، 4 ـ فرو رفتن زمین، 5 ـ قتل نفس زکیه

امام در ادامه فرمود: قـبـل قـیـام القـائم خـمـس عـلامـات مـحـتـومـات : الیـمـانـی و السـفـیـانـی و الصـیـحـة و قتل النفس الزکیة و الخسف بالبیداء.(اکمال الدین ، ج 2، ص 650 و بحار الانوار، ج 52، ص 204)
پیش از قیام قائم ، پنج علامت و نشانه مهم در پیش خواهد بود: جـنـبـش مـردم تـرقـی خـواه یـمـنـی، جـنـبـش ارتـجـاعـی سـفـیـانـی، نـدای آسـمـانـی، قتل نفس زکیه و فرو رفتن زمین.

و نیز فرمود: النداء المحتوم و السفیانی من المحتوم و خسف البیداء من المحتوم و الیمانی من المحتوم و قتل الفنس الزکیه من المحتوم .(کتاب الغیبه نعمانی ، ص 252 و 257، و بحارالانوار، ج 52، ص 233)
نـدای آسـمـانـی بـه هـنگامه قیام قائم ، جنبش ارتجاعی سفیانی ، جنبش مترقی مرد یمنی ، فرو رفتن زمین و دیگر، کشته شدن نفس زکیه ، این پنج نشانه ، از علایم قطعی ظهورند.

خروج سفیانی

واولین آنها خروج سفیانی است که هرگز پس از رخ دادن آن فرج به تاخیر نمیفته
و حتی اینگونه داریم که حضرت ولی عصرعجل الله در نامه خود به آخرین نایب خود به نام علی بن محمد سیمری تصریح کرده اند كه هر كس پیش از وقوع صیحه و خروج سفیانی ادعای مشاهده حضرت صاحب را كند، دروغگو است
از این روایت این نکته هم برمی آید که ظهور حضرت در شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان واقع می شود ولی قیام ایشان همانظور که میدانید در روز عاشورا رخ می دهد این فاصله زمانی دقیقا سه ماه هفده روز می شود و دو نشانه از علائم حتمی یعنی خسف بیدا و قتل نفس زکیه در این بین رخ می دهد. (در نتیجه قتل نفس ‏زكیه و خسف بیدا، از علامات ظهور به معناى اخص كلمه نمى‏باشند، ‏بلكه علامت خروج و قیام جهانى آن حضرت مى‏باشند)
نام سفیانى عثمان بن عنبسه مى‏ باشد (شیخ صدوق، كمال‏ الدین، ج 2، ص 651؛ راوندى، الخرائج والجرائح، ج 3، ص1150) ولی احادیث زیادی که نام های دیگری برای خودش و پدرش نقل شده باشد وجود دارد.
تبارش نیز همانطور که از نامی که در روایات به او داده شده بر می آید از تبار ابوسفیان و بنی امیه است هرچند در این که از کدام فرزند ابوسفیان است روایات متعدد است
شیخ صدوق با سند صحیح از امام صادق‏ علیه السلام روایت كرده كه فرمود: اِنَّكَ لَوْ رَأَیتَ السُّفیانی لَرَأیت أَخْبَث النّاسِ، أَشْقر، أَحْمَر، أَزْرَق؛ تو اگر سفیانى را ببینى، پلیدترین انسان ‏ها را دیده‏ اى. او بور، سرخ‏ روى و زاغ‏ چشم است.(شیخ صدوق، كمال ‏الدین، ج 2، ص 651، ب 57، ح 10)
امیرمؤمنان‏ علیه السلام درباره سفیانی مى‏ فرماید: یَخرُج ابْنُ اكِلةِ الاَكبادِ مِنَ الوادى الیابِس، وَهُوَ رَجُلٌ رَبْعةٌ، وَحْشُ الوَجهِ، ضَخْمُ الهامَةِ، بِوَجْههِ اَثرُ الجُدْرى، اِذا رَأیتهُ حَسِبْتهُ اَعْور؛ پسر هند جگر خواره از وادى یابس خروج مى‏ كند، او مردى میان بالا، با چهره ‏اى وحشتناك، سر ستبر و آبله ‏روى مى‏ باشد. هنگامى كه او را ببینى او را یك‏ چشم مى‏پندارى.(شیخ طوسى، كمال ‏الدین، ج 2، ص 651؛ طبرسى، اعلام الورى، ج 2، ص 282؛ نیلى، منتخب الأنوار المضیئة، ص 28)
امام صادق‏ علیه السلام مى‏فرماید: یَقولُ: یا رَبِّ ثارى ثارى، ثُمّ‏النَّار. وَقَد بَلغ مِن خُبْثهِ اَنَّه یَدْفنُ اُمَّ وَلَدٍ لَهُ وَهِىَ حَیَّة، مَخافَةَ اَن تَدُلُّ عَلیه؛ سفیانى گوید: خدایا انتقام، انتقام، سپس دوزخ. او به قدرى خبیث است كه مادر بچه‏اش را زنده‏ بگور مى‏كند، از ترس اینكه مخفیگاهش را نشان بدهد.(شیخ صدوق، كمال‏الدین، ج 2، ص 651، ب 57، ح 10)
امیرمؤمنان ‏علیه السلام به هنگام شمارش كارنامه سیاه سپاه سفیانى مى‏فرماید: 70000 نفر را در بغداد مى‏كشند و شكم 300 زن را مى‏شكافند!!(سلمى، عقد الدرر، ص 92)
در حدیثی آمده است که خروج او در ماه رجب خواهد بود. البته از جمع‏بندى احادیث مربوط به سفیانى استفاده مى‏شود كه سفیانى در ماه رجب خروج مى‏كند، حدود شش ماه مى‏جنگد، در اواخر محرم به قدرت مى‏رسد، و دقیقاً هشت ماه بعد حضرت بقیةاللَّه ظهور مى‏نماید. بدین‏ترتیب منظور از رجب، رجبِ سال قبل از ظهور مى‏باشد، نه رجب سال ظهور.البته احادیث دیگری هم داریم که خروج سفیانی را شش ماه قبل از ظهور گفته اند. ولی جمع بندی که آوردیم که از سایت تبیان هم برش داشتم فکر میکنم صحیح تر باشد.
این را هم بگویم چون برای خودم جالب است احادیث در مورد سفیانی بسیار است. و اصولا راجع به افراد بد و شرور توضیحات بیشتری نسبت به افراد خوب و صالح در آخر الزمان داریم البته تا اونجا که من میدونم

خروج یمانی

درباره خروج یمانی داریم که
امام صادق(ع) فرمودند:
خروج این سه تن، خراسانی، سفیانی و یمنی در یك سال ویك ماه ویك روز اتفاق می افتد و درفش یمنی از همه هدایت كننده تر است، زیرا كه دعوت به حق می كند. (فضل‏ بن شاذان، اثبات ‏الرجعة - محظوط - مختصر اثبات‏ الرجعة، تراثنا، ص 216، ح 17، خاتون آبادى، كشف الحق، ص 173، ح 29)
حدیث گفته شده از جهت صحت و سلامت بسیار معتبر است.
احادیث دیگری هم داریم که زمان خروج یمانی را قبل از خروج سفیانی میدانند ولی آنچه مسلم است هردو با هم و با تمثیل معصوم همانند دو اسب مسابقه وارد کوفه می شوند.
پرچم یمانی سفید می باشد (فضل‏ بن شاذان، اثبات ‏الرجعة - محظوط -؛ تراثنا، ش 15، ص 215، ح 16؛ میر لوحى، كفایة المهتدى، ص 262؛ خاتون‏ آبادى، كشف الحق، ص 169)
حدیثی صحیح از امام صادق علیه السلام داریم که نسب یمانی به زید بن علی علیه السلام بن حسین علیه السلام بن علی علیه السلام بن ابی طالب میرسد.(سید ابن طاووس، فلاح السائل، ص 171؛ علامه مجلسى، بحارالأنوار، ج 86، ص 62)
نام او در روایات نیامده و فقط سطیح کاهن نام او را حسن و یا حسین گفته است که علی رغم شخصیت ایشان و توجهات محدثین به سخنانش، نمی توان آن را کاملا درست و حجت دانست. (حافظ برسى، مشارق انوار الیقین، ص 247؛ علامه مجلسى، بحارالأنوار، ج 51، ص 163؛ كاظمى، بشارة الاسلام، ص 254)
یمانی و یارانش در میان رکن و مقام با حضرت صاحب عجل الله بیعت می کنند.(سید ابن طاووس، التشریف بالمنن ص 281، ب 70، ح 407)
در روایات احادیث بسیاری مربوط به جنگ میان یمانی و سفیانی آمده است.
روایات می گوید یمنی که در شماری از احادیث از او به عنوان اَمیرُ الْعُصَب یعنى فرمانده گروهان تعبیر شده در پی نبرد سفیانی با وی وارد عراق می شود. نیروهای یمنی و ایرانی جهت رویارویی با سفیانی وارد عمل می شوند واز روایات چنین ظاهر میشود كه نقش نیروهای یمن در نبرد سفیانی نقش پشتیبانی از نیروهای ایرانی است، زیرا از لحن اخبار چنین فهمیده می شودكه طرف درگیر با سفیانی، مردم مشرق زمین یعنی یاران خراسانی وشعیب هستند، وگویا یمنی ها پس از یاری رساندنِ به آنان به یمن باز می گردند. اما در منطقه خلیج، علاوه بر حجاز یمنی ها نقش اساسی خواهند داشت، گر چه روایات، آن را خاطر نشان نساخته اند ولی به طور طبیعی با توجه به روند حوادث ظهور وجغرافیای منطقه، بایستی فرمانروایی یمن و حجاز وكشورهای حوزه خلیج در دست نیروهای یمن، پیرو حضرت مهدی(ع) قرار گیرد.
بنابر روایات انقلاب یمنی به نهضت ظهور امام(ع) نزدیك تر است تا انقلاب زمینه ساز ایرانیان، حتی اگر فرض كنیم یمنی قبل از سفیانی قیام می كند یا آن كه یمنی دیگری زمینه ساز یمنی موعود می باشد. در پاره ای روایات سخن از درفش یمنی به میان آمده كه از همه درفش ها هدایت كننده تر است زیرا كه دعوت به حق می كند. (کتاب الغیبه نعمانی ص 63 1 بحا رالانوار ج52 ص 75) احتمالات بسیاری درباره هدایت كننده تر بودن درفش یمنی داده اند، اما پسندیده این است كه درفش یمنی اگر هدایت گری بیشتری دارد به این دلیل است كه مستقیما از رهنمودهای حضرت مهدی(ع) برخوردار می گردد. همچنین یمنی به دیدار حضرتش نائل می شود و كسب شناخت و رهنمود می كند. مؤید این امر هم روایات مربوط به انقلاب یمنی هاست كه رهبر انقلاب یمن، یعنی شخص یمنی را می ستاید وبا این عبارات توصیف می نماید: به سوی حق هدایت می كند و شما را به سوی صاحبتان می خواند واین كه برای هیچ مسلمانی سرپیچی از آن جایز نیست وكسی كه چنین كند اهل آتش خواهد بود، اما انقلاب زمینه ساز ایرانیان، در روایات آن بیش از ستایش رهبران آن، ستایش از عموم گردیده است.
همین که قیام خراسانی از علائم حتمی نیست خود جای تامل دارد!!!

البته بنا بر روایتی صحیح و معتبر هم سفیانی و هم پسرش توسط یمانی به هلاکت می رسند. (فضل‏بن شاذان، اثبات‏الرجعة - محظوط - مختصر اثبات‏الرجعة، تراثنا، ش 15، ص 215، ح 16؛ میر لوحى، كفایة المهتدى، ص 262؛ خاتون آبادى، كشف الحق، ص 169) که می تواند با جمع بندی بالای ما که یمانی را پشتیبان خراسانی می داند با هم جمع شود و ناسخ یکدیگر نباشد.

صیحه آسمانی

امام باقر علیه السّلام در باره صیحه آسمانی می فرمایند: "منادی آسمانی در اوّل صبح بانگ بر می آورد: ای مردمان! آگاه باشید که حق با علی و شیعیان اوست. شیطان که نفرین خدا بر او باد، در آخر همان روز بانگ بر می آورد: حق با سفیانی و پیروان اوست."(کمال الدّین شیخ صدوق، ج2: ص652* الارشاد شیخ مفید، ص 38* کتاب الغیبه شیخ طوسی، ص266-267* اثبات الهداه حرّعاملی، ج729* بحار الانوار، ج52: ص206* منتخب الاثر صافی، ص457.)
صیحه آسمانی طیق روایات در شب جمعه بعد از نماز صبح، بیست و سوم از ماه مبارک رمضان اتفاق میفتد (کتاب الغیبه نعمانی، ص253* کتاب الغیبه شیخ طوسی، ص274* بحار الانوار علامه مجلسی، ج52: ص230و 234و 290و 348و 354* منتخب الاثر صافی، ص434و 448و 449)
رخدادن صیحه آسمانی به مثابه ظهور حضرت حجت عجل الله می باشد.

خسف بیدا

خسف در سرزمین بیدا مربوط میشود به فرو رفتن سپاه سفیانی در زمین بیدا میان مدینه و مکه
پس از این واقعه از سپاه سفیانی دو نفر زنده می مانند ولی سرهای این دو به پشت برمی گردد.
در این باره در قرآن کریم اینگونه آمده است
«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ أُوتُوا الْكِتَابَ آمِنُوا بِمَا نَزَّلْنَا مُصَدِّقاً لِمَا مَعَكُم مِن قَبْلِ أَن نَطْمِسَ وُجُوهاً فَنَرُدَّهَا عَلَى أَدْبَارِهَا» (اگر اشتباه نکنم آیه 47 سوره مباركه نساء است)؛ اى كسانى كه كتاب داده شده‏اید، به آنچه فرو فرستادیم درحالیكه تصدیق كننده كتابى است كه با شماست، ایمان بیاورید، پیش از آنكه بر چهره‏ هایى بزنیم و آنها را به پشت سر بر گردانیم.
امام باقر علیه السلام در تاویل این حدیث خسف بیدا را ذکر می فرمایند و باقیماندگان این حادثه را 3 نفر از قبیله بنی کلب می شمرند
در جای دیگری پیامبر اکرم صلی الله خسف بیدا را تاویل آیه 51 سوره سبا می دانند و می فرمایند تنها دو نفر از آنها میمانند كه یكى بشیر و دیگرى نذیر است و آن دو از قبیله جهینه مى‏باشند.

یکی بشیر است و دیگری نذیر
نذیر به سمت سفیانی می رود تا خبر خسف را به او بدهد
و بشیر به سمت حضرت قائم عجل الله می رود تا بشارت خسف سپاه سفیانی را به حضرت بدهد
در کنار کعبه خبر خسف سپاه سفیانی را به امام عجل الله می دهد
بشیر به دست مبارک امام هدایت می شود و شفا می یابد
و اگر اشتباه نکنم نذیر پس از خبر دادن به سفیانی به هلاکت می رسد.
در احادیث آمده است تعداد سپاهیان خسف شده سفیانی در این مکان هفتاد هزار نفر است.(سلمى، عقد الدرر، ص 79 - 76)
این را هم بگویم لشكر سفیانى قبل از خسف بیدا، مدینه را ویران مى‏كنند، شدیدتر از داستان حَرَّه.
در مورد واقعه حره این را شاید نشنیده باشید که مورخان از نقل جزئیات این واقعه حتی الامکان خودداری کرده اند!!! آنقدر که این فاجعه شرم آور بوده است.
در مورد زمان این واقعه موردی من ندیده ام یا اگر هم دیده ام فراموشم شده و فقط با توجه به این که سفیانی لشکر خود را برای مقابله با حضرت حجت عجل الله به سوی حجاز می فرستد بر می آید که حتما بعد از ظهور حضرت باشد ولی این که قبل از قیام است و یا بعد با اینکه یه کمی شک برانگیزه ولی چون از علائم حتمی فرج می باشد حدس من قبل از قیام حضرت عجل الله تعالی فرجه الشریف است.

در روایات دیگری داریم که سال ظهور پر است از زلزله های مداوم در شهرهای مختلف جهان در شرق و بغداد و شامات و ری (تهران) و بصره و ...
من در حال حاضر زلزله ژاپن را هم از علائم ظهور میدانم!!!

قتل نفس زکیه

آخرین مورد از نشانه های حتمی ظهور که احتمالا در ترتیب زمانی هم آخرین مورد می باشد قتل نفس زکیه ما بین رکن و مقام است که فاصله آن تا قیام آقا امام زمان عجل الله بیشتر از پانزده شبانه روز نمی باشد و هرگز امر قیام پس از آن به تاخیر نمیفتد.

البته در حدیثی هم مکان آن را ظهر الکوفه و یا نجف الکوفه نقل کرده اند که حدس من این است که انحرافی باشد و مربوط به چند بزرگی که در آن جا به قتل رسیده اند باشد!!! اما هر دو حدیث از جهت دلالت قوی است و حتی این احتمال را در ذهن ها به وجود می آورد که نفس زکیه بیش از یک تن باشد!!!
توضیح این که احادیثی که مکان شهادت نفس زکیه را بین رکن و مقام مطرح کرده اند نفس زکیه را به صورت معرفه و "النفس الزکیه" نام بردند که احتمالا دلالت بر یک شخص خاص دارد و احادیث دیگر به صورت نکره بردند که میتواند هر شخص پاک و صالحی باشد که فکر می کنم از حیطه نشانه های حتمی خارج می شود! علامه کورانی که از او دامن می زنید هم آیت الله سید محمد باقر صدر را نفس زکیه می داند و البته بعد از شهادت آیت الله سید محمد باقر حکیم به دلیل مکان و همچنین تعداد افرادی که با ایشان به شهادت رسیده اند بیشتر شباهت به نفس زکیه دارد چرا که در روایات آمده همراه نفس زکیه 70 نفر از صالحین نیز در پشت کوفه و یا همان نجف کشته خواهند شد.

حدس من این است که از سوی امام مکلف به دعوت به حق و امامت امام عجل الله است ولی امکان این که بر خود این وظیفه را واجب میداند نیز هست
تا مکیان او را ما بین رکن و مقام به شهادت می رسانند. در تاریخ 25 ذی الحجه در سال ظهور!!!
نفس‏ زكیه نامش محمد است. امام صادق‏ علیه السلام در ضمن یك حدیث طولانى ‏مى‏ فرماید: وَ قَتْلُ غُلامٍ مِن آلِ‏ مُحمَّد صلى الله علیه و آله و سلم بَینَ الرُّكنِ وَ المَقام، ‏اِسْمُهُ مُحمد بن مُحمد، وَ لَقَبُهُ النَّفسُ ‏الزَّكیَّة؛ قتل جوانى از آل ‏محمد صلى الله علیه و آله ‏و سلم در میان ركن و مقام كه نامش محمد فرزند محمد، و لقبش نفس ‏زكیه ‏مى ‏باشد. (فضل‏ بن شاذان، اثبات‏الرجعة - محظوط -؛ مختصر اثبات‏الرجعة، تراثنا، ش 15، ص ‏‏217، ح 18؛ میرلوحى، كفایة المهتدى، ص 280؛ خاتون آبادى، كشف الحق، ص ‏‏182، ح 30.‏‎)‏‎ ‎
این حدیث را فضل‏بن شاذان فقط با دو واسطه نقل كرده كه هر دو در حد اعلاى وثاقت ‏مى‏باشند.این دو واسطه عبارتند از:‏‎ ‎
صفوان بن یحیى، براى وثاقتش ر.ك: نجاشى، الرجال، ص 197، رقم 524؛ شیخ ‏طوسى، الرجال، ص 352؛ همو، اختیار معرفة الرجال، ص 502، رقم 963.‏‎ ‎
محمد بن حمران، براى وثاقتش ر.ك: نجاشى، الرجال، ص 359، رقم 965.‏‎
احادیث آمده از نظر صحت در درجه بالایی قرار دارند ولی احادیث دیگری هم داریم که نفس زکیه نام پدرش حسن است.

جالب است بدانیم ما در تاریخ چندین نفس زکیه دیگر هم داریم
در زمان امام صادق علیه السلام شخصی از نوادگان امام حسن علیه السلام به نام محمد بن عبدالله بن حسن بن امام حسن علیه السلام که ادعای مهدویت هم میکند!!! در حالی که امام جعفر صادق علیه السلام به او وهمراهانش که شامل منصور دوانیقی هم می شود می فرمایند شخصی جز صاحب ردای زرد به حکومت نخواهد رسید و آن شخص کسی جز منصور دوانیقی نبوده است. این شخص یعنی محمد بن عبدالله را پس از قیامش به قتل می رسانند. از او در تاریخ با نام محمد نفس زکیه یاد شده است.

حال یک سوال؟
نفس زکیه سیدی است حسنی یا حسینی؟ اهمیت جواب این سوال مربوط به شناسایی اوست ولی بیشتر این تفکر است که سیدی است حسنی ولی احادیثی هم داریم مثلا از امام باقر علیه السلام که در حدیثی طولانی اینگونه می فرمایند: اگر هر چیزى بر شما مشتبه شود؛ هرگز پیمان پیامبر، پرچم ‏پیامبر، سلاح پیامبر، و نفس‏ زكیه‏ اى كه از نسل امام حسین‏ علیه السلام است، بر شما ‏مشتبه نمى‏ شود.( ابو الفرج اصفهانى، مقاتل الطالبین، ص 209.)‏‎
بعضی محققان احادیثی که نفس زکیه را سیدی حسنی می دانند جعلی و درست شده برای همان محمد بن عبدالله که گفته شد می دانند. هرچند فکر نمی کنم زیاد فرقی این میان وجود داشته باشد!!! که نفس زکیه حسنی باشد و یا حسینی!

جمع بندی

خروج سفیانى و خروج یمانى تقریبا همزمان ‏و شش یا هشت ماه قبل از ظهور رخ مى ‏دهد.‏‎ ‎
بانگ آسمانى دقیقاً مقارن با ظهور، شب جمعه، شب بیست و سوم ماه رمضان تحقق ‏مى ‏یابد. خسف بیدا را در اینترنت که می گشتم یک جا یک ماه بعد از ظهور دیدم و یک جا 5 روز بعد از قیام آقا امام زمان عجل الله دیدم ولی دلیل محکمی برایشان پیدا نکردم که البته زمانش شاید زیاد اهمیتی هم نداشته باشد.
قتل نفس ‏زكیه دقیقاً ‏سه ماه و دو روز بعد از ظهور (25 ذیحجه) واقع مى ‏شود.‏‎
نفس‏ زكیه دقیقاً روز 25 ذیحجه، 62 روز بعد از ظهور كشته مى‏ شود و ‏‎ ‎قیام جهانى 15 روز بعد از آن و دقیقاً سه ماه و هفده روز بعد از ظهور، روز شنبه دهم ‏محرم الحرام (روز عاشورا) آغاز مى ‏شود.‏ ‎

این حدیث را هم در پایان می آورم
قبلا هم شنیدم شاید ربطی به بحثمان نداشته باشد ولی ضرر ندارد
از ابی عبدالله (ع) (نمیدانم امام صادق علیه السلام منظور است و یا سید الشهدا علیه السلام) كه فرمودند : اگر در زمین 4 امر انتشار پیدا كرد در مقابل 4 امر دیگر ظاهر میشود :
1: اگر زنا انتشار پیدا كرد زلزله های فراوانی رخ خواهد داد .
2: واگر زكات امام (ع) پرداخت نشود تمام حیوانات از بین میروند .
3: واگر حاكم ستمكاری حكم كند رحمت خدا بر مردم نازل نمیشود .
4: واگر ذمت و غیرت در مردم از بین برود ، مشركین بر مسلمین غلبه خواهند كرد .
( بحار الانوار، ج‏76، ص 21.)

نزدیک باشد که چشم کور جهانیان به روی همچون ماه صاحب الزمان روحی و ارواحنا له الفدا و عجل الله فی فرجه روشن گردد.
یا علی

منبع: http://iemt.blogfa.com/

Entezar

به گوش باشید:ظهور بسیار نزدیک است...

یعنی در آخِرُالزّمان و نزدیک شدن رستاخیز که بدترین زمان‏‌ها است، زنانی آشکار می‌شوند که برهنه و لخت هستند؛ زینت‏‌های خود را آشکار می‏‌سازند، به فتنه‏‌ها داخل می‌شوند و به سوی خواسته‌های نفسانی و شهوت‏‌ها می‌گرایند. به لذت‏‌ها می‌شتابند، حرام‏های الهی را حلال می‌شمارند و در جهنم جاودانه خواهند بود.

ظهور مهدی موعود(عج)، برانگیخته شدن آخرین نور هدایت و ذخیره الهی برای هدفی بسیار بزرگ و به پایان رساندن راه نیمه تمام پیامبران و اولیای خداوند است.
بیشتر روایاتی که از آن عصرِ روشنایی، سخن به میان آورده، از زندگی و جهان پیش از آن، به عنوان تاریک‌ترین دوران زندگی بشر و ستم‌بارترین مرحله حیات وی یاد کرده است.
دورانی که می‌رود تا یأس و ناامیدی حاکم بر بخش‌های قابل توجه آن، آخرین رشته‌های پیوند انسان‌ها را از پروردگار یگانه بگسلد و آنها را در گرداب‌های هلاکت نابود سازد.
روایاتِ مربوط به ظهور و قیام جهانی، از برپایی «عدل و قسط» در آن دوران خبر داده، وضع جهان در آستانه ظهور را آکنده از ستم و بی‌عدالتی دانسته‌اند.
برخی روایات به دیگر جنبه‌های زندگی و وضع عمومی جهان نیز اشاره کرده‌اند که در یک بررسی می‌توان تحولات جهان را در دو محور انسانی و طبیعی، قابل بررسی دانست.
به همین مناسبت گفت‌وگوی مشروحی با حجت‌الاسلام والمسلمین خدامراد سلیمیان، استاد مرکز تخصصی مهدویت حوزه علمیه قم و عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی درباره وضع انسان‌ها و جهان در آستانه ظهور انجام داده‌ایم که متن آن از نظر می‌گذرد.
بیشتر زنان و مردان آخر‌الزمان منحرف می‌‌شوند
* به عنوان اولین سؤال بفرمایید زندگی انسان‌ها و حال زنان و مردان در آستانه ظهور چگونه خواهد بود؟
روایاتی که این زندگی را در پایان دوران و آستانه ظهور و قیام جهان مهدی موعود(عج) پیشگویی کرده، در دو بخش دگرگونی در زندگی فردی و اجتماعی قابل بررسی است.
شاخص‌ترین نمود تحوّل در زندگی فردی را می‌توان در چگونگی دینداری، ناامیدی و سرخوردگی انسان‌ها دانست.
آزمایش‌های خداوند متعال برای زنان و مردان یکسان است؛ ولی پاره‏ای از روایات، به ویژه درباره زندگی فردی مردان نقل شده است؛ آن گونه که در برخی روایت‌ها سخن از زندگی فردی زنان به میان آمده است.
امام صادق(ع) در این‌باره می‌فرماید: «… و َرَأَیتَ الرَّجُلَ اِذَا مَرَّ بِهِ یَوْمٌ وَلَمْ یَکْسِبْ فِیهِ الذَّنبَ العَظِیمَ مِنْ فُجُورٍ اَوْ بَخْسِ مِکْیالٍ اَوْ مِیزانٍ اَوْ غِشیَانِ حَرامٍ اَوْ شُرْبِ مُسْکِرٍ کَئیباً حَزِیناً… »
یعنی مرد را می‌بینی هنگامی که یک روز بر او گذشته و گناه بزرگی انجام نداده است از قبیل فحشا، کم‌فروشی، کلاهبرداری و یا نوشیدن مست‌کنندها، غمگین و اندوهگین می‏‌شود.
امیر مؤمنان علی(ع) می‌فرماید: «یَظْهَرُ فِی آخِرِالزَّمانِ وَاقتِرَابِ السَّاعَةِ وَهُوَ شَرُّ الاَزمِنَةِ نِسْوَةٌ کَاشِفاتٌ عَارِیاتٌ مُتَبَرِّجاتٌ مِنَ الدِّینِ دَاخِلاتٌ فِی الفِتَنِ مَائِلاتٌ اِلَی الشَّهَواتِ ‏مُسرِعاتٌ ‏اِلَی ‏اللَّذَّاتِ مُستَحِلّاتٌ لِلْمُحَرَّمَاتِ فِی جَهَنَّمَ خَالِداتٌ»
یعنی در آخِرُالزّمان و نزدیک شدن رستاخیز که بدترین زمان‏‌ها است، زنانی آشکار می‌شوند که برهنه و لخت هستند؛ زینت‏‌های خود را آشکار می‏‌سازند، به فتنه‏‌ها داخل می‌شوند و به سوی خواسته‌های نفسانی و شهوت‏‌ها می‌گرایند. به لذت‏‌ها می‌شتابند، حرام‏های الهی را حلال می‌شمارند و در جهنم جاودانه خواهند بود.
از ویژگی‌های یادشده هر چند در همه دوره‌های زندگی انسان‌ها بوده است؛ به نظر می‌رسد در پایان دوران به اوج و نهایت خود می‌رسد؛ از این رو مورد تأکید روایات قرار گرفته است.
زندگی در دوران غیبت، با سختی‌های فراوانی همراه است
* آیا زندگی اجتماعی مردم نیز تغییر خواهد کرد؟
بله زندگی در دوران غیبت حجت الهی، با سختی‌های فراوانی همراه است؛ بویژه آنکه تلاش شیطان‌های انسان‌نما در این دوران به اوج خود می‌رسد و هر چه به روزگار ظهور آن حجت الهی نزدیکتر می‌شویم، بر شدّت این وضعیت افزوده می‌شود.
پیش از ظهور مردان به زنان و زنان به مردان تشبّه می‌کنند
* پیش از ظهور جامعه از لحاظ فرهنگی چگونه خواهد بود؟
پیش از ظهور امام زمان(عج) جوّ حاکم بر جهان، جوّ ستم، گناه و فساد خواهد بود؛ چنان که در قرآن کریم آمده است. «اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسابُهُمْ وَ هُمْ فی‏ غَفْلَةٍ مُعْرِضُونَ» یعنی برای مردم (وقت‏) حسابشان نزدیک شـده است و آنان در بی‏‌خبری رویگردانند.
در این آیه، مردم آخرالزمان در آستانه برپایی حکومت جهانی حضرت مهدی(عج) به غفلت و رویگردانی از خداوند متّصف شده‏‌اند.
در روایات نیز منظور از «اشراط الساعة» رواج کفر، فسق و ظلم دانسته شده و موارد پرشماری از آن بر شمرده شده است.
امام باقر(ع) در روایتی برخی از مخالفت‌ها با دستورات الهی را در آستانه ظهور اینگونه بیان فرموده است: «إِذَا تَشَبَّهَ الرِّجَالُ بِالنِّسَاءِ وَ النِّسَاءُ بِالرِّجَالِ وَ اکْتَفَی الرِّجَالُ بِالرِّجَالِ وَ النِّسَاءُ بِالنِّسَاءِ وَ رَکِبَ ذَوَاتُ الْفُرُوجِ السُّرُوجَ وَ قُبِلَتْ شَهَادَاتُ الزُّورِ وَ رُدَّتْ شَهَادَاتُ الْعُدُولِ وَ اسْتَخَفَّ النَّاسُ بِالدِّمَاءِ وَ ارْتِکَابِ الزِّنَاءِ وَ أُکِلَ الرِّبَا وَ اتُّقِیَ الْأَشْرَارُ مَخَافَةَ أَلْسِنَتِهِمْ وَ…»
یعنی آنگاه که مردان به زنان تشبّه کنند و زنان به مردان و مردان به مردان اکتفا کنند و زنان به زنان، و زنان بر زین‌ها سوار شوند و شهادت‌های دروغ پذیرفته شود و شهادت‌های عدول مردود گردد و مردم خونریزی و ارتکاب زنا و رباخواری را سبک شمارند و از اشرار به خاطر زبانشان پرهیز کنند.
زمانی بر مردم خواهد آمد که دِرهم‏‌های آنان دینشان خواهد بود
* وضعیت دینداری و عمل به دین در آخر زمان چگونه وصف شده است؟
در آن زمان روز به‏ روز عوامل فراوان، گوهر تابناک دین را در هاله‌‏ای از غبار و غفلت فرو می‏‌برد، از ایــن رو در جوامع انسانی دین رو به کم‏‌رنگ‌ شدن می‏‌رود و خرافه‌ها و انحراف‌های مختلفی، گریبان‌گیر آن می‏‌شود، و وقتی حضرت مهدی(عج) قیام می‌کند غبار از چهره دین بر می‌گیرد؛ بسیاری می‌‌پندارند این دین جدیدی است که آن حضرت آورده است.
امیر مؤمنان(ع) از پیامبر اعظم(ص) نقل کرده که فرمود: «سَیَأْتِی عَلَی النَّاسِ زَمَانٌ لَا یَبْقَی مِنَ الْقُرْآنِ إِلَّا رَسْمُهُ وَ مِنَ الْإِسْلَامِ إِلَّا اسْمُهُ یُسَمَّوْنَ بِهِ وَ هُمْ أَبْعَدُ النَّاسِ مِنْهُ مَسَاجِدُهُمْ عَامِرَةٌ وَ هِیَ خَرَابٌ مِنَ الْهُدَی»
یعنی بر مردم روزی فرا می‌رسد که از قرآن جز رسم آن باقی نماند و از اسلام جز نام آن؛ بدان نامیده می‌شوند، در حالی که دورترین مردم از آن هستند! مسجدهای آنان آباد، اما از هدایت‌گری خراب است.
پیامبر اسلام(ص) در باره دینداری برخی انسان‏‌های این دوران فرمود: «یَأتِی عَلَی النَّاسِ زَمانٌ…دینُهُم دَراهِمُهُمْ وَ هَمُّهُمْ بُطُونُهُمْ وَقِبلَتُهُمْ نِساؤُهُمْ یَرکَعُونَ لِلرَّغِیفِ وَیَسْجُدُونَ لِلدِّرْهَمِ حیارَی سُکاری لا مُسلِمینَ وَ لا نَصاری»
یعنی زمانی بر مردم خواهد آمد… که دِرهم‏‌های آنان دینشان خواهد بود و همّت ایشان شکمشان و قبله آنها زنانشان. برای طلا و نقره، رکوع و سجود به جای می‏‌آورند. آنان همواره در سرگردانی و مستی خواهند بود؛ نه بر مذهب مسلمانی‏‌اند و نه بر مسلک نصرانی.
امیر مؤمنـان علی(ع) این حقیقت را این‏گونه بیان فرمود: «أَیُّهَا النَّاسُ سَیَأْتِی عَلَیْکُمْ زَمَانٌ یُکْفَأُ فِیهِ الْإِسْلَامُ کَمَا یُکْفَأُ الْإِنَاءُ بِمَا فِیه»
یعنی ای مردم! به زودی زمانی بر شما می‌رسد که اسلام چونـان ظرف واژگون شده، آنچه در آن است، ریخته می‌شود.
مهمترین عامل در پدید آمدن این وضعیت، تحریف در آموزه‌های متعالی دین در این دوران است که سبب می‌شود مردم از محتوای اصلی آن دور شده، به باورهای واهی رو بیاورند. البته نقش دشمنان در این زمینه نباید نادیده گرفته شود.
مهمترین سبب نجات در زمان غیبت عمل به سخنان پیشوایان معصوم (ع) است
اگر چه در این دوران، انسان‌های فراوانی منحرف خواهند شد، اما اینگونه نیست که همه انسان‌ها در مسیر باطل گام بردارند؛ بلکه برخی به سبب ویژگی‌های شخصیتی و آگاهی‌های دینی، از نجات یافتگان این مرحله خواهند بود.
در این ‏باره وقتی ‏پیامبر گرامی(ص) از چهره‌های پیروز این دوران یاد می‌کند، با شگفتی تمام به حضرت علی(ع) می‏‌فرماید: «یا عَلی اَعجَبُ النَّاسِ اِیمانا ًوَ اَعْظَمُهُمْ یَقیناً قَوْمٌ یَکُونُونَ فِی آخِرِالزَّمانِ لَمْ یَلْحَقُوا النَبِی وَحُجِبَ عَنْهُم الحُجَّةُ فَآمَنُوا بِسَوادٍ عَلَی بَیَاضٍ…»
یعنی ای علی! بدان شگفت آورترین مردم در ایمان و بزرگ‏ترین آنان در یقین، مردمی هستند که در آخِرالزمان ـ با آنکه پیامبر خود را ندیده و از امام خود در پرده‌اند. به نوشته ‏که خطی سیاه بر صفحه‏‌ای سپید است، ایمان می‏‌آورند.
در اینجا مهمترین سبب یقین و نجات توجه و عمل به سخنان پیشوایان معصوم علیهم‌السلام دانسته شده است.
از بعضی روایات، استفاده می‌شود نجات یافتگان این دوران در میان انسان‌ها، ناشناس و غریب هستند که رسول اکرم(ص) از آنان به نیکی یاد می‌کند: «إِنَّ الْإِسْلَامَ بَدَأَ غَرِیباً وَ سَیَعُودُ کَمَا بَدَأَ فَطُوبَی لِلْغُرَبَاءِ» یعنی اسلام به غریبی آغاز شد و در آینده نیز بدان حال که شروع شده، باز خواهد گشت؛ پس خوشا به حال غریبان.
در آخرالزمان ستم و بیداد وهرج و مرج و فتنه‌های بزرگ گسترش پیدا می‌کند
* به تحولات و انحرافات در عرصه اجتماع برسیم. در روایات مطالبی در این‌باره داریم؟
بله. بحث از دگرگونی‌های اجتماعی پیش از ظهور، با عبارت‌های مختلفی در روایات اسلامی بیان شده و در متون دینی پیشگویی‌های قابل توجهی شده است؛ مانند فراگیر شدن ستم.
در بررسی روایات مربوط با قیام جهانی حضرت مهدی(عج) و اهداف ایشان، کمتر روایتی به چشم می‌آید که به گونه‌ای به فراگیر شدن ستم در آستانه ظهور اشاره نکرده باشد.
رسول اکرم(ص) فرمود: «لَا تَذْهَبُ الدُّنْیَا حَتَّی یَقُومَ بِأَمْرِ أُمَّتِی رَجُلٌ مِنْ وُلْدِ الْحُسَیْنِ یَمْلَأُهَا عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْرا»
یعنی دنیا هرگز به پایان نمی‌رسد تا آنکه امر امت مرا مردی از دودمان حسین بر پا دارد. زمین را پر از عدل می‌سازد، آنگونه که از ستم و بیداد پر شده باشد.
امیر مؤمنان علی(ع) نیز فرمود: «لَتُمْلَأَنَّ الْأَرْضُ ظُلْماً وَ جَوْراً حَتَّی لَا یَقُولَ أَحَدٌ اللَّهُ إِلَّا مُسْتَخْفِیاً ثُمَّ یَأْتِی اللَّهُ بِقَوْمٍ صَالِحِینَ یَمْلَئُونَهَا قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً»
یعنی زمین آکنده از ستم و بیداد می‌شود، به گونه‌ای که کسی خدا نمی‌گوید مگر در پنهانی؛ سپس خداوند گروهی از شایستگان را می‌آورد که زمین را پر از قسط و عدل می‌کنند آنگونه که پر از ظلم و جور شده بود.
در همه روایات سخن از پر شدن زمین از ستم و بیداد است، نه ظالم و ستمگر؛ چرا که ممکن است برخی از انسانها با ستم بر انسانهای فراوانی، اسباب پر شدن جهان را از ستم فراهم کنند.
یکی دیگر از نمودهای تحول در اجتماع، گسترش هرج و مرج و فتنه‌های بزرگ است. درهم ریختگی در نظام زندگی و پیدایش فتنه‌های تاریک و گمراه کننده و نیز نابسامانی در نظم اجتماعی، از ویژگی‌های فراگیری ستم در جهان است. از آنجا که این فراگیری در آستانه ظهور به اوج خود می‌رسد، چنین آشفتگی جامعه جهانی را درگیر می‌سازد.
از رسول گرامی اسلام(ص) نقل شده است که فرمود: مهدی این امت از نسل حسنین است آن هنگام که دنیا گرفتار هرج و مرج و فتنه‌های فراوان گردید و راهها بسته شد….
همچنین به نقل از جابر بن عبد الله انصاری از پیامبر اکرم(ص) آمده است: «… وَ مِنَّا مَهْدِیُّ هَذِهِ الْأُمَّةِ إِذَا صَارَتِ الدُّنْیَا هَرْجاً وَ مَرْجاً وَ تَظَاهَرَتِ الْفِتَنُ وَ تَقَطَّعَتِ السُّبُلُ وَ أَغَارَ بَعْضُهُمْ عَلَی بَعْضٍ فَلَا کَبِیرٌ یَرْحَمُ صَغِیراً وَ لَا صَغِیرٌ یُوَقِّرُ کَبِیراً فَیَبْعَثُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عِنْدَ ذَلِکَ مَهْدِیَّنَا التَّاسِعَ مِنْ صُلْبِ الْحُسَیْن»
یعنی‏ مهدی این امت از ما خاندان رسالت است؛ وقتی که دنیا پر از هرج و مرج شد و فتنه‌ها در میان مردم نمایان گشت و امنیت از راهها گرفته شد و برخی از این مردم به بعضی دیگر هجوم آوردند و بزرگان به زیردستان رحم نکردند و افراد کم سن و سال به بزرگان و کهن‌سالان احترام نگذاشتند، در چنین ایامی، خداوند مهدی ما را که نهمین فرزند حسین(ع) است، بر می‌انگیزاند.
* ارتباط مردم آخرالزمان با همدیگر چگونه خواهد بود؟
از برخی روایات استفاده می‌شود اختلاف بین انسان‌ها در آستانه ظهور شدت فراوانی می‌یابد که ناشی از ستم‌ها و هرج و مرج در جهان است.
امام صادق(ع) فرمود:‏ «لَا یَکُونُ ذَلِکَ الْأَمْرُ حَتَّی یَتْفُلَ بَعْضُکُمْ فِی وُجُوهِ بَعْضٍ وَ حَتَّی یَلْعَنَ بَعْضُکُمْ بَعْضاً وَ حَتَّی یُسَمِّیَ بَعْضُکُمْ بَعْضاً کَذَّابِینَ»
یعنی آن امر واقع نخواهد شد تا اینکه برخی از شما در روی بعضی دیگر آب دهان اندازند و تا اینکه بخشی از شما دیگری را لعن کنند و تا اینکه گروهی از شما گروه دیگر را دروغگو بنامند.
مردم دچار ناامیدی و احساس بی‌پناهی خواهند شد
از اتفاق‌های رایج در زندگی انسان‌ها در آستانه ظهور، احساس ناامیدی از بسامان شدن امور زندگی است. این حالت روحی که عموم انسان‌ها را در بر می‌گیرد، برخاسته از فاصله‌ای است که انسان‌ها از خداوند و آموزه‌های دینی می‌گیرند و زندگی آنان همراه با گناه است.
داوود بن کثیر رقی گوید: به امام صادق(ع) عرض کردم: «جُعِلْتُ فِدَاکَ قَدْ طَالَ هَذَا الْأَمْرُ عَلَیْنَا حَتَّی ضَاقَتْ قُلُوبُنَا وَ مِتْنَا کَمَداً»
یعنی فدایت گردم! این امر(فرج و گشایش) بر ما به درازا کشید، تا بدآنجا که سینه‌های ما تنگ شد و از اندوه جانمان به لب رسید.
آن حضرت فرمود: «إِنَّ هَذَا الْأَمْرَ آیَسُ مَا یَکُونُ وَ أَشَدُّ غَمّا»
یعنی این امر آنگاه صورت گیرد که از آن در کمال نومیدی و شدیدترین اندوه‌ها باشند.
ابوحمزه ثمالی می‌گوید از امام باقر(ع) شنیدم فرمود: «وَ خُرُوجُهُ إِذَا خَرَجَ عِنْدَ الْإِیَاسِ وَ الْقُنُوط»
یعنی و خروج او آن‌گاه که خروج کند، هنگام یأس و ناامیدی است.
امام صادق(ع) نیز فرمود: «إِنَّ هَذَا الْأَمْرَ لَا یَأْتِیکُمْ إِلَّا بَعْدَ إِیَاسٍ وَ لَا وَ اللَّهِ حَتَّی تُمَیَّزُوا وَ لَا وَ اللَّهِ حَتَّی تُمَحَّصُوا وَ لَا وَ اللَّهِ حَتَّی یَشْقَی مَنْ یَشْقَی وَ یَسْعَدَ مَنْ یَسْعَدُ»
یعنی این امر (ظهور امام دوازدهم) به شما نمی‌رسد، جز پس از ناامیدی و نه به خدا (به شما نمی‌رسد) تا خوب از بد جدا شوید و نه به خدا تا بررسی شوید و نه به خدا تا شقاوت به شقی رسد و سعادت به سعید.
از بارزترین پیامد ناامیدی هم، احساس بی‌پناهی است؛ پیشوایان معصوم علیهم‌السلام در وصف آستانه ظهور، بر این نکته تأکید کرده‌اند که یکی از ویژگی‌های این دوره، احساس بی‌پناهی و بی‌کسی در مردم است.
آنان می‌اندیشند همه درها بر رویشان بسته شده و جایگاهی که حق خود را باز ستانند، دور از دسترس است.
صنعانی یکی از بزرگان اهل سنت نقل می‌کند: «ذَکَرَ رَسولُ الله بلاءَ یُصیب هذه الاُمّة حَتّی لایّجِد الرّجلُ مَلْجَأُ یَلْجَأُ اِلیه مِنَ الظُّلمِ فَیَبْعَثُ اللهُ رَجُلا مِنْ عِتْرَتی مِنْ اَهلِ بَیتِی…»
رسول گرامی اسلام(ص) بلایی را یاد کرد که بر این امت سرازیر خواهد شد تا آنکه در آن مرد پناهگاهی نمی‌یابد تا از ستمی که به او می‌شود، بدان پناه برد. پس خداوند مردی از اهل بیت من را برانگیزد….
مرگ و میر فراوان در آستانه ظهور
* آیا واقعیت دارد که در آستانه ظهور مرگ و میر و کشتار زیاد خواهد شد؟
بله، در بعضی از روایات به طور روشن از مرگ و میرهای گسترده در آستانه ظهور سخن به میان آمده است. صرف نظر از بررسی سند آنها، حجم قابل توجهی از روایات اختصاص به این موضوع یافته و علت‌های مختلفی برای آنها بیان شده است.
سلیمان بن خالد می‌گوید از امام صادق(ع) شنیدم که فرمود: «قُدَّامَ الْقَائِمِ مَوْتَانِ مَوْتٌ أَحْمَرُ وَ مَوْتٌ أَبْیَضُ… الْمَوْتُ الْأَبْیَضُ الطَّاعُونُ»
پیشتر از قائم دو مرگ خواهد بود یکی مرگ سرخ و دیگری مرگ سفید… مرگ سفید طاعون است.
بعید نیست که مراد حضرت در این روایت از طاعون، ویژگی همه‌گیر بودن آن، است.
امروزه ثابت شده به رغم همه پیشرفت‌های بشر در دانش، گاهی یک بیماری همه‌گیر، جامعه جهانی را به طور جدّی تهدید می‌کند! انواع آنفولانزاها نمونه‌ای از اسباب این بیماری‌های فراگیر است که امروزه بسیاری از برنامه‌های جهانی را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد!
در آستانه ظهور کشتار نیز فراگیر خواهد شد. زیرا در جامعه‌ای که بر مدار ستم به دیگران و دوری از آموزه‌های الهی استوار باشد، فتنه‌ها، آشوب‌ها و اختلافات در آن به اوج خود می‌رسد و مردم در ناامیدی از سامان یافتن زندگی می‌باشند، جنگ‌های خونینی به راه می‌افتد و انسان‌های بی‌شماری را به کام مرگ سوق می‌دهد که این حقیقت در روایات فراوانی از پیشوایان معصوم علیهم‌السلام انعکاس یافته است.
در آستانه ظهور، جنگ‏‌های خونین‏ فراوانی رخ خواهد داد که بسیاری از مردم، کشته خواهند شد. از این کشتار، به مرگ سرخ یاد شده است.
حضرت علی(ع) در این باره فرمود: «بَیْنَ یَدَی القائِمِ مَوْتٌ اَحْمَرٌ وَمَوْتٌ اَبْیَضٌ وَجَرادٌ فی حینِهِ وَجَرادٌ فِی غَیرِ حینِهِ اَحْمَرٌ کَاَلْوانِ الدَّمِ فَاَمّا المُوتُ الاَحْمرُ فَالسَّیفُ وَاَمّا المَوتُ الاَبیَضُ فَالطّاعُونُ»
یعنی در آستانه قیام قائم، مرگ سرخ، مرگ سفید و ملخ‏‌هایی به هنگام و ملخ‏‌هایی نا به‌هنگام سرخ، همچون خون خواهد بود؛ امــا مرگ سرخ (کشته شدن با) شمشیر است و مرگ سفید به وسیله طاعون است.
اگر چه در برخی روایات مربوط به این جنگ‌های فراوان و کشتارهای بزرگ، تردیدهایی شده است؛ اما بدون شک عوامل یاد شده، چنین وضعیتی را به طور طبیعی رقم خواهد زد؛ بویژه آنکه دیده می‌شود سازمان‌های حقوق بشر به جای حمایت از صلح جهانی و ستمدیدگان، در جهت منافع مستکبران بیانیه‌‌هایی صادر می‌کنند.
* وضعیت اقتصادی مردم در زمان پیش از ظهور چگونه بیان شده است؟
از لحاظ اقتصادی، عموم مردم، با فاصله گرفتن از آموزه‌های دینی و یاد خداوند، در زندگی سختی به سر خواهند برد.
همانگونه که خداوند می‌فرماید: «وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْری فَإِنَّ لَهُ مَعیشَةً ضَنْکا» یعنی و هر کس از یاد من دل بگرداند، در حقیقت، زندگی تنگ (و سختی‏) خواهد داشت‏.
در نگاه نخست به نظر می‌رسد جوامع انسانی رو به رفاه و آسایش می‌روند؛ اما بخش‌های زیادی در لایه‌های آشکار و پنهان جامعه، همچنان با فقر و ناداری دست به گریبان هستند.
محمّد بن مسلم از امام صادق(ع) روایت کرده که آن حضرت فرمود: همانا پیش از قیام قائم (عج) نشانه‏‌هایی خواهد بود از جمله: آزمایش به گرفتاری از جانب خدای تعالی برای بندگان با ایمان، عرض کردم: آن آزمایش چیست؟ فرمود: همان فرمایش خدای عزّ و جلّ است که: «وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْ‏ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرینَ» یعنی و قطعاً شما را به چیزی از (قبیلِ‏) ترس و گرسنگی، و کاهشی در اموال و جان‌ها و محصولات می‏‌آزماییم و مژده ده شکیبایان را.
آن حضرت فرمود: حتماً شما را خواهیم آزمود؛ یعنی، مؤمنان را به چیزی از ترس از پادشاهان فلان خاندان در پایان سلطنتشان و گرسنگی با گرانی نرخ‌هایشان و کاستی در مال‌ها منظور خراب شدن بازرگانی و کم شدن رشد و سود در آن، و جان‌ها….
ابو بصیر می‌گوید: امام صادق(ع) فرمود: «لَا بُدَّ أَنْ یَکُونَ قُدَّامَ الْقَائِمِ سَنَةٌ تَجُوعُ فِیهَا النَّاسُ وَ یُصِیبُهُمْ خَوْفٌ شَدِیدٌ مِنَ الْقَتْلِ وَ نَقْصٌ مِنَ الْأَمْوَالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَرَاتِ فَإِنَّ ذَلِکَ فِی کِتَابِ اللَّهِ لَبَیِّنٌ ثُمَّ تَلَا هَذِهِ الْآیَة»
ناگزیر باید پیش از آمدن قائم» یعنی سالی باشد که مردم در آن سال گرسنه بمانند و آنان را ترسی سخت از کشتار و کاهش در مالها و کم شدن عمرها و محصولات فراگیرد. این در کتاب خداوند بسیار آشکار است؛ سپس این آیه را تلاوت فرمود: «وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْ‏ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ…»
نزاع‌ها و درگیری‏‌ها گسترش می‌‌یابد و عمر حکومت‌ها کوتاه می‌‌شود
* در عرصه سیاسی چطور؟
در برخی از روایات به صورت ویژه این درگیری‌ها را در عرصه سیاسی مورد توجه قرار داده‌اند. از این رو یکی از نشانه‏‌های آخرالزمان، اختلاف‏‌ها و درگیــری‏‌های فـــراوان میان گروه‏‌ها و احزاب معرفی شده است.
خداوند متعال در این باره می‌فرماید: «فَاخْتَلَفَ الْأَحْزَابُ مِن بَیْنهِمْ فَوَیْلٌ لِّلَّذِینَ کَفَرُواْ مِن مَّشهْدِ یَوْمٍ عَظِیم‏» یعنی گروه‏‌ها با هم اختلاف کردند، پس وای بر کافران به هنگام حضور در آن روز بزرگ!
برخی روایات، این آیه را به ظهور فرقه‏‌های گوناگون در جهان اسلام مربوط دانسته‏‌اند که در آخـرالزمان پدید آمده، موجب اختلاف‏‌های بسیار خواهند شد.
امام باقر (ع) فرمود: از علی (ع) در باره آیه «فَاخْتَلَفَ الْأَحْزابُ مِنْ بَیْنِهِمْ» پرسیده شد؛ فرمود: از سه چیز انتظار گشایش داشته باشید. راوی گوید: پرسیدم: ای امیر مؤمنان! آنها چیست؟
فرمود: «اخْتِلَافُ أَهْلِ الشَّامِ بَیْنَهُمْ وَ الرَّایَاتُ السُّودُ مِنْ خُرَاسَانَ وَ الْفَزْعَةُ فِی شَهْرِ رَمَضَان‏»
یعنی اختلاف بین مردمان شام، پرچم‌های سیاه از خراسان و صدای بلند در ماه رمضان.
صرف نظر از اعتبار اینگونه روایات، روشن است که برخی از آنچه در روایت آمده، مربوط به ظهور حضرت مهدی(عج) است.
کوتاهی عمر حکومت‌ها و مرگ زمامداران نیز یکی از اتفاقات سیاسی آن زمان است.
در پاره‌ای از روایات گفته شده در دوران آخر و آستانه قیام جهانی، حکومت‌ها مجال چندانی پیدا نخواهند کرد. در آستانه ظهور، ستم و بیداد به اوج خود می‌رسد و بیشترین ظلم از ناحیه حاکمان به مردم است و در روایات اشاره شده خداوند، ستمگران را به زودی بازخواست و سرنگون خواهد کرد.
* آیا طبیعت نیز در آستانه ظهور، دست خوش تغییراتی خواهد شد؟
از مجموع روایات، می‌توان به این حکم کلی رسید که در آستانه ظهور، نظام آفرینش دچار برخی تغییرات می‌شود.
از مهمترین پدیده‌های طبیعی می‌توان به زلزله‌های شدید، مرگ و میرهای فراوان، باران‌های زیاد و آفت‌‌های طبیعی نام برد.
اگرچه ممکن است برخی به خاطر پیشرفت‌های شگرف در عرصه‌های گوناگون، این امر را دور از دسترس بدانند؛ اما تجربه ثابت کرده با وجود پیشرفت‌های بزرگ در عرصه‌های طبیعی، دخالت‌های نابجای انسان در طبیعت، منشأ پدید آمدن برخی آفت‌ها شده که حاصل جهش‌های ناخواسته در مسیر حرکت طبیعیت است.
یکی از این آسیب‌ها وقوع زلزله‌های فراوان است.
ابو سعید خدری از پیامبر اعظم(ص) نقل کرد که فرمود: «أُبَشِّرُکُمْ بِالْمَهْدِیِّ یُبْعَثُ فِی أُمَّتِی عَلَی اخْتِلَافٍ مِنِ النَّاسِ وَ زَلَازِلَ فَیَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلًا وَ قِسْطاً کَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْرا»
یعنی بشارت می‌دهم شما را به مهدی برانگیخته می‌شود بر اختلاف میان مردم و زلزله‌ها؛ پس زمین را پر می‌کند از عدل و قسط آنگونه که پر شده است از ستم و بیداد.
یکی دیگر از این آسیب‌ها وقوع بلاهای شدید است.
از أبو حمزه ثمالی روایت شده که گفت: شنیدم امام باقر(ع) می‏‌فرماید: «یا أَبَا حَمْزَةَ لَا یَقُومُ الْقَائِمُ إِلَّا عَلَی خَوْفٍ شَدِیدٍ وَ زَلَازِلَ وَ فِتْنَةٍ وَ بَلَاءٍ یُصِیبُ النَّاسَ…»
یعنی ای أبا حمزه، قائم قیام نمی‏‌کند مگر در دوره ترس و وحشت، و زمین‏ لرزه‏‌ها و گرفتاری و بلائی که گریبان‌گیر مردم می‏‌گردد و….
البته همه اموری که گفته شد، می‌تواند برای آزمایش انسان‌ها در این دوران باشد.
صفوان بن یحیی گوید: امام رضا(ع) فرمود: «وَاللَّهِ لَا یَکُونُ مَا تَمُدُّونَ إِلَیْهِ أَعْیُنَکُمْ حَتَّی تُمَحَّصُوا وَ تُمَیَّزُوا وَ حَتَّی لَا یَبْقَی مِنْکُمْ إِلَّا الْأَنْدَرُ فَالْأَنْدَرُ»
یعنی آنچه شما چشمان خود را به سویش می‏‌دارید (منتظر و چشم به راه آن هستید) واقع نخواهد شد تا اینکه پاکسازی و جداسازی شوید و تا اینکه نماند از شما مگر هر چه کمتر و کمتر.
در زمان ظهور آرامش و امنیت همه جا را فرا می‌گیرد
پس از این دوران سخت و طاقت‌فرسا با ظهور و قیام حضرت مهدی (عج) جهان وضعیت دیگری پیدا می‌کند.
مثلاً ترس و ناامنی از بین رفته و امنیت و آرامش همه جا را فرا می‌گیرد، ستم و تباهی از جهان ریشه کن و از قسط و دادگری آکنده می‌شود.
برکت‏‌های بی‏‌شمار آسمان، نازل و نعمت‏‌های بیکران زمین، آشکار شده و گنجینه‏‌ها و معادن آن استخراج می‌شود.
علوم، صنعت و فن آوری پیشرفت خارق‌العاده‏ای یافته و خرد و عقل مردم کامل می‌شود.
کشورها و شهرها آباد و زمین خرّم گشته و دیگر ویرانی و عقب ماندگی در آن وجود نخواهد داشت.
اقتصاد جوامع پیشرفت کرده و ثروت و درآمدها، عادلانه توزیع می‌شود. علم طب و بهداشت و درمان، رشد یافته و بیماری‏‌ها ریشه‌کن می‌شود.
کارگزاران امور، از افراد با ایمان و کاردان انتخاب شده و آنان خدمت گزاران مردم خواهند بود.
سرانجام بشر به آرزوی دیرینه خود مبنی بر حکومتی عادلانه، جامعه‏‌ای اخلاق‌مدارانه، آیینی خداپرستانه و رفاه و امنیتی جاودانه خواهد رسید.

Entezar

پیامبر اکرم (ص) فرمود :کم ترین چیزی که در دوره آخرالزمان یافت می شود دو چیز است..
الف-برادر مورد اطمینان/ ب- پول حلال (بازار ما چه خبر است از مال ربا و حرام و غیره)
تحف العقول ص 52