چرا اعدام مرتد؟

[مشکات]

(۳ آذر ۱۳۸۹ ۰۲:۲۵ صبح)محیا خلج زاده نوشته:  چرا باید یک انسان را به خاطر اعتقادش هر چند غلط کشت؟

ارتداد و خروج از دین صرفا یک اعتقاد قلبی نیست، بلکه اعتقادی است سیاسی که اثرات اجتماعی دارد.
اما حکم هر کفر و خروجی از دین مرگ نیست، بلکه حکم مرتد در مورد کسی است که بر اثر عناد و لجاجت با
اسلام و برای ضربه زدن به دین الهی یا ایجاد فتنه و شقاق و اختلاف در میان مسلمین، اعلام کفر نماید
و این حکمی کاملاً معقول و منطقی است؛
لیکن اگر کسی به دلیل وجود شبهه و عدم شناخت دقیق اسلام، نسبت به حقانیت آن گرفتار تردید شد،
به او فرصت تحقیق و بررسی داده می‏شود، به شرط آن که در راستای مسائل فوق الذکر، حرکت نکند.
در طول تاریخ اسلام نیز تاکنون هیچ کس به جرم تردید در اسلام، اعدام نشده است
و بسیاری از کسانی که گرفتار چنین وضعیتی می‏شدند، ماه‏ها و یا سال‏ها با ائمه(ع) به گفت‏وگو و بحث و مناظره می‏پرداختند.

حال با توجه به موارد فوق کاملاً مشخّص مى شود که حکم ارتداد، یک حکم اجتماعى و سیاسى است،
هم چنین آنچه در روایات در مورد حکم ارتداد بیان شده، در زمانى است که انکار دین اسلام جاحدانه باشد، یعنى شخصى به رغم حقانیّت دین اسلام به جهت انگیزه‏هاى نادرست از دین اسلام خارج شده و در مقابل آن موضع‏گیرى نماید؛
بنابراین اگر کسى دین دیگرى غیر از اسلام را (آن هم پس از بررّسى و به دور از هر گونه حُبّ و بُغض و مشکلات دیگر) انتخاب نماید، این عقیده براى او محترم است، تا زمانى که به صورت موضع‏گیرى در مقابل اسلام و تهدید آن در نیاید

(۳ آذر ۱۳۸۹ ۰۲:۲۵ صبح)محیا خلج زاده نوشته:  مگر نه اینکه شاید آن انسان بعد از مدتی هر چند طولانی از مرتد بودنش بر گردد؟آیا با این کار یک فرصت از یک انسان گرفته نمیشود؟

همانطور که بیان شد در طول تاریخ اسلام تاکنون هیچ کس به جرم تردید در اسلام، اعدام نشده است
و بسیاری از کسانی که گرفتار چنین وضعیتی می‏شدند، ماه‏ها و یا سال‏ها با ائمه(ع) وعلما به گفت‏وگو
و بحث و مناظره می‏پرداختند و می پردازند، لذا برای برگشت و درک دین حقیقی فرصت لازم را دارند.

و لازم به ذکر است که از مسائل مهمی که در نظام کیفری اسلام مطرح است این است که قوانین کیفری آن
به گونه‏ای است که قبل از اجرای قانون کیفری بتواند از ارتکاب جرم جلوگیری کند، نه اینکه راه ارتکاب جرائم را باز بگذارد و با اجرای
کیفر بخواهد از ارتکاب مجدد آن جلوگیری کند.
لذا قوانین کیفری اسلام بسیار محکم است اما راه‏های اثبات جرم را سخت کرده است.
اصل وجود قانون کیفری مانع از ارتکاب جرم می‏شود ولی اثبات جرم، مخصوصا در جرایمی که کیفر سنگین دارد مانند حد زنای محصنه یا ارتداد بسیار دشوار است.

نگاهی اجمالی به تاریخ صدر اسلام و نیز به تاریخ دو دهه انقلاب اسلامی ایران در آمار کسانی که حد زنای محصنه یا ارتداد
نشان می‏دهد که راه اثبات این چه قدر دشوار و اسلام بیش از آنکه به اجرای کیفر اهتمام ورزد به بازدارندگی اصل قانون از جرم توجه داشته است.

در اثبات ارتداد یک مسأله مهم، ملاک اصلی است و آن اینکه وجود خدا و توحید یا رسالت نبی اکرم(ص) انکار شود.
لذا انکار هر مسأله‏ای از اعتقادات اسلام ارتداد محسوب نمی‏شود.
هر گاه توحید یا رسالت حضرت محمد(ص) به صورت مستقیم انکار شود یا چیزی انکار شود که مستلزم انکار این‏ها باشد
و انکار کننده، متوجه این استلزام باشد به گونه‏ای که آن‏ها را انکار کرده باشد ارتداد ثابت می‏شود.
شرایط دیگری نیز در اثبات ارتداد مطرح است که در کتب فقهی و حقوقی نوشته شده است.
و هدف از بیان این مطلب توجه دادن خواننده محترم به این مسأله بود که اسلام با قوانین کیفری، می‏خواهد قبل از ارتکاب جرم، از آن جلوگیری کند نه صرفا بعد از آن، کیفری دهد.

ضمن اینکه توبه مرتد اگر قبل از اثبات ارتداد نزد قاضی باشد هم از لحاظ حکم فردی پذیرفته است و هم از لحاظ حکم اجتماعی.
یعنی اثر فردی آن را که بین شخص مرتد و خداوند است اصلاح می‏کند و هم مجازات دنیوی آن را از بین می‏برد.
ولی اگر این توبه بعد از اثبات ارتداد نزد قاضی باشد، مجازات آن در برخی موارد (مرتد فطری «مسلمان زاده» مرد) ساقط نمی‏شود
ولی توبه او به لحاظ حکم فردی، یعنی آنچه بین او و خدا است پذیرفته می‏شود.

برگرفته از http://www.eporsesh.com