غزل های حافظ

[ترنم بهاری]

[highlight=#212121][highlight=#NaNNaNNaN]

روزگاری شد که در ميخانه خدمت م یکنم
در لباس فقر کار اهل دولت می کنم
تا کی اندر دام وصل آرم تذروی خوش خرام
در کمينم و انتظار وقت فرصت می کنم
واعظ ما بوی حق نشنيد بشنو کاين سخن
در حضورش نيز می گويم نه غيبت می کنم

[/highlight]

[highlight=#NaNNaNNaN]

با صبا افتان و خيزان می روم تا کوی دوست
و از رفيقان ره استمداد همت می کنم
خاک کويت زحمت ما برنتابد بيش از اين
لطف ها کردی بتا تخفيف زحمت می کنم
زلف دلبر دام راه و غمز هاش تير بلاست
ياد دار ای دل که چندينت نصيحت می کنم
ديده بدبين بپوشان ای کريم عيب پوش
زين دليری ها که من در کنج خلوت می کنم
حافظم در مجلسی دردی کشم در محفلی
بنگر اين شوخی که چون با خلق صنعت می کنم

[/highlight][/highlight]