غزل های حافظ

[hamed]

شاهد آن نیست که موئی و میانی دارد
حافظ

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
شاهد آن نیست که موئی و میانی دارد؛
بنده‌ی طلعت آن باش که آنی دارد!
شیوه‌ی حور و پَری خوب و لطیف است، ولی
خوبی آن است و لطافت، که فلانی دارد

گوی خوبی که بَرَد از تو؟ که خورشید، این‌جا
نِی‌سواری است که در دست عنانی دارد!
چشمه‌ی چشمِ مرا، ای گُلِ خندان، دریاب!
که به امید تو خوش آبِ روانی دارد.
□
در ره عشق نشد کس به یقین محرم راز:
هر کسی بر حَسَبِ فهم گُمانی دارد.
با خرابات‌نشینان ز کرامات ملاف،
هر سخن وقتی و هر نکته مکانی دارد.

مدّعی گو لُغَز و نکته به حافظ مفروش،
کِلْکِ ما نیز زبانیّ و بیانی دارد.