غزل های حافظ

[osaky]

دل از من برد و روی از من نهان کرد
خدا را با اینکه این بازی توان کرد
شب تنهائیم در قصد جان بود
خیالش لطفهای بیکران کرد
چرا چون لاله خونین دل نیاشم
که من نرگس او سرگران کرد
صبا گر چاره داری وقت وقت است
که درد اشتیاقم قصد جان کرد
کجا گویم که با این درد جان سوز
طبیبم قصد جان ناتوان کرد
بد انسان سوخت دل امشب که بر من
صراحی گریه و بر بط فغان کرد
میان مهربانان کی توان گفت
که یار من چنین گفت و چنان کرد
عدو با جان حافظ آن نکردی
که تیر چشم آن ابرو کمان کرد.