غزل های حافظ

[آشنای غریب]

‍ به مناسبت روز ملی بزرگداشت حافظ
بیستم مهرماه روز بزرگداشت حافظ می‌باشد که در این روز جشن‌ها و برنامه‌های متنوعی در شیراز و سایر نقاط جهان برگزار می‌شود. عمده برنامه‌های این روز شامل شب شعر، گل افشانی آرامگاه حافظ، نمایش و رونمایی از دیوان‌های شعر حافظ و غیره می‌باشد.
«کس چو حافظ نکشید از رخ اندیشه نقاب
تا سر زلف سخن را به قلم شانه زدند»
پهنه ی بی کرانه ی ادب فارسی، شاعری به بزرگی «حافظ» شیرین سخن سراغ ندارد. دیوان او پرخواننده ترین دیوان شعر فارسی و او محبوب ترین شاعر درمیان فارسی زبانان جهان است. شعرش را «لسان الغیب» می دانند و در سوگ و بزم و خوشی و ناخوشی به او پناه می برند. جویندگان راه حق و سالکان طریقت، از دیوان حافظ معرفت میجویند. حافظ، حافظِ تاریخی ما ایرانیان است و بیش از هر شاعر راستینی، هم درد انسان ها را بر زبان می آورد و خود بیش از دیگران از ریاکاری و تزویر مقدس مآب و متظاهران رنج می برد. سخن حافظ، «صدای سخن عشق» است، چرا که ما ایرانیان، همواره براین باوریم که «ازصدای صخن عشق ندیدم خوش تر». من وتو برآنیم همواره که «غزل گفتی ودُر سُفتی بیا وخوش بخوان حافظ/ که برنظم توافشاند فلک، عِقد ثریا را». بله، ما هم صداییم باحافظ که «زاهد ظاهرپرست ازحال ما آگاه نیست» و همواره عشق الهی را بر لبان خود زمزمه می کنیم چراکه «ندای عشق تو دوشم دراندرون دادند/ فضای سینه حافظ هنوز پر ز صَداست».
باید به سانِ حافظ باورکرد که «قصر امل سخت سست بنیاد است» و نیز «ما نگوییم بد و میل به ناحق نکنیم/ جامه کس سیه و دلق خود ازرق نکنیم».
گرامی باد 20 مهر، روز ملّی بزرگداشت حافظ.
«صبحدم از عرش می آمد خروشی عقل گفت:
قدسیان گویی که شعر حافظ از بَر می کنند».

---