مجموعه مقالات شهید سید مرتضی آوینی

[zeinab]

بسم الله الرحمن الرحیم

ادامه:
منطقه‌ي عملياتي والفجر هشت‌
بچه‌ها در آن محور، فاصله‌ي اروند تا خور را آزاد كرده بودند. پشت اين خاكريز خور بود و آخرين نيروهاي مضمحل دشمن كه فرار مي‌كردند.

‌‌‌ ‌يك نفر ميان رزمندگان آب قسمت مي‌كند. ديگري مي‌گويد: «مغرور نشويد، فاطمه‌ي‌ ‌‌‌زهرا كمكمان كرد.»

جان فداي لب تشنه‌ي امام حسين (ع). اينها اصحاب آخرالزماني سيدالشهدا هستند و بعد از سيزده قرن به خونخواهي او آمده‌اند. «برادران، مغرور نشويد؛ فاطمه‌ي زهرا كمكمان كرد.» يادم آمد كه رمز پيروزي عمليات «يا زهرا(س)» بوده است.
تانك‌هاي مدرن دشمن در آتش قهر خدا كه به دست جنود او افروخته شده است مي‌سوزند و اين تمثيل عصر ظلمتي است كه سپري مي‌شود، عصر حاكميت كفر. اين قرن كه قرن پانزدهم هجري است با پيروزي انقلاب اسلامي ايران آغاز شده و خداوند اراده كرده‌ است كه نور خويش را به دست اين جوانان كه اصحاب آخرالزماني سيدالشهدا و سربازان امام زمان هستند كامل كند و باطل را يكسره به نابودي بكشاند.
درست به چهره‌هاي اين عزيزان نگاه كنيد. چقدر دشمن كوردل است كه پايان حاكميت خويش را در چهره‌هاي مصمم اين بنده‌ترين بندگان خدا نمي‌بيند.
ظهر شده است و صداي ملكوتي اذان برخاسته. كِي باشد كه اين صداي ملكوتي از مأذنه‌هاي مساجد در سراسر سياره‌ي زمين بلند شود و جامعه‌ي عدل جهاني برقرار گردد. حميد و حاج علي‌اكبر و بقيه‌ي شهداي عزيزمان همگي فداي اين آرمان مقدس شدند و چه باك اگر همه‌ي ما هم فدا شويم. مگر همه‌ي كربلاييان جان خود را فداي اين آرمان نكردند؟ و بالاخره اين پرچمِ اذان است كه همچون تمثيلي از اين آرمان نهايي بر سنگرهاي تسخيرشده‌ي دشمن برافراشته مي‌گردد.

O
بسيجي عاشق كربلاست، و كربلا را تو مپندار كه شهري است در ميان شهرها و نامي است در ميان نام‌ها. نه، كربلا حرم حق است و هيچ‌كس را جز ياران امام حسين (ع) راهي به سوي حقيقت نيست.
كربلا، ما را نيز در خيل كربلاييان بپذير. ما مي‌آييم تا بر خاك تو بوسه زنيم و آن‌گاه روانه‌ي ديار قدس شويم.

پایان این مقاله