روایات تأمل انگیز

[کبوتر حرم]

سلام

واقعاً روایت زیبا و قابل تاملی است گرچه ای کاش منابع رو هم یادداشت می کردید.
من خودم به شخصه از میزان کالری و ویتامین و مضر و مغذی بودن غذا ها گرفته تا مزاج گرم و سرد خوردنی ها توجه زیادی می کنم اما... اما ای کاش کمی هم آتش دوزخ کما امراض و عوارض ناشی از مصرف نادرست مواد غذایی بر ما تجلی می کرد تا آتش آن را هم به سینه می زدیم...

گرچه به قول استاد پناهیان ما دلمون خوشه... دیگه بالاتر از سیاهی که رنگی نیست... اندر دل آتشیم و بدبختی که از زیبایی های خلقت همچون وجود نازنین آقا و سرورمون محرومیم... فقط کو چشم بصیرت که ببیند و بیدار شود...
یاد داستان ماهی کوچولو افتادم که وسط دریا از مادرش پرسید: این همه که میگن آب مایه ی حیاته پس کو؟! چرا ما نمی بینیمیش؟
غافل از این که غرق در نعمت بود.حال ما هم انقدر غرق در گناه و آتشیم که اون رو نمی بینیم و عذاب الهی رو تصور نمی کنیم...

میگن علما حتی اگه لحظه ای از یاد خدا غافل می شدن آثار بی توجهیشون رو در زندگی و ارتباط با خداشون می دیدن... جالبه که ما سال تا سال هم زندگی می کنیم و به خوبی و خوشی می گذرونیم و من باب نعمات خدا را هم بسی شاکریم... هیچ آثار و عوارضی رو هم در زندگی ناشی از کرده های خودمون نمی بینیم و فقط هر از گاهی دچار آزمایشات الهی می شویم تا مقام و مرتبه یمان نزد اولیا و حوریان بالا رود...
خوشا به سعادتمان...
انصافا عجب بنده های نازی دارد این خداوند متعال...

.........................................................................