دل گفته هایمان با معبود
۲۱ فروردين ۱۳۹۵, ۰۵:۱۴ عصر
ارسال: #172
|
|||
|
|||
RE: دل گفته هایمان با معبود
خداوندا
مراوسیله صلح خودقرارده، چنان که بتوانم آنجاکه نفرت هست! باخودعشق بیاورم. آنجاکه خطا هست! باخودروح بخشش رابیاورم. آنجاکه ناسازگاری هست! باخودهماهنگی بیاورم. آنجاکه گمراهی هست! باخودحقیقت بیاورم. آنجاکه تردیدهست! باخودایمان بیاورم. آنجاکه نومیدی هست! باخودامیدبیاورم. آنجاکه تاریکی هست! باخودنوربیاورم. آنجاکه اندوه هست! باخودشادی بیاورم. خدایا، چنان کن که بیش ازآنکه در تمنای تسلی باشم! خود مایه ی تسلی گردم. بیش ازآنکه در پی درک شدن باشم، درک کنم. بیش ازآنکه در تمنای دوست داشته شدن باشم، مهر بورزم. چراکه با فراموش کردن خویشتن است که شخص می یابد؛ با بخشیدن است که بخشیده میشود؛ وبادرگذشتن است که زندگی جاودان می یابد.... خداوند می بیند می داند می تواند
|
|||
|
|
کاربرانِ درحال بازدید از این موضوع:
3 مهمان
3 مهمان
بازگشت به بالابازگشت به محتوا