کتاب" حماسه ماندگار فاطمی "

[safirashgh]

حماسه ماندگار فاطمی3(3-11)

۳-۱۱. مراتب علمی و کمالات معرفتی

حضرت صدّیقه طاهره در همه عرصه ها و ابعاد کمالات انسانی سرآمد و ممتاز بوده است: از جمله در کمال علمی و شخصّیت معرفتی، دانش فاطمی آن قدر رفیع و والاست که به عنوان شاخص ترین کمال آن حبیبه خدا، باید مورد توجّه واقع کردد. از این منزلت بی بدیل نیز باید بسیار سخن گفت، لیکن فقط به چند روایت اشارتی خواهیم داشت.
امام صادق علیه السّلام فرمود:
< همانا خداوند متعال ده ویژگی را در ده تن از بانوان برجسته قرار داده است:
((توبه)) برای حضرت حوا همسرحضرت آدم،
((زیبایی)) برای ساره همسر حضرت ابراهیم،
((پوشش)) برای رحمت همسر حضرت ایوب،
و ((احترام)) برای آسیه همسر فرعون
و ((حکمت)) برای زلیخا همسر حضرت یوسف
و ((عقل)) برای بلقیس همسر حضرت سلیمان
و ((صبر)) برای برخانه مادر حضرت موسی
و ((برگزیدگی)) برای مریم مادر حضرت عیسی
و ((رضا)) برای حضرت خدیجه همسرمکرّمه حضرت محمّد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم
و ((علم)) برای حضرت فاطمه زهرا علیها السّلام همسر حضرت علی مرتضی علیه السّلام.>1
شیخ صدوق در کتاب شریف علل الشرایع، روایتی از امام باقر علیه السّلام نقل می نماید که علامه مجلسی در توضیح و تبیین آن می فرماید: 2
فَطَمتَکِ بالعِلمِ یعنی تو را به علم شیر دادم، تا بی نیاز شدی یا آن که تو را به سبب علم از جهل جدا کردم؛ یا بریدن تو از شیر، مقرون به علم بود؛ کنایه از آن حضرت فاطمه زهرا علیها السّلام در بدو خلقت، عالمه کامله بوده است.
بعد از در گذشت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم بسیار آزرده خاطر و غمگین بود. جبرئیل می آمد و او را در سوگ پدر تسلیت می داد، با خبردادن از حضرت پیامبر و مکان متعالی آن بزرگوار و وقایعی که بعد از آن اتّقاق می افتد، آن حضرت را آرام می ساخت .
این سلسله اخبار و مطالب در روایات اهل بیت به مصحف فاطمه معروف است؛ در آن علم و حلال و حرام نیست بلکه اخبار گذشته و آینده نهفته است. کتاب یاد شده نزد حضرات ائمّه محفوظ بود و هم اکنون نیز این کتاب نزد حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف است و برخی از وقایع را که بیان می کردند بدان منتسب می فرمودند.
شیخ کلینی در کافی و شیخ مفید در الارشاد از آن کتاب یاد کرده اند.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ​ـ
1- بحارالانوار، ج43، ص 34
2- بحارالانوار، ج11، ص25، بحارالانوار، ج43، ص13.