راه وصال

[safirashgh]

تکلیف سی ام عصر غیبت
تکلیف سی ام

تکلیف دیگر مردم، آن است که نام امام زمان علیه السّلام را به کار نگیرند و بیان ننمایند و در این امر تقیّه کنند و حتّی المقدور از القاب و کنیۀ ایشان استفاده کنند.مقصود از نام آن حضرت همان "م ح م د" است که نام و اسم پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله وسلم می باشد.
ذکر نام شریف آن حضرت در محافل و مجامع دشمنان دین و هر جا که خوف ضرر یا شماتت و مثل آن است و جای تقیّه می باشد، قطعاً حرام است ، حتّی ذکر لقب حضرت و نیز نام باقی ائمّه و القاب آنان در صورت خوف ضرر و لزوم تقیّه، حرام است . امّا این حرمت، یعنی حرمت ذکرنام شریف آن حضرت در باقی موارد، به عنوان مثال، در دیگر محافل و مجالمع مردمی، که در آن ها خوف ضرر یا شماتت و مثل آن و لزوم تقیّه نمی باشد، محل اختلاف بین علما است؛ البته آن چه از ادلّه موضوع بر می آید، حرمت و عدم جواز ذکر نام آن حضرت است.
(( قالَ رسولُ اللهِ صلی الله علیه و اله و سلم: هُوَ الَّذی لا یُسَمّیهِ بِاسْمِهِ ظاهِراً قَبْلَ قِیامِهِ اِلّا کافِرٌ بِهِ.1
رسول خدا صلی الله علیه و اله و سلم می فرمایند: (( او کسی است که قبل از ظهورش نام او را آشکارا نمی برند مگر شخص کافر.))
قالَ حسنُ علیٍّ بنُ علیٍّ علیهما السّلام: فَلا یَحِلُّ لِاَحدٍ اَنْ یُسَمَّیهِ اَوْیُکَنّیهِ بِاسْمِهِ وَ کُنْیَتِهِ قَبْلَ خُرُوجِهِ صَلواتُ اللهِ عَلیهِ.2
امام حسن عسکری علیه السّلام می فرمایند: قبل از ظهورش برای احدی حلال نیست او را با نامش (م ح م د) یا کنیه اش (ابوالقاسم) یاد نماید و بنامد.
روایات صحیح و معتبر و بسیاری در این موضوع جود دارد که مستفیضه،3، و بلکه متواتر معنوی،4، بوده و بر حرمت ذکر نام و کنیۀ حضرت مهدی علیه السّلام، قبل از ظهور او دلالت دارند. این روایات را می توان در کتاب های مشروح،5، جستجو کرد.
اگر نگوییم ذکر نام آن حضرت (م ح م د) مطلقاً حرام است، باید گفت ذکر نام ایشان در حال خوف و لزوم تقیّه قطعاَ حرام و در باقی موارد مکروه یا دست کم نامطلوب و بدون حسن است و بهتر، ترک آن است .
بدون شک، ذکر نام آن حضرت در دعا و مناجات، آن جا که آشکارا و در محافل و مجامع نباشد، جایز است هر چند ترک آن احوط،6، می باشد.
هم چنین ذکر نام ایشان در خفا و در نفس، آن گونه که خود شخص بشنود جایز است، اگر چه خلاف احتیاط است. ذکر نام آن حضرت در مصنّفات و کتابها نیز بدون اشکال به نظر می رسد؛ زیرا از زمان مرحوم کلینی علیه (رضی عنه الله) 7 ، تا کنون علمای اعلام، نام امام زمان علیه السّلام را در کتاب های خود برده اند و سیرۀ آنان بر این امر دایر بوده و احدی آنان را انکار و رد ننموده است .
بیان نام آن حضرت با حروف مقطع "م ح م د" یا به صورت کنایه و اشاره، مثل آن که گفته شود، اسم او، اسم رسول خدا و کنیۀ او، کنیۀ رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم است نباید اشکال داشته باشد. هم چنین ذکر نام یا کنیۀ حضرت در محافل و مجامع خاص، یعنی محافل و مجامع شیعه، به ویژه خواص شیعه مثلاَ علما و اتقیا، در حالی که خوف و تقیّه ای در کار نباشد، جایز است که روایات متعددّی نیز بر این جواز دلالت دارند،8.
البته، در تمام مواردی که ذکر نام امام زمان علیه السّلام جایز است، احوط و احسن و اولی، ترک نام آن حضرت می باشد، حتی اگر ذکر ایشان با اشاره و کنایه باشد، مگر در صورت ضرورت و لزوم .
امّا این که چرا ذکر نام کنیۀ آن حضرت حرام است و علت آن چیست؟
باید گفت: اگر چه می توان، برای آن علل زیادی را بر شمرد، امّا باید اذعان داشت، علت واقعی آن بر ما مخفی است .
یکی دیگر از نام های حضرت مهدی – عجّل الله تعالی فرجه الشریف- نام دیگر حضر رسول صلی الله علیه و آله وسلم، "احمد" است.
آیا ذکر این نام نیز حرام است یا خیر ؟ در مجموع باید بیان داشت : ذکر این نام حرام نیست، ولی احتیاط در ترک آن است ، و آن چه تا حال گفته شد، شامل این نام آن حضرت نیز می شود و بنابر احتیاط، هر دو نام در حکم واحد هستند.
از بعضی روایات می توان استفاده کرد که ذکر کنیۀ آن حضرت نیز حرام است و در حکم نام و اسم آن بزرگوار می باشد.
حال آیا در واقع و حقیت امر، ذکر کنیۀ آن حضرت حرام است و باید از ذکر آن نیز پرهیز کرد یا خیر ؟
در پاسخ باید گفت: اقوی9 آن است که ذکر کنیۀ حضرت مهدی علیه السّلام حرام نیست، امّا احوط، حرمت آن و احتیاط در ترک آن است .
(( فِی الْحَدیثِ الخِضْر: وَ اَشْهَدُ عَلی رَجُلٍ مِنْ وُلْدِ الْحُسَینِ لا یُکَنّی وَ لا یُسَمّی حَـتّی یُظْهِرَ اَمْرَهُ.10 ))
در حدیث خضر آمده است : گواهی می دهم بر مردی از فرزندان حسین علیه السّلام که کنیه و نام او برده نمی شود تا خداوند امر او را آشکار سازد.
و روایتی نیز که پیش از این، از امام حسن عسگری علیه السّلام روایت شده است بر این مطلب دلالت دارد.

________________________________________

1- مکیال المکارم ج2 ص111؛ المستدرک ج12 ص285 باب 31 ح14106
2- مکیال المکارم ج2 ص117، مستدرک الوسائل ج12 ص280 باب 31 ج14095.
3- هر خبر و روایت که به حدّ تواتر نرسد، خبر واحد به حساب خواهد آمد، ولی اگر عدد راویان آن از سه نفر تجاوز نماید، آن خبر و روایت را مستفیض می نامند که از بهترین نوع خبر واحد است .
4- خبر متواتر بر دو قسم است : لفظی و معنوی؛ خبر متواتر لفظی آن است که الفاظ مخبرین در روایات شان واحد و متّحد باشد، بر خلاف تواتر معنوی که الفاظ مخبرین متحد نیست ولی تمام آن روایات مشتمل بر معنای مشترکی هستند.
5- مانند: کمال الدین و تمام النعمةج2؛ مستدرک الوسائل ج2؛ کافی ج2.
6- احوط به معنای احتیاط مستحب است .
7- سال ولادت کلینی معلوم نیست، ولی وفاتش در سال 329 یا 328 بوده است و نوّاب خاص امام زمان علیه السّلام را درک کرده است و کتاب کافی که یکی از کتب اربعۀ شیعه و از مهمترین آن ها است از تألیفات او می باشد .
8- به نظر می آید در این عصر و زمان که اسم مقدّس آن حضرت بی هراس برده می شود و ملاحظات سابق و خوف و هراس گذشته وجود ندارد، ترک ذکر نام ایشان لزومی نداشته باشد.
9- اقوی؛ قوی تر ونیرومندتر؛ آن چه نزد مجتهدی قوی تر به نظر می رسد و به معنای احتیاط مستحب است .
10- کمال الدین ج 1 ص315؛ الاحتجاج ص267.
سلامٌ علی ال یس
السّلام علیک یا صاحب الزمان علیه السّلام
السّلام علیک یا خلیفة الله و ناصر حقّه
السّلام علیکَ یا بقیة الله