راه وصال

[safirashgh]

تکلیف بیست و پنجم

از جمله تکالیف مؤمنان آن است که در عصر غیبت، راه و طریق به سوی امام زمان- عجّل الله و تعالی فرجه الشریف- را باز و مفتوح دانسته، بسته و مسدود ندانند. البته تحقّق این امر و معنا، و درک و قبول آن نصیب هر کس نخواهد شد. مؤمن باید راه را به سوی امام خویش گشوده بداند و با او تکلّم کند و خواسته های خویش را از او بخواهد، زیرا او شنوا و بیدار به پاسخ گوی درخواست مؤمنان است.

راوی می گوید: به ابی الحسن علیه السّلام نوشتم، مردی دوست دارد مطلب خود را به امام خود برساند، هم آن چه را که دوست دارد به خدا جلّ جلاله برساند، آن حضرت نوشتند:

( اِن کانَت لَکَ حاجَةُ فَحَرِّک شَفَتَیکَ فَاِنَّ الجَوابَ یأتیکَ.)1
((اگر تو را حاجتی است پس لب های خود را حرکت بده، که جواب تو خواهد آمد))

در روایتی آمده است که حضرت علی بن محمّد علیهما السّلام به شخصی فرموده اند:
( اِذا اَرَدتَ اَن تَسألَ مَسألَةً فَاکتُبها وَ ضَعِ الکِتابَ تَحتَ مُصَلّاکَ وَ دَعهُ ساعَةَ ثُمَّ اَخرِجهُ وَ انظُر فیهِ.)2
((هر وقت خواستی حاجتی را طلب کنی، آن را بنویس و زیر جا نماز خود بگذار و ساعتی رها کن، سپس بیرون بیاور و در آن نظر کن.))

راوی می گوید: این کار را کردم و جواب آن چه خواسته بودم، یافتم، در حالی که امضای آن حضرت در آن بود.

________________________________________
1- بحارج50 ص155 باب3 ح41.
2- الخرائج419؛ بحارج50 ص155 باب 3 ح41.