راه وصال

[safirashgh]

تکلیف دیگر شخص مؤمن ، تهیّه و فراهم نمودن سلاح و هم چنین اسب برای یاری آن حضرت و در انتظار ظهور فرخندۀ ایشان است که این عمل نوعی مرابطه است و توضیح آن در تکلیف بعدی خواهد آمد
( قال الصادقُ علیه السّلام: لّیُعِدَّنَّ اَحَدُکُم لِخُرُوجِ القائم علیه السّلام وَ لَو سَهماً فَاِنَّ اللهَ تَعالی اِذا عَلِمَ ذلِکَ مِن نِیَّتِهِ رَجَوتُ لِأَن یُنسِئَ فی عُمرِهِ.1)
امام صادق علیه السّلام می فرمایند: همانا باید هر یک از شما برای خروج و ظهور قائم علیه السّلام ، (سلاحی) مهیّا نماید اگر چه یک تیر باشد و همانا، هرگاه خداوند متعال بداند، کسی چنین نیّتی دارد، امیدوارم عمر او را طولانی نماید (تا ظهور آن حضرت را دریابد و از یاورانش باشد)

((قال الباقرُ علیه السّلام: کَمِ الرِّباطُ عِندَکُم ؟ قال الرّاوی: قُلتُ : اَربَعُونَ، قالَ علیه السّلام: لکِن رِباطُنا رِباطُ الدَّهرِ وَمَنِ ارتَبَطَ فینا دابَّةَ کانَ لَهُ وَزنُها ما کانَت عِندَهُ، وَمَنِ ازتَبَطَ فینا سِلاحاً کانَ لَهُ وَزنُهُ ما کانَ عِندَهُ . 2))
امام باقر علیه السّلام به راوی این روایت می فرمایند: مرابطه نزد شما چند روز است؟ راوی عرضه می دارد: چهل روز است. آن حضرت می فرمایند: ولی مرابطۀ ما، مرابطۀ تمام عمر و روزگار است و هر کس در راه ما اسبی فراهم نماید، مادامی که آن اسب نزد اوست ، به مقدار دو برابر وزن آن آسب، برای او (ثواب و اجر) خواهد بود و هر کس در راه ما اسلحه ای فراهم نماید، مادامی که آن سلاح نزد اوست، به مقدار وزن آن اسلحه برای او (پاداش) خواهد بود.

مقصود از سلاح همان آلت جنگ است، اعم از سرد یا گرم، مانند تیرو کمان ، نیزه، گرز، زوبین، خنجر، سیف و تفنگ. امّا ترجیحاً ، مقصود از سلاح ، همان سیف(شمشیر) است و مستفاد از ادلّه و روایت و شواهد نیز هم این می باشد، توجه به این که تهیه و نگهداری بعضی از سلاح ها مانند: تفنگ، ممنوعیّت خاص خود را دارد، هم چنین به نظر می آید منظور امام علیه السّلام از مرابطۀ تمام عمر، همان مرابطۀ قسم سوم است که در تکلیف بعد به آن اشاره خواهد شد.