راه وصال

[safirashgh]

تکلیف ششم

دعوت مردم و آشنا نمودن آنان به آن حضرت، و پیش بردن و راهنمایی و هدایت آنان در این مسیر، و سوق دادن آنان به بالاترین قلّّۀ عرفان و شناخت آن حضرت، یکی دیگر از تکالیف مؤمنان است.
ادلّه و براهین بسیاری بر لزوم و وجوب این تکلیف وجود دارد؛ مانند ادلّۀ امر به معروف و ادلّۀ فضل و بهای هدایت و ارشاد مردم به راه حق .
هر کس باید به میزان علم و دانش خود، مردم را به سوی امام علیه السّلام دعوت نماید ودر این مسیر آنان را با صفات شخصی و شخصیتی و دیگر امور مربوط به آن حضرت و تکالیفی که در قبال آن بزرگوار دارند آشنا کرده و آن ها را به او نزدیک نماید.

شخص دعوت کننده باید علاوه بر حکمت علمی، دارای حکمت عملی بوده و به طور عملی مردم را با آن حضرت آشنا و عارف نماید تا مردم بتوانند آن بزرگوار را الگو قرار داده و به او تأسّی کنند؛ زیرا دعوت عملی، در امر هدایت و ارشاد مردم تأثیر بیشتری دارد. از طرفی، شخص دعوت کننده باید علاوه بر حکمت علمی و عملی، موعظۀ حسنه و نصیحت را نیز به کار گیرد بدین وسیله مردم را به سوی آن حضرت ترغیب و تشویق کند. و هم چنین در صورت لزوم راه انذاز را در پیش گرفته و با آن ، دل های مردم را بیدار و زنده نماید. شخص دعوت کننده باید بتواند از دلایل و براهین استفاده کند و از آن ها به درستی و دقّت بهره گیرد و با برهان های گوناگون و استدلال منطقی، مردم را اقناع کرده و آنان را با آن حضرت آشنا و عارف کند.

(( قالَ المعصومُ علیه السّلام: وَ اَنَّ العالِمَ الَّذی یُعَلِّمُ النّاسَ مَعالِمَ دینِهِم وَ یَدعُوهُم اِلی اِمامِهِم، اَفضَلُ مِن سَبعینَ أَلفِ عابِدٍ.1))
امام معصوم علیه السّلام می فرمایند: همانا عالمی که به مردم، معارف دین شان را یاد می دهد و ایشان را به امام شان دعوت می کند، از هفتاد هزارعابد برتر است.

(( قالَ علی بنُ محمّدِ الهادی علیه السّلام: لَولا مَن یَبقی بَعدَ غَیبَةِ قائِمِکُم مِن العُلَماءِ الدّاعینَ اِلَیهِ وَ الذّابّینَ عَن دینِهِ بُحَجَجِ اللهِ، وَ المُنقِذینَ لِضُعَفاءِ عِبادِالله مِن شُبّاکِ اِبلیسَ وَ مَرَدَتِهِ وَ مِن فَخاخِ النَّواصِبِ، لَما بَقِیَ اَ حَدٌ اِلَّا ارتَدَّ عَن دینِ اللهِ وَ لکِنَّهُمُ الَّذینَ یُمسِکُونَ أَزِمَّةَ قُلُوبِ ضُعُفاءِ الشِّیعَةِ، کَما یُمسِکُ صاحِبُ السَّفینةِ سُکّانَها، اولئِکَ هُمُ الأَفضَلُونَ عِندَ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ.2))
امام هادی علیه السّلام می فرمایند: اگر نبودند افرادی از علما که بعد از علما که بعد از غیبت قائم شما، مردم رابه سوی او دعوت و راهنمایی می کنند و با دلایل و برهان خداوند، از دین او دفاع می کنند و بندگان ضعیف خدا را از دام ابلیس و سرکشان و نواصب نجات می دهند، احدی نمی ماند مگر آن که از دین خدا خارج می شد، ولی این علما، زمام دل های شیعیان ضعیف ما را به دست می گیرد؛ همان گونه که ناخدای کشتی، سکّان کشتی را به دست می گیرد. همانا ایشان برترین افراد نزد خداوند عزّو جلّ می باشند .

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ​ــــــــــــــــــــــــــــــ
مکیال امکارم 2 ص 274.
بحار ج2 ص6 باب8 ح12.