شهید گمنام

[zeinab]

شهيد دكتر چمران
يك روز در جلد كتابي، چشمم به عكس مردي افتاد نشناختمش اما، سخت عكسش نگاهم را تكان داد. از پشت عينك چشم هايش، بر آسمانها خيره مي شد، با ديدنش حس غريبي بر قلب ادم چيره مي شد حسي شبيه جوشش آب از لا به لاي صخره و سنگ يا مثل يك پرواز آبي در خاطرات جبهه و جنگ،پرسيدم از بابا كه اين مرد با اين شكوه وسادگي كيست ؟ فرياد خاموشي كه دارد بر چشم هاي نافذش چيست؟ بابا سكوتي كرد و از شوق سر را به آرامي تكان داد يك قطره اشكش بر زمين ريخت انگار ياد جبهه افتاد، با بغض سنگيني به من گفت فرمانده ي من بود اين مرد،گل بود اما مثل يك خار در چشم دشمن بود اين مرد،از سالهاي دور او را مردان ميدان مي شناسند اورا بسيجيان عاشق،او را شهيدان مي شناسند تنها نه در ايران كه نامش هم در فلسطين است ولبنان بشناس او را كودك من اين مرد چمران است، چمران.[size=large]