مشکل جوانان

[کبوتر حرم]

سلام

آرام جان این مشکل بر همه پیش میاد... اما، مشکلی نیست که آسان نشود...
یه مقدار از سخنرانی استاد پناهیان رو براتون می نویسم که از نظر من فوق العاده است، و واقعاً برای خود منِ بی معرفت، محبت و یاد اهل بیت خیلی از جاها که چه عرض کنم، همه جا دستمو گرفته... دیر و زود داره اما سوخت و سوز نداره...


وقتی شما با مومنین نشست و برخاست کنید ،در اثر این رفاقت یه حیایی در شما ایجاد میشه که دیگه نمی تونید به سادگی گناه کنید.کسی که با خوب ها نشست و برخاست نمی کنه راحت تر می تونه گناه کنه، اما اونی که با خوب ها نشست و برخاست می کنه راحت نمی تونه گناه کنه.
حالا اگه انسان اهل بیت رو به عنوان این خوب هایی که می خواد باهاشون نشست و برخاست مداوم برقرار کنه انتخاب بکنه، زمینه ی بزرگ خوب شدن رو در خودش ایجاد می کنه.
آدم اگه زیاد بره هیئت خوب یه دفعه عالم که نمیشه، یه دفعه فناء فی الله که نمیشه، اما زمینه ی خوب بودن براش فراهم میشه....
خودتون رو در معرض خوبی ها قرار بدید...
قصه ی کمیل رو که حتماً میدونید؛ اما چون شیرینه کلام حضرت علی بزارید بگم، اومد معرفی کرد دعای خضر رو فرمود این دعا رو حتماً بخونید،تاکید کردن...
بعد کمیل اومد گفت آقاجون میشه اون دعا رو به من یاد بدید؟؟
حضرت فرمودن بله ،بنویس بهت بگم که بعد ها هم معروف شد به دعای کمیل. منتها قبل از اینکه بفرمایند بله یه جمله ی دلنشینی فرمودن که ما هم به امید شنیدن چنین کلماتی میریم تو مجالس مذهبی والا درست شدن برای انسان های آماده دل بعضی وقتا با شنیدن یه آیه قرآن فراهم میشه...
صدا زد: کمیل، زیادی همنشینی تو با ما بر ما واجب می کنه که هر چی از ما می خوای بهت بدیم.

ما بیایم یه عمری کربلای حسینی رو مورد رفت و آمد خودمون قرار بدیم...
با قال صادق(ع) و قال باقر (ع) زیاد نشست و برخاست کنیم...
در اثر این برخورد ها یک حیایی در ما ایجاد میشه که بعضی وقتا بخواد یه کارهایی ازمون سر بزنه خودمون به خودمون اجازه نمیدیم.

می فرمایند شیعه ی ما اگه زیاد به گناه می افته شما زیاد نگران نباشید، یه قدم که به سمت گناه بره قدم دوم برمی گرده به سمت ما، رفاقت با ما کاری می کنه که نمی زاره زیاد از ما فاصله بگیره....
گفتند یا رسوا الله! فلانی که پشت سر شما نماز می خونه، هر روزم مقید هست که به نماز شما برسه گناه می کنه تو خیابون...
پیامبر فرمودن: مگه نگفتی زیاد میاد پیش ما؟؟ گفتن چرا... فرمودن: پس رهاش بکنید،اون که ما رو رها نمی کنه...
اولش فکر می کنه دنیا یه مزه و هذی داره برای او ... اما همین که میبینه این دنیا داره فاصله بین او و حسین ایجاد می کنه دست بر می داره...

این نجابت درش از کجا پدید میاد؟؟؟
از اون جایی که وقت نتونی برای حسین فاطمه گریه کنی دلت میگیره.... خودت رو محاکمه می کنی... می گی مگه چی کار کردی که دیگه نمی تونی گریه کنی .....