حکومت

[یوسف زهرا]

سلام.

من با خود
می گفتم برای رهبری جامعه اسلامی شرایطی لازم است که شاید برخی از انسان ها
به آن دست یابند ولی شناسایی و ارزیابی آن بسیار سخت و شاید نا ممکن باشد.
مثلا چه کسی می تواند ادعا کند که علم غیب دارد یا معصوم است و هزاران اما و
اگر دیگر. پس از چندی سوالات دیگری به ذهنم خطورکرد. که این ایراد به دین ما
است یا مذهب ما ؟ وظیفه ما در عصر غیبت چیست؟ ما که دسترسی به امامان نداریم تا
از ایشان تبعیت کنیم یا نظر آنها را در مورد مسائل و مشکلات شخصی و شاید عمومی
خود ودیگران جویا شویم.
بعد از آن بود که با یکی از برادران اهل عامه هم صحبت شدم. او می گفت پیامبر
(ص) بعد از خود شخص خاصی را به عنوان جانشین مشخص نکردند من در جواب
گفتم مگر می شود که رسول خدا(ص) پس از بیست و سه سال رسالت و ایثار امت را
به حال خود رها کند. یعنی مردمی که تنها چند سال از اسلام آوردنشان می گذشت
دیگر نیاز به راهنما نداشته یا خود بتوانند برای خود رهبر انتخاب کنند، آیا جناب
ابوبکر دلسوزتر از رسول خدا(ص) بود که برای خود جانشین انتخاب کرد ولی پیامبر
(ص)مردم را به حال خود رها کردند.

بعد از این گفتگو با خود گفتم آیا امام زمان نیزما را درعصرغیبت به حال خود رها
کرده اند. اگر این را بگوییم آن وقت مثل برادران اهل عامه ، پس از رسول خدا(ص)
باید قائل به سقیفه شویم. به هر حال آنقدر این موضوع برایم جالب بود که درسیره
امامان به دنبال این موضوع رفتم که آیا امامان ، شیعیان را برای عصر غیبت آماده
نموده اند یا نه ، شیعیان را به حال خودشان رها نموده اند. بعد از این بود که مقاله ای
را با عنوان اقدامات امام حسن عسگری(ع) برای آماده سازی شیعیان برای عصر
غیبت نوشتم( که اگر مایل بودید آن را در تاپیک مستقلی خواهم آورد).
خلاصه :
1)تعیین تکلیف برای شیعیان در عصر غیبت از سوی امامان ، ضروری می باشد.
2) «ما لا یدرک کله لا یترک کله» یا به عبارت خودمانی «اگر آب دریا را نتوان
کشید هم به قدر تشنگی باید چشید»
اگر دسترسی به رهبرجامع تمام شرائط ممکن نشد باید به دنبال رهبری باشیم که
گرچه تمام شرائط را ندارد اما بیش از دیگران دارای شرائط رهبری می باشد.
3) آیا نایب باید به عینه ودر تمام
خصوصیات شبیه منوب عنه باشد، یعنی اگر شما نایبی به نیابت از پدر بزرگتان برای
انجام فریضه حج گرفتید. باید نایب هم وزن ، هم شکل، همکار، همشهری، و....
باشد . نه تنها این ویژگی ها شرط نیست بلکه کفویت در جنسیت ، تقوا، سن و... نیز
شرط نمی باشد.
4) حال اگر امامان (ع) از همان مقاطع نخست و سالها قبل از غیبت امام زمان (عج)
شیعیان را تشویق نموده بودند که سوالات دینی خود را از علماء و اصحاب بپرسند و با
اینکه خود می توانستند پاسخ دهند ، مردم را به اصحاب خود ارجاع می دادند. یا اینکه
به شاگردان و اصحاب خود همانند هشام بن حکم ، زراره بن اعین و... می گفتند «
اجلس فی المسجد وافتی للناس» در مسجد بنشین و به سوالات مردم پاسخ بده. آیا این
کار امام (ع) برای عادت دادن شیعیان به مراجعه و جایگزینی علماء و اصحاب به
جای خود در عصر غیبت در مرجعیت دینی و سیاسی البته در چهار چوبی کنترل شده
نبود است.

به هر حال شاید آن بزرگ بداند که در عصر غیبت چه باید کرد؟ اگر زمانی به آن
دسترسی پیدا کردید از ایشان بپرسید، ما هم قائلیم که در حال حاضر تنها حجه بن
الحسن (عج) امام و حجت خداوند بر مردمان است. ولی در زمانی که دسترسی به
ایشان برای عموم ممکن نیست، آیا نمی توان با اعتماد به سخنان و سیره امامان معصوم
(ع) به گرد یکی از شاگردان که علی رغم بر آگاهی بر فنون فقهی و استنباط احکام
فرعی ، دارای امتیازاتی است که به اعتراف دوست و دشمن قادرترین ، و عالم ترین
شخص در مدیریت جامعه می باشد.
در مورد زندگی همه علماء شیعه اعم از اخباری، اصولی،
عارف، شاعر ، علامه ، فیلسوف و... مطالعه کنید و ببینید، دشمنان دین و مذهب اعم
از یهودیان و بهائیان ومشرکان و ملحدان و..... از کدامیک از علماء ما شیعیان بیشتر
متنفر بوده و بر علیه او کتاب نوشته اند . کدامیک از علماء ما خاری در چشم دشمنان
وبیدار کننده مسلمانان بوده اند.
دریک تحقیق کتابخانه ای بیش از پنجاه کتاب بر علیه امام خمینی(ره) توسط همین
برادران وهابی نوشته شده است. و این رابطه به عینه در مورد آیت الله خامنه ای هم
صادق است.