حکومت

[کبوتر حرم]

سلام

احسنت، بله واقعاً همین طوره، خیلی خوشحالم که کسی غیر از خود من این نتیجه گیری رو انجام داد.
در جواب شبهه ای که جناب مشکات عزیز مطرح کردند، من فکر می کنم قبل از مصداقی کردن بحث، نگاهی به تاریخ تاثیر بسزایی می تونست داشته باشه.





این همه انحراف ؛چرا سکوت؟

آیا سکوت رهبری و برخی مراجع تقلید در برابر پاره ای از انحراف ها که گاه و بی گاه از بعضی مسئولین سر می زند ،از مصادیق تسامح و تساهل است ؟

مشکلی که پیوسته رهبران دینی با آن مواجه بودند ،نحوه برخورد با کسانی است که از نظر دینی کاستی هایی دارند و عملکرد آنها با بینش اسلامی وفق نمی دهد ؛اما از آنجا که مهمترین چیز برای رهبر ،حفظ اساس اسلام و نظام اسلامی است ،ناچار می بایست در برابر برخی انحراف ها به تذکر و نصیحت بسنده کند ؛زیرا موضع گیری صریح گاه ممکن است بیش از آنکه در تقویت نظام موثر باشد ،اساس آن را تضعیف کند. اینجاست که وجود مصلحت اهم که همان حفظ اساس اسلام و نظام است بر مصالح دیگر مقدم می شود و رهبران دین را وا می دارد تا برای صیانت از آن گاهی سکوت اختیار کنند .

البته این نوع سکوت هرگز به معنای تساهل و تسامح نیست ،بلکه حاکی از خون دل خوردن و حفظ اساس نظام و اسلام است . می توان شکل حاد موقعیت رهبران دینی در مقابل کجروی های مسئوولان حکومتی را در این سخن امیرمومنان حضرت علی علیه السلام دید که فرمودند :
« فصبرت و فی العین قذی و فی الحلق شجی (خطبه شقشقیه-نهج البلاغه)؛به صبر گراییدم در حالی که خار در چشم و استخوان در گلو مانده بود .
آری رهبران الهی می سوزند و چون شمع آب می شوند تا مبادا سردمداران و یا افراد امت از صراط مستقیم هدایت و کمال دور افتند . »


بر گرفته از کتاب مشکات هدایت ،آیت الله مصباح یزدی(حفظه الله)

با ولایت زنده ایم ... تا زنده ایم رزمنده ایم...