حکومت

[کبوتر حرم]

فتنه گران از همسر پیامبر برای رهبری شورش استفاده کردند
ما عایشه را ام المومنین می دانیم و نباید به او اهانتی شود ، ولو اینکه او با علی ابن ابیطالب (ع) درگیر شده است . خود حضرت امیر(ع) هم احترام عایشه را نگه داشت ، حتی بعد از جنگ که جناب عایشه اسیر شد ، امیرالمومنین (ع) اجازه نداد کوچکترین اهانتی به وی شود .
طلحه وزبیر نامه ای به عایشه می نویسند و در آن می گویند که به ما ملحق شود تا مقابل علی (ع) بایستیم ، چرا که علی اوضاع را به هم می ریزد . ام سلمه از جریان مطلع می شود و می فهمد که طلحه و زبیر در حال برنامه ریزی توطئه ای علیه علی (ع) و حکومت ایشان هستند . ام سلمه شروع به افشاگری و سخنرانی به نفع امام علی (ع) می کند . خبر که به عایشه می رسد به ملاقات ام سلمه می آید و می گوید تو نخستین زن از زنان مهاجر رسول خدا و از بزرگان اهل بیت پیامبر (ص) هستی . بیشترین آیات الهی در خانه تو بر پیامبر نازل شد و جبرئیل بیش از همه در خانه شما بر رسول خدا نازل می شد .
ام سلمه خطاب به عایشه می گوید شما که جزو مخالفان خلیفه سوم (عثمان) بودید ، چطور حالا به عنوان انتقام او می خواهید در برابر علی (ع) بایستید ؟ بعد شروع می کند به یادآوری برخی مسائل برای عایشه ؛ اینکه آیا یادت می آید یک روزی علی آمد و پیامبر در مورد علی چه گفت و ... هرچه می گوید عایشه تایید می کند و می گوید بله یادم هست . در نهایت عایشه می گوید : مسائلی وجود دارد که باید حل و اصلاح شود . ام سلمه نامه ای خطاب به علی (ع) می نویسد و خبر می دهد که اینها دارند شورش به پا می کنند . حضرت امیر (ع) در جایی سخنرانی می کند و می فرماید : کسانی که در حال حاضر به اسم خون عثمان حرف می زنند همگی می دانند که برخی از خود اینها در خون عثمان دست داشتند و کسی که برای مهار و کنترل شورش تلاش می کرد و می کوشید که خلیفه کشته نشود من بودم .


مقدس مابانی مثل اشعری برای مقابله با فتنه حجت شرعی می خواستند
حضرت امیر (ع) که به خلافت رسید قصد داشت ابوموسی اشعری را که از زمان خلیفه قبل حاکم کوفه بود عزل کند ، اما مالک اشتر و عده ای به ایشان گفتند که ابوموسی اشعری هم عده ای مرید در شهر دارد که او را قبول دارند ، حالا بگذارید باشد تاببینیم چه می شود . حضرت امیر(ع) به ابوموسی اشعری نامه ای نوشت و گفت که طلحه، زبیر و عایشه قصد شورش دارند و حق هم با ماست . بنابر این برای ما نیرو بفرست و مردم کوفه را بسیج و کمک کن تا برویم بصره . ولی ابوموسی اشعری شروع کرد با ادبیات مقدس ماب صحبت کردن ، اینکه جنگ مسلمان با مسلمان است و با کدام حجت شرعی اصحاب در برابر اصحاب بایستند ؟ یعنی چه جنگ مسلمان با مسلمان ، این جنگ شبهه شرعی دارد . مردم ! آرامش داشته باشید و به هیچ کدام از دو طرف ملحق نشوید .
حضرت امیر(ع) گفت : این جنگ را بر ما تحمیل کرده اند ، ما شروع نکردیم که به من می گویید خلاف شرع است . اینها علیه حکومت شورش کردند و می خواهند حکومت را براندازی کنند . حضرت امیر دوبار نامه فرستاد ، ولی ابوموسی اشعری اعتنایی نکرد . بعد از این حضرت امیر (ع) محمد بن ابوبکر را به کوفه فرستاد و ابوموسی اشعری را عزل کرد . اما علی (ع) شهر را به ابن عباس و محمد بن ابوبکر سپردند و با نیروها برای جنگ رفتند ، اما باز هم ابوموسی اشعری با حضرت مخالفت کرد و سخنرانی کرد که ای مردم ، به جنگ نروید . او شروع به سخنرانی و ایجاد تردید و شبهه در دل مردم کرد تا اینکه حضرت امیر (ع) مالک اشتر را به کوفه فرستادند و او نیز ابوموسی اشعری را با حالت ذلت بازداشت و از سمتش عزل کرد .

وقتی بنای خلقت مـــا را گذاشـــتند *****نـوری به حجــم تیره دنـــیا گذاشـتند
روح مرا به خاطر روح تو خلق کرده اند *****نام مرا به عشق تو فاطمه گذاشتند