حکومت

[کبوتر حرم]

در زمان فراگیری شبهه، اگر حق و باطل را تشخیص نمی دهید، بر جای خویش بمانید تا حجت پیدا کنید
امام علی (ع) در خطبه ی 151 نهج البلاغه می فرمایند: مردم شما هدف گیری شدید و مورد آماج بلا و امتحان هستید، بیدار شوید و از مستی وفور نعمت و از سختی عقوبت بترسید؛ آنگاه که غبار شبهه برانگیزد بر جای خویش بمانید، حرفی نزنید و اقدامی نکنید؛ اگر نمی توانید حق و باطل را تشخیص دهید بر اساس تعصب و احساسات موضع نگیرید. فرمودند:وقتی نمی دانید حق و باطل چیست، اگر تقوای حق طلبی دارید آرام باشید. فرمودند: وقتی فتنه ها پیدا شود و راه کج پیش پای هر یک از شما بگذارد و آسیابش بچرخد، آغازش چون ابتدای جوانی دلربا، فریبنده و جذاب است، اما وقتی پایان یابد آثارش شوم و زشت است.
حضرت امیر (ع) فرمودند: فتنه وقتی می آید در ابتدای آن نمی فهمید که فتنه است؛ چراکه همه چیز مرتب، قشنگ، درست و تئوریزه شده است. فرمودند که اینجا جای صبر و دقت است. آغاز فتنه از افرادی است که بر سر قدرت، ثروت و ریاست مسابقه می گذارند و چون سگان این مردار را از دهان یکدیگر می ربایند و یکدیگر را می جوند و پس از مدتی پیروان از رهبران اعلام برائت و بیزاری می کنند و رهبرانشان از پیروانشان گلایه می کنند. هر یک تقصیر را بر عهده ی دیگری می گذارد و چون دشمنان از یکدیگر جدا می شوند، هیچ یک مسئولیت آنچه کردند و مسئولیت فتنه را بر عهذه نمی گیرند و یکدیگر را با لعنت دیدار می کنند.


حضرت امیر به مردم سفارش می کند مبادا امام حاکم خود را در این فتنه ها تنها بگذارید
امام علی (ع) در خطبه 93 نهج البلاغه می فرمایند: فتنه زمانی که می آید از روبه رو شناخته نمی شود، وقتی که تمام می شود از پشت سر شناخته می شود.در جای دیگر می فرمایند: ای مردم امام حاکم خود را در این فتنه ها تنها نگذارید تا بعد ها خود را سرزنش کنید. خود را در آتش فتنه ای که پیشاپیش آن رفته اید بی اندیشه در می آورید. همانا من برای شما چراغم در تاریکی، هر کس در تاریکی است و حق را از باطل نمی شناسد به این چراغ بنگرد، به من بنگرد و راه را بیابد.

حضرت امیر (ع) فرمود: در فتنه دل های سابقاً مومن دودل و سست می شوند. مردان سالم گمراه می شوند، رأی درست و نادرست در هم می آمیزند، فرزند با پدر کینه می توزد، پدر و فرزند علیه یکدیگر کینه می ورزند.
در زمان امام علی (ع) یکی از مواردی که خود حضرت آن را فتنه نامیدند، شورش جمل بود که منتهی به جنگ جمل شد. خود حضرت در نهج البلاغه ،شورش ططلحه و زبیر را فتنه نامیدند و از مردم خواستند که آن را سرکوب کنند و طی نامه ای به مردم کوفه نوشتند دیگ آشوب به جوش آمده و فتنه آغاز شده است؛ همه به سوی رهبر خود بشتابید و در جهاد علیه فتنه شتاب کنید که تأخیر خطرناک است.