پیام‌های داخل این موضوع

**هُدهُد صبا**

بله خودم حس كردم ممكنه اينطور برداشت بشه
چون به علت عجله ام و به علت اينكه با نوشتار نميشه همه چي رو بيان كرد اينطوري ميشه.

مثال ميزنم بهتره
من ميگم با هر آدمي بايد به شيوه اي مناسب حال خودش برخورد كرد.
من سه تا از دوستام رو ميگم.
مثلا يكي از دوستان من كاملا معتقده و خودش به نتايج بسيار خوبي در زمينه اي حجاب و ديگر مسائل دينمون رسيده و ديگه لازم نيست من بهش چيزي بگم و اگرم بگم در سطح رعايت مسائل خيلي ريزتر مثل رعايت تقواي بيشتر و رسيدن به يقين است.
اما
به يكي ديگه از دوستانم كه در ايمان تقريبا بينابينه و حد وسطه و خيلي مسائل رو رعايت ميكنه اما خب كمي سسته..در رعايت حجاب بهش ميگم تو مانتو ميپوشي خوبه ها اما چادر بهتره.. يا مثلا نماز ميخوني عاليه اما اول وقت بخوني بهتره و ..
و در آخر كه گروه سوم ميشه
يكي از دوستان من كلا اعتقاداتي نداره.. خب من به اين نميگم كه مثلا تو چادر بپوشي خيلي خوبه ها! چون درك نميكنه و آمادگيشو نداره.
بهش ميگم اين مانتوي كوتاه و تنگ مناسب شخصيت تو نيست و بهتره كه مانتوي بلندتر و گشادتري بپوشي يا نماز خوندن تو رو به خدا خيلي نزديكتر ميكنه و ...

پس با هر شخصي بايد مناسب ظرفيت اعتقادي و روحيش حرف زد و با نرمي و مهرباني مسائل زيباي ديني رو جا انداخت يا همون امر به معروف خودمون كه هر جووني ميتونه اگه اگه راهشو بلد باشه براي خودش و دوستانش استفاده كنه.
اميدوارم كامل گفته باشم.