آموزنده ها!

[آشنای غریب]

*خاطرهُ یک آدم‌ فنّی*
روز اول ماه مبارک رمضان فرزندم عینک مادرش را برداشت و پرت کرد ، شیشه اش در آمد، خانم گفت ببر عینک سازی شیشه اش را جا بیندازند، گفتم نیازی به عینک سازی نیست من هواپیما به آن مدرنی را تعمیر میکنم انوقت نمی توانم شیشه ی عینک را بیندازم ؟ با پیچ گوشتی پیچ عینک را شل کردم ، فریم عینک حالت فنری داشت پیچ پرید هوا و افتاد روی فرش، عینک را گذاشتم کنار و دو زانو دنبال پیچ گشتم در حال چرخش رفتم روی عینک و فریم له شد، عیال را برداشتم بردم عینک سازی و جریان را گفتم، ایشان گفتند باید دکتر مشخصات فریم را بنویسد تا نقطه ی کانونی شیشه ها درست باشد رفتیم چشم پزشک و صد و پنجاه پول ویزیت دادم، اومدیم عینک انتخاب کنیم ، فریم هشتصد تومان و شیشه ها چهارصد هزارتومان، با عصبانیت اومدم بیرون نشستم پشت فرمان تا خواستم حرکت کنم زدم به یک ماشین عبوری ، گلگیر جلو و دو تا از درب ها له شد ، دو تا جوان پیاده شدند با بد و بیراه گلاویز شدیم چندتا مشت و لگد خوردم مردم جدا کردند زنگ زدیم پلیس راهنمایی، مقصر شناخته شدم با اینکه بیمه داشتم دو میلیون و پانصد هزار تومان خسارت دادم ، به افسر گفتم اینها مرا کتک زدند ، لطفا بگویید افسر نیروی انتظامی بیاید ، افسر نیروی انتظامی که اومد ان دو نفر مدعی شدند ما بخاطر تصادف کتک کاری نکردیم ، چون ایشان روزه خواری میکرد ما اعتراض کردیم و بهمان خاطر کتک کاری کردم ، افسر نیروی انتظامی سیگار را که دستم دید مورد را تایید و صورتجلسه کرد، گفت فردا باید بیایی و بری دادسرا، هر چه خواهش کردم قبول نکرد روزه خواری در ملا عام مجازات دارد، در دادسرا به شلاق محکوم شدم ، وقتی رفتم عینک را بگیرم ، از عینک سازی پرسیدم ، اگر عینک را میاوردم شیشه اش را جا بیندازی، چقدر دست مزد میگرفتی، گفت این کارها را مجانی انجام میدیم..