علم قاضی، استفتاء، راه اثبات زنا و ارتباط آن با تکنولوژی

[mina azartab]

به نام خدا

حجیت علم قاضی در هر مواردی توجیح پذیر نیست!

چرا که خداوند متعال برای اثبات هر گناهی راهی را مشخص نموده است و بر اساس آن طرق اثبات مجازاتی را تعیین نموده است.در مورد زنا و زنای محصنه اسلام، وحشتناکترین و سختترین مجازات را در نظر گرفته است یعنی سنگسار یا اعدام اما همراه با آبرو ریزی!! همچنین برای این مجازات سنگین، مشخص نموده است که الزاما میبایست کلیه ابهامات از بین برود و در واقع برای این مجازات سخت و سنگین راه سخت و دشواری را به جهت اثبات این موضوع تعیین نموده است و آن طرق شرعی در اثبات گناه زنا است یعنی (اقرار و شهود) که بسیار سخت است.

حال چگونه است که راه های دیگری به دستور خداوند وارد شود و راه های اثبات را آسان نماید در صورتی که مجازات سنگین آن تغییری ننماید؟!! (مانند علم قاضی، فیلم یا پیام کوتاه)

حتی ائمه اطهار (ص) و معصومین (س) در رابطه با زنا به گونه ای عمل مینمودند که شخص اقرار کننده را به بهانه های مختلف به منزل بفرستند تا اقرار آنها به 4 دفعه نرسد و یا شهود را با ملامت بسیار و تشویق در عدم تجسس در زندگی فردی اشخاص به عدم شهادت دعوت مینمودند تا بر روی این گونه گناهان در پوش گذاشته شود که اولا شخص گناه کار در خفاء توبه نماید ثانیا به راحتی آبروی انسان خطاکاری از بین نرود.

بر اساس استفتاء 8187 آیت الله موسوی اردبیلی و آیت الله مکارم شیرازی و آیت الله گلپایگانی و دیگر مراجع معظم عالی رتبه : قاضی نمیتواند بر تکیه به علم خود احصان و زنای محصنه را محرز نماید و بنابراین طرق احراز احصان فقط طرق شرعی خواهد بود(اقرار و شهود و لاغیر)

در مورد مثالهایی از جهت علم معصومین و پیغمبران (ص) باید متذکر شد که نباید خیلی موضوعات را به موضوعات دیگر ربط داد. در روشن شدن این موضوع به مثال شخص اعرابی که ادعا مینمود 70 درهم از پیغمبر (ص) طلب دارد و پیغمبر اسلام را درغگو جلوه میداد و حضرت علی (ع) بر علم خویش تکیه نموده سر وی را زد در ذیل به تفسیر این موضوع دقت نمایید:

اول اینکه حضرت علی (ع) خود در جایگاه ویژه امام معصوم بوده و ثانیا در مورد پیغمبر خدا و فرستاده پروردگار قضاوت را انجام داده است. در این مورد اگر چنانچه حتی بر فرض محال (نعوذ بلله) پیغمبر اسلام نیز دروغ بگوید {که همچین چیزی محال است} در آن صورت باز هم باید سر اعرابی زده میشد!! چرا که اگر سر اعرابی زده نمیشد کل قرآن و اسلام و تمامی زحمات پیغمبر به هدر میرفت و دیگر اعتباری برای پیغمبر اسلام و خود اسلام باقی نمیماند و مردم همواره بر سر زبانها و تا ابد میگفتند که پیغمبر در دادگاه عدل علی (ع) محکوم به دروغ شده است!!
ثالثا پیغمبر اسلام (ص) و شخصی که از سوی خداوند به جهت هدایت انسانها منسوب شده است چگونه میتواند دروغ بگوید و بنابراین به نظر میرسد هر شخص عاقل دیگری که در جایگاه امیر مومنان (ع) قرار میگرفت حتما میبایست کاری که علی (ع) انجام داده است را انجام میداد! زیرا پیغمبر اسلام و شخصی که پایه و اساس یک دین را پایه گذاری کرده است و همه جهان را بر مینای آن تغییر داده است و خود مقامی بالا دارد چطور ممکن است به خاطر 70 درهم بی ارزش همه دین و خداوندی که خود از سوی خدا مبعوث شده است را زیر سوال ببرد؟!. بنابراین چند مورد به وجود میآید

1- علم قاضی (حضرت علی (ع)) کاملا درست بوده و هر قاضی دیگری به جای ایشان بود با توجه به احراز هویت شخص پیغمبر و رسول خدا (ص) میبایست حکم را به نفع پیغمبر (ص) صادر مینمود { شخص پیغمبر (ص) نماد درستکاری است}

2- شخص قضاوت کننده امام معصوم (ع) میباشند که در مورد یک مقام والا و بسیار مورد اعتماد و بدون کوچکترین تردید در راستگویی پیغمبر(ص) قضاوت نمودند { پس علم قاضی یقین کامل بوده نه ابهام}

3- شخصی که در مورد او قضاوت صورت گرفته است حتی 1% هم نمیتوانست دروغ بگوید چرا که فرستاده خدا یعنی پاک و معصوم و پیغمبر از خطا و اشتباه منزه بوده و در جایگاهی ویژه قرار دارد که در امر گناه عاجز است! (یعنی پیفمبر هرگز نمیتواند گناه کند به عبارت دیگر گناه با شخص معصوم در تناقض است) و دروغ خود یک گناه محسوب شده و با عنایت به مطلب فوق پیغمبر اسلام (ص) از انجام گناه دروغ عاجز بوده و این وصله به ایشان هرگز نخواهد چسبید.

با توجه به مطلب فوق، علم قاضی امیرالمومنین (ع) و شخصی که در مورد ایشان قضاوت صورت گرفته است(پیغمبر اسلام)، به نظر میرسد که به هیچ وجه با علم قاضی و قضاوت در مورد اشخاص غیر از شخص پیغمبر (ص) در چنین مقامی قابل قیاس نبوده و بنابراین ارائه تمثیل و فرض در مورد اینکه قضات نیز میتوانند بر علم خویش در مورد اشخاص معمولی به راحتی قضاوت نموده و بدون مدارک معتبر حرف کسی را بپذیرند و حکم صادر نمایند! به نظر میرسد که منتفی است و اینکه فقط با استناد به علم خویش و الگوی قضاوت علی (ع) در مورد اعرابی، در مورد هر شخص دیگر حکم صادر نمایند! به نظر میرسد که کاملا اشتباه و غلط و منتفی خواهد بود.
چرا که اگر بر فرض شخص دیگری جای پیغمبر اسلام بود آیا باز هم با یقین میتوان گفت که شخص مورد نظر مانند پیغمبر اسلام راستگو و عاری از گناه است و دروغ نمیگوید؟؟

قطعا اینطور نیست و فقط پیغمبر است که راست میگوید و امام معصوم و اشخاصی نادر که در اجتماع کنونی بسیار عده ایشان کم است و بر فرض راستگویی همگان نیز باز حدس و گمان خواهد بود و نه علم یقین!!
با توجه به مطالب یاد شده میتوان نتیجه گرفت که در مورد بعضی گناهان علم قاضی به تنهایی دلیل اثبات نیست و طرق شرعی همچنان راه اصلی در اثبات زنا است.


منابع: علم قاضی - علم قاضی و حضرت علی (ع) - اعرابی - پیامبر اسلام (ص) - قضاوت علی (ع) - بدهی پیفمبر (ص) به اعرابی و تفسیر آن