مناجات و نیایشهای استاد گرامی حاج آقا پور شبانان

[آشنای غریب]

مناجات استاد

پروردگارا بریده باد دستم که بسوی تو برنمی‌دارم و تو را آنسان که باید نمی خوانم و از تو استجابت دعایم را نمی‌طلبم و نعمت‌های افزون تو را تمنا نمی‌کنم و فردا که در این خاک خفتم روز حسرت و ندامت من خواهد بود و من هرگز دیگر نتوانم که اجابت تو را بدست آورم و آن زمان است که بر امروزم حسرت میخورم و دستم کوتاه بوده از فرصتی که به من دادی استفاده کنم و تو را بخوانم و به ‌تو دست یابم.

پروردگارا برمن ببخشای گناهم را که بسیار قصور کردم و بسیار کوتاهی نمودم، دست دعا بسو یت دراز ننمودم و تو را آنچنانکه شایسته است نیایش نکردم. تو به من نعمت عطا نمودی و من شکر آن بجا نیاوردم. زرق وبرق دنیوی مرا غافل کرد و آنچه که خواستم همه برای زندگی دنیایم بود. من بسیار جاهل بودم و آنچنانکه می‌توانستم بسوی تو نیامدم و تو را فراموش کردم و آنچنانکه باید تو را نخواندم.

پروردگارا اگر مرا نبخشایی در روز قیامت چه کنم

که روسیاهم؟ به کجا روی آورم که بجز تو فریاد رسی نیست؟

پروردگارامی دانم که غفلت از من است و بزرگواری از تو، تو بزرگواری بنما و غفلتم

را بر من ببخشا و توفیقم عنایت بفرما که تو را آنچنانکه شایسته‌ تو است بخوانم و آنچنانکه شایسته‌ خداوندیت است عبادت کنم.

پروردگارامن تو را سجده می کنم درحالیکه تو را نمی‌شناسم و تو را درنیافتم. به من قدرت درک شناخت خودت را عنایت فرما تا تو را با درک و فهمی کامل عبادت کنم.من بنده‌ای هستم که اشرف مخلوقاتش خوانده ودرخلقت او "فتبارک اله احسن الخالقین" فرموده‌ای . ولی من آنچه که وظیفه دارم بجا نیاوردم.

روزی خاک زمین مرا خواهد بلعید و درمیان خاک جای خواهم گرفت و زمانی برانگیخته خواهم شد و درآن زمان باید جوابگوی نعمتهای تو باشم و چگونه توانم جواب گویم؟درحالیکه غرق درنعمت‌هایت بودم و ندانستم ، تو قدرت فهم و درک به من عنایت کردی ولی من آن را بکار نگرفتم. من ماندم و گناهانم، من ماندم و تنهائیم ، من ماندم و آنچه که برای دنیایم اندوختم.

پروردگارا در قعر زمین چه کسی است که بفریادمن برسد؟ کما اینکه در روی زمین هم کسی فریادرس من جز تو نیست. اگرقدرتی که به من داده‌ای و می توانم راه بروم، می توانم حرف بزنم و می توانم زندگیم را اداره کنم از من بگیری اگرنعمت سلامت را ازمن بگیری زندگان دیگر حتی به من نظر نمی کنند چه آنکه بفریاد من رسند! این زندگی دنیای من است که من با آن دلخوش هستم و این رفتار افرادی است که من آنها را دوست دارم و به آنها دل می‌بندم و بخاطر آنها زندگیم را تباه می‌کنم. این خصلت انسان است که انسانی را تا زمانیکه شاداب است و می‌رود و می‌آید و می تواند یک شخص محرکی باشد دوست می دارند.

پروردگارا زمانیکه قسمتی از قدرت‌ها و نعمت‌هایی را که تو داده‌ای از من بگیری هیچ و پوچ خواهم شد و بندگان تو دیگر مرا دوست نخواهند داشت و به من نظر نخواهند کرد و آنگاه زمانی فرا می رسد که من تنهای تنها خواهم بود. من تنها خواهم بود با تمام اعمالی که برای صحنه‌ آخرتم انجام داده‌ام و با تمام اعمالی که برای رضای تو انجام داده‌ام و آنگاه می دانم که اعمال شایسته‌ام بسیار اندک و ناچیز خواهد بود و در مقابل‌ گناهانم و اعمال خلافم بسیار زیاد و من چه کنم در مقابل گناهانم و چه کنم در مقابل تو که شرمنده‌ام و دست نیاز بسوی چه کسی دراز کنم که اعمال نیکو به من قرض دهد؟ آنگاه چگونه فریاد بزنم که من کمبود دارم و من رضای خدا را کم دارم ؟ چه کسی می تواند به من کمک کند؟

خداوندا غفلتم را بر من ببخشای و مرا یاری ده تا بتوانم رضای تو را بدست آورم تا در زمان تنهایی یاورم باشی.

خداونداآگاهم و با وجود آگاهی به آنچه که باید عمل نمی‌کنم! این آگاهی را تو به من داده‌ای و من با غفلتم آن را نادیده می گیرم و به آن عمل نمی کنم. پس تو قدرت درک به من عنایت کن ، پس تو قدرت فهم به من عنایت کن و آن نعمت‌هایی را که داده‌ای برمن افزون فرما. مرا به راه راست هدایت فرما و در راه رضای خودت یاریم نما.

خداونداجز تو فریاد رسی نیست و تنها تو هستی که درتنهاییم مرا یاد میکنی و در گرفتاریم بکمکم می‌آیی و گرفتاریم را برطرف میکنی، درهنگام ضعیفی مرا قوت می‌بخشی و درهنگام بیماری شفا عنایت میکنی .

خداوندا توهستی که هر وقت و هر کجا و در هر موقعیت تو را بخوانم اجابتم می‌کنی . پس اکنون نیز مرا اجابت فرما و به من قدرت بدست آوردن رضایتت را عنایت فرما.

خداوندا ما را تنها مگذار که ما جز تو کسی را نداریم.

خداوندا تو هستی که بربندگانت ترحم می‌کنی و تو هستی که گناهانمان را می بخشی و نادیده میگیری .

خداونداتو میدانی که بندگانت دستی تهی دارند و هیچ ندارند که درمقابل گناهانشان کفاره بدهند. قدرت بیان و زبان را تو بما عطا کردی و تنها برلب آوردن توبه را کفاره‌ گناهان قرار دادی و تو چه خداوند بزرگی هستی و ما نمی دانیم و نمی توانیم درک کنیم.

خداوندااین همه لطف توست و این همه بزرگی توست و تو عظیم تر و بزرگوارتر از آن هستی که ما بتوانیم

تورا با آن عظمتها یاد کنیم. تنها ازتو می خواهیم که گناهانمان را ببخشی و ما را در راه مستقیم خودت هدایت بفرمایی آن راهی که رضایت تو درآن است و ما را سرفراز و مفتخر به روز محشر و روز حساب و درمقابل بندگان پاکت به محشر آوری و این آرزوی بسیار بزرگی‌است و این خواست بسیار عظیمی ‌است ولی برای تو که خداوندی با این همه عظمت هستی بسیار آسان است که حاجت ما را برآوری که خود چنین وعده بما فرمودی[highlight=#ffffff].

نویسنده:خادمین حضرت خدیجه (س)
[/highlight]