محمد رسول الله (ص)

[آشنای غریب]

حضرت محمد (ص) معشوق خدا و سفیر اوست که همچون معبودش تحمل گمراهی، نقص و عذاب بندگان را ندارد. پس برای هدایت همگان جان‌فشانی می‌کند؛ تا جایی که خداوند به او می‌فرماید: «لَعَلَّكَ باخِعٌ نَفْسَكَ أَلاَّ يَكُونُوا مُؤْمِنينَ»!
و من چقدر خوشبختم، که پیامبری چون تو دارم، ای مهر بی‌پایان.

سیاه و سفید
فقیر و غنی
غرب و شرق
برای او فرقی ندارد…
که او رحمت است، نه تنها برای بشر و نه فقط در زمانی خاص؛ بلکه رحمت است برای «عالمیان». حتی برای من که قرن‌ها پس از آمدنش نفس می‌کشم!
برای خودش در قرآن ضمیر خصوصی داشت: « کَ » همین « تـو »‌یِ خـودمـان… خداوند عزیز ، محمد صدایش نمی‌کرد. دو ‌سه ‌جا بیشتر اسمش را نیاورد؛ آن‌هم وقتی بود که داشت با مردم حرف می‌زد… وقتی حرف‌ها بین خودشان بود همیشه همین « کَ » را می فرمود : وَإِنَّكَ لَعَلَىٰ خُلُقٍ عَظِيمٍ(قلم/٤)
این ضمیر مال هیچ کس نبود، غیر خودش .

امروز میلاد عزیزی است که خداوند در کتاب آسمانی خود فرمود که همانا خدا و ملائکه بر این پیامبر درود می‌فرستند؛‌ای کسانی که ایمان آوردید بر او درود فرستید.
درود خداوند بر تو باد، آن‌گاه که پیشانی ارادت بر خاک نهادی تا شکوه بندگی را به جای آوری!
درود خداوند بر تو باد، آن‌گاه که مادر را سلام گفتی و فرشتگان به تحسین جمال بی‌مثالت پرداختند. درود خداوند بر تو باد، آن گاه که زمین از نعمت حضورت در کائنات برخوردار شد و آسمان به میزبانی زمین غبطه خورد.
درود خداوند بر تو باد، آن گاه که خانه دوست، آکنده از عطر عاشقانگی‌ها شد و نجوای نمازت، دل از آسمان ربود!
درود خداوند بر تو باد، آن گاه که زبان به حمد و یگانگی خداوند گشودی و عطر توحید، کوچه‌های مکه را فرا گرفت! درود خداوند بر تو باد، آن گاه که زخم بی‌شمارت، عشق را به تماشا فرا خواند و عاشقانگی از افسانه به حقیقت پیوست!
درود خداوند بر تو باد، آن گاه که غربت، به قصد قربت برگزیدی و برکت وجودت، تاریخ را به مبدأیی از نور، راهنما شد. درود خداوند بر تو باد؛ مادامی که حیات در کائنات باقی است…

تو پاک ترین چشمه ساری هستی که به مردم زمین وقف شد. حالا بعد از هزار و چهارصد سال، وقتی تشنه می شویم، وقتی نیاز به پاکی داریم، به ساحت مقدس تو پناه می بریم. چشمه ساری که رود های زیادی از وجودش ظهور کرده اند. نسبت همه رودخانه ها و دریاها به تو می رسد.

تو را با بوی عطر، با مهربانی، تو را با لبخند شراکت شادی ها شناختیم. سایه بان حمایت تو را هرگز هیچ خسته ای کم نیاورد و در انزوای غربت هیچ تنهایی، پس از بردن نام تو بی نصیب از شوق نماند. تو آمده بودی تا سلام کردن را حتی به کبوتران بیاموزی. بیشتر از باران برای تشنگی ها حقیقت داشتی. هموارتر از نسیم، گره گشای غنچه ها بودی.

قرآن تو، نزدیک‏ترین راه رهایی است و نهج‏ الفصاحه ‏ات، پاک‏ترین مبحث بندگی.

قرآن، معجزه ‏ای است که از دست‏ های روشن تو به ما رسید و مرهمی شد بر داغ ‏های همه روزه بشریت.

میلادت ای پیامبر رحمت بر همه مسلمانان جهان مبارک باد