محمد رسول الله (ص)

[آشنای غریب]

السلام علیک یا رسول الله

آن روزگاران یعنی دوره‌ جاهلیتِ اعراب که افراد بر سر قطره‌ی آبی خون همدیگر می‌ریختند و دختران خود را از ترس گرسنگی زنده بگور می‌کردند، اراده‌ خداوند بر این تعلق گرفته بود که برای انسان منجی و راهنمایی بفرستد.

محمد را آفرید و او را در خانواده‌ شریف و در دامن انسان‌های پاک پرورانید.

او را با مصائب آشنا کرد و ندایش کرد.

محمد خدا را دوست می‌داشت و خداوند محمد را.

محمد ملتمسانه خدا را صدا می‌کرد و خداوند مهربانانه ندای او را پاسخ می‌داد.

خداوند دل او را قوی داشت، پشتش را به پشتیبانی خود محکم نمود و زبانش را گویا فرمود. خداوند او را یاری نمود تا یاری دهنده‌ مردم باشد، قدم‌هایش را محکم و استوار گردانید تا بر زورگویان مستولی گردد، قلبش را رئوف و مهربان کرد تا دل دردمندان را بدست آورد.

با آمدن محمد ایثار و فداکاری، از خود گذشتگی و همنوع دوستی جایگزین همه‌ قتل و غارت‌ها شد. محمد آمد و شهد شیرین زندگی را به انسان‌هایی که جز تلخی نچشیده بودند چشانید و معنی زندگی را به انسان‌ها فهمانید. کسی جز او نمی‌توانست که این بار سنگین را بر دوش بگیرد و به این خوبی بمنزل برساند.

پیامبر رسالتش را انجام داد، خدا و راه خدا را به مردم نشان داد و ادامه‌ این راه را بدست مسلمانان سپرد تا راهنمای نسل‌های بعدی باشند و اکنون ما که وارث این رسالت هستیم.

خدا را سپاس میگوئیم و شکر او را بی‌حد بجا می‌آوریم که راهیِ این راهمان کرد. از حضرتش می‌خواهیم که در این راه ما را یاری فرمایند و به ما نصرت عطا نمایند تا وظیفه‌ای را که بر دوش داریم به نحو احسن انجام دهیم.

و گوشه‌ای از سپاسمان آن است که یاد پیامبر بزرگش را گرامی داریم و زحمات بی‌دریغش را ارج بنهیم و بر او همواره درود بفرستیم که او لایق درودها و تهنیت‌های خداوند است.

و او متواضع‌ترین همه بندگان خدا بود.

<<الهم صل علی محمد و آل محمد>>

استاد گرامی : حاج حسن پورشبانان