موسی و گنهکار

[گمنام]

و در خـبـر است که موسى علیه السلام از شیطان ملعون سؤال کـرد کـه مـرا خبر ده به آن گناهى که هر گاه از فرزند آدم سـر زند تو بر او غلبه و تسلط پیدا خواهى کرد؟ پس شیطان گفت: وقتى که از خودش خوشش آید و به نظر عجب و خـودبـیـنـى در خـود بنگرد، و عمل خود را بزرگ شمارد، و صـدقـه اى کـه داده در نـظـر او جـلوه کـند، و گناه خود را از نـظـر بـبـرد در این هنگام بر او مسلط خواهم شد. و حذر کن و اجـتـنـاب نـمـا از ایـنـکـه بـه سـائلى پـرخاش کنى یا او را مـأیـوسـانـه بـرگردانى. پس او را مأیوس نکن گر چه بـه یـک نـصـف خـرمـا بـاشـد و گـرچـه در سوال هم بسیار اصرار کند، بلکه او را به نیکویى رد کن وقـتى که چیزى نباشد که به او دهى، پس به درستى که عـطـاى بـه سـائل سـبب بیشتر باقى ماندن نعمتهاى خداوند اسـت بـر تـو. و چـه بـسـا مـمـکـن اسـت کـه سـائل مـلکى باشد که خداى متعال او را در صورت آدمى به سوى تو فرستاده که امتحان کند تو را تا ببیند چگونه در آنـچـه خـدا بـه تـو روزى فـرمـوده و عـطـا کـرده اسـت عمل مى کنى .

(کتاب ترجمه ارشاد القلوب دیلمی)