مسابقه با جوایز معنوی

[گمنام]

از جمله اشكالاتى كه نسبت به نزول آيه فوق در مورد على (عليه السلام ) گرفته اند اين است كه آيه با توجه به كلمه الذين كه براى جمع است،قابل تطبيق بر يكفرد نيست ، و به عبارت ديگر آيه مى گويد: ولى شما آنهائى هستند كه نماز را بر پا مى دارند و در حال ركوع زكات مى دهند، اين عبارت چگونه بر يك شخص مانند على (عليه السلام ) قابل تطبيق است !.
در ادبيات عرب مكرر ديده مى شود كه از مفرد به لفظ جمع ، تعبير آورده شده است از جمله در آيه مباهله مى بينيم كه كلمه نسائنا به صورت جمع آمده در صورتى كه منظور از آن طبق شان نزولهاى متعددى كه وارد شده فاطمه زهرا (عليهاالسلام ) است،و همچنين (انفسنا) جمع است در صورتى كه از مردان غير از پيغمبر كسى جز على (عليه السلام ) در آن جريان نبود و در آيه 172 سوره آل عمران در داستان جنگ احد مى خوانيم ."الذين قال لهم الناس ان الناس قد جمعوا لكم فاخشوهم فزادهم ايمانا".بعضى از مفسران شان نزول آنرا درباره نعيم بن مسعود كه يكفرد بيشتر نبود مى دانند.و همچنين در آيه 52 سوره مائده مى خوانيم "يقولون نخشى ان تصيبنا دائرة" در حالى كه آيه در مورد عبد الله ابى وارد شده است و همچنين در آيه اول سوره ممتحنه و آيه 8 سوره منافقون و 215 و 274 سوره بقره تعبيراتى ديده مى شود كه عموما به صورت جمع است،ولى طبق آنچه در شان نزول آنها آمده منظور از آن يكفرد بوده است.اين تعبير يا بخاطر اين است كه اهميت موقعيت آن فرد و نقش مؤ ثرى كه در اين كار داشته روشن شود و يا بخاطر آن است كه حكم در شكل كلى عرضه شود،اگر چه مصداق آن منحصر به يكفرد بوده باشد،در بسيارى از آيات قرآن ضمير جمع به خداوند كه احد و واحد است به عنوان تعظيم گفته شده است .البته انكار نمى توان كرد كه استعمال لفظ جمع در مفرد به اصطلاح،خلاف ظاهر است و بدون قرينه جايز نيست ، ولى با وجود رواياتى كه در شان نزول آيه وارد شده است ، قرينه روشنى بر چنين تفسيرى خواهيم داشت ، و حتى در موارد ديگر به كمتر از اين قرينه نيز قناعت مى شود.

منبع:

تفسیر نمونه ج4ص426و427