کربلا در کربلا می ماند! اگر زینب نبود

[hamed]

زینب در آیینه شعر فارسی

فاتح شام

زینب آمد شام را یکباره ویران کرد و رفت اهل عالم را ز کار خویش حیران کرد و رفت

از زمین کربلا تا کوفه و شام خراب هرکجا بنهاد پا فتحی نمایان کرد و رفت

با لسان مرتضی از ماجرای نینوا خطبه ای جان سوز اندر کوفه عنوان کرد و رفت

تا بماند دین احمد با کلام جان فزا عالَمی را دوستدار اهلِ ایمان کرد و رفت

بر فراز نی چو آن قرآن ناطق را بدید با عمل آن بی قرین اثبات قرآن کرد و رفت

در دیار شام برپا کرد از نو انقلاب سنگر اهل ستم را سستْ بنیان کرد و رفت

خطبه غرّا بیان فرمود در کاخ یزید کاخ استبداد را از پایه ویران کرد و رفت

شامْ غرق عیش و عشرت بود در وقت ورود وقت رفتن شام را شام غریبان کرد و رفت

سروی

السَّلام

السّلام ای زینب ای معنای عشق السّلام ای رتبه والای عشق

السّلام ای اسوه صبر و ثبات السّلام ای روشنی بخش حیات

السّلام ای عزم ورأی استوار السّلام ای مرتضی را یادگار

السّلام ای رهرو راه حسین السّلام ای جانِ آگاه حسین

السّلام ای زینب ای جان صبور السّلام ای در همه غم ها شَکور

ای بلند آوازه عزّت مدار ای مِهین بانوی مُلکِ افتخار

ای که نام اقدست باشد قرین با بهار گریه شورآفرین

هرکجا نام تو آید بر زبان اشک می جوشد به استقبال آن

صاعد اصفهانی

کیست زینب

کیست زینب؟ جان محزون حسین خواهر هم عهد و هم خون حسین

خلقتی از اصل عشق و اصل نور طینتی ممزوج از عقل و شعور

باغ دین آباد ز آب چشم او کاخ کفر آوار سیل خشم او

نور ریزد از جبین نام او مهر تابد از طنین نام او

باغ دین سرسبز نام زینب است تاک عرفان مست جام زینب است

گر نبودی عزم زینب، دین نبود یا اگر بود احمدی آیین نبود

عقل حیران است آیا این زن است؟ یا تجلّی گاه طور ایمن است؟

عاجزند الفاظ از توصیف او باز مانَد معنی از تعریف او

صاعد اصفهانی

یادگار علی علیه السلام

ای محمّد را تداوم، در پیام ای علی را وارث ملک کلام

ای نگه دارنده دین رسول ای تجسّم بخش فریاد بتول

ای گل گلزار ناب بوتراب ای کلامت معنی فصل الخطاب

ای زبان تو زبان ذوالفقار در بیانْ نُطقَتْ علی را یادگار

زینب ای جان امیرالمؤمنین دستیار و یار زین العابدین

ای کلامت دل نشین معنای عشق ای بیانت معنی شیوای عشق

راه حق با خطبه تو باز شد این تداوم هم ز تو آغاز شد

در دل خلق از کلام دل نشین پایه افکندی برای کاخ دین

عشق حیران و گریبانْ چاکِ توست عقل هم وامانده ادراک توست

عشق شمع جان بزم افروز توست چشمه خورشید داغ از سوز توست

صاعد اصفهانی

اگر زینب نبود

سرّ نی در کربلا می ماند اگر زینب نبود کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود

چهره سرخ حقیقت بعد از آن طوفان رنگ پشت ابری از ریا می ماند اگر زینب نبود

چشمه فریاد مظلومیّتِ لب تشنگان در کویر تفته جا می ماند اگر زینب نبود

زخمه زخمی ترینِ فریاد در چنگ سکوت از طراز نغمه وا می ماند اگر زینب نبود

در طلوع داغ اصغر استخوان اشک سرخ در گلوی چشم ها می ماند اگر زینب نبود

ذوالجناح دادخواهی، بی سوار و بی لگام در بیابان ها رها می ماند اگر زینب نبود

در عبور از بستر تاریخْ سیل انقلاب پشت کوه فتنه ها می ماند اگر زینب نبود

قادر طهماسبی (فرید)

حافظ خون شهیدان

ماجرای کربلا شرح بلای زینب است عصر عاشورا شروع کربلای زینب است

شرح صدرش در نمی آید به فهم اهل دل صبر زینب آیت صبر خدای زینب است

باغبان گلشن سرخ ولایت، اشک اوست حافظ خون شهیدان گریه های زینب است

پرچم سرخی که عاشورا به خاک و خون فتاد بر سرپا باز با صبر و رضای زینب است

کوفه و روز اسیری دیدن زینب، دریغ چون در و دیوار کوفه، آشنای زینب است

نی همین در شام و کوفه، بلکه اندر کوی عشق هر کجا پا می گذاری جای پای زینب است

پرچمش سرهای هفتاد و دو تن بر نیزه هاست ای دریغا در کف دشمن لوای زینب است

سیّدرضا موید خراسانی

عزم زینب علیهاالسلام

غروبی شانه های ابر لرزید دل شیرژیان و ببر لرزید

در آن هنگامه پیش عزم زینب دلا دیدی که پشت صبر لرزید

صادق رحمانی

معنای عشق و صبر

کدامین حرف را پیدا نمایم چه طرفی را پر از دریا نمایم

کدامین واژه جز زینب بیابم که عشق و صبر را معنا نمایم

محمدحسین صادقی (غلام)

دُخت علی علیه السلام

وام گذار لب تو راستی گفتی و چون شعله به پا خاستی

بانگ رسای تو ستم سوز شد کشته مظلوم تو، پیروز شد

خواست که غم دست تو بندد ولی غم که بُود در بر دُخت علی؟

قامت تو قامت غم را شکست دُخت علی را نتوان دست بست

ای دل دریا، دل دریای تو عرش خدا منزل و مأوای تو

جسم تو از عشق مگر ساختند کاین همه جان در ره تو باختند

آنچه تو کردی به صف کربلا کرده مخلوق بود یا خدا؟

آن همه غم، آن همه استادگی آن همه سُتْواری و آزادگی

آن همه خون دیدن و چون گُل شدن دشت خزان دیدن و بلبل شدن

علی موسوی گرمارودی

چشمه خشم

شام عالم را چراغِ نورگستر زینب است آفتاب دشت های لاله پرور زینب است

آن که دارد صد جهان پیرایه بر تن از کمال کوه جرأت دختر زهرای اطهر زینب است

آن که دریای دلش را دُرِّ حلم آراسته آن که از دانش بود ذهنش معطّر زینب است

آن که در متن کلامش جوهر نطق علی است و ز بیانش سینه دشمن مکدّر زینب است

آن که در دشت مصائب استوار و سرفراز چتر بشکوهی ز ایمان داشت بر سر زینب است

چشمه خشمی که جوشان گشت در بزم یزید تا کَنَد از ریشه بنیاد ستمگر زینب است

آن که سرخیل اسیرانِ بلا در کربلاست نور چشم مصطفی فرزند حیدر زینب است

گر ز حُسن بی شمار و درد بی اندازه اش پرده برگیریم زهرای مکرّر زینب است

سمیندخت وحیدی

مظهر صبر

من مظهر صبر، زینب کبرایم هرجا که بود حسین من آن جایم

هرچند که آفتاب بی سایه بود من سایه آفتاب عاشورایم

مؤید

سایه وار

زان فتنه خونین که به بار آمده بود خورشید «ولا» بر سر «دار» آمده بود

با پای برهنه دشت ها را زینب دنبال حسین سایه وار آمده بود

حسین اسرافیلی

روح نماز

بشکسته دلی شکسته می خواند نماز در سلسله دستْ بسته می خواند نماز

تا قامت دین خم نشود، روح نماز با قامت خم، نشسته می خواند نماز

محمدعلی مردانی

شعار زینب

کاخ استبداد را لرزاندن از سِحرکلام از کسی ناید، همانا کار، کار زینب است

خم به ابرو بر نیفکند از نهیب حادثات صبر، خود حیرانِ عزمِ استوار زینب است

آتشی سرکش به جان دارد کز آن سوزد جهان گر عنان گیرش نه چشم اشک بار زینب است

پایداری در قبال کینه و بیداد و ظلم هرکجا بینی نشان و یادگار زینب است

رستخیز کربلا دیده است و غوغای عراق محشر شام اینک اندر انتظار زینب است

محمّد عابد