فرشته ها می توانند مرد هم باشند ...........

[آشنای غریب]

پدر! گرچه خانه ما از آینه نبود؛ اما خسته‏ ترین مهربانی عالم، در آینه چشمان مردانه ‏ات، کودکی‏هایم را بدرقه کرد، تا امروز به معنای تو برسم.می‏خواهم بگویم، ببخش اگر پای تک درخت حیاطمان، پنهانی، غصه ‏هایی را خوردی که مال تو نبودند!ببخش اگر ناخن‏های ضرب‏ دیده ‏ات را ندیدم که لای درهای بسته روزگار، مانده بود و ببخش اگر همیشه، پیش از رسیدن تو، خواب بودم؛ اما امروز، بیدارتر از همیشه، آمده ‏ام تا به جای آویختن بر شانه تو، بوسه بر بلندای پیشانی ‏ات بزنم ولی افسوس که دیگر در کنارم نیستی .آن روزها، سایه ‏ات آن‏قدر بزرگ بود که وقتی می‏ایستادی، همه چیز را فرا می‏گرفت؛ چقدر
دلم می‏خواهد به یک‏باره، تمام بغض تو را فریاد کنم.ببخش آنزمان که وجودت پر از درد و رنج بود و چشمانت دوخته به سقف تا عروج به آسمان را تجربه کنی و من تنها کاری که از دستم بر میآمد دعا برای راحت شدنت از دردهایی که امانت را بریده بود و چه سخت بود آن لحظات تلخ و اندوهبار. بی‏تو، پرنده ‏ای آشیان گم ‏کرده در جاده‏ های پاییزم. بی‏تو، بن‏بستی می‏شوم در هزار توی رنج‏های خویش. می‏ستایمت که رونق کوچه‏ های سردسیر وجودم بودی؛ آن‏چنان که آفتاب، رگ‏های سپید قطب را.